Nang makabalik si Mrs. Celeste sa sala nang alas nuebe ng gabi ay laking gulat niya nang makita ang sariling anak na nakahiga sa sofa. Nang bigla namang lumabas ang katulong nila sa kusina, at agad na nilapitan nito iyon.
“Bakit nandito ang anak ko? Hindi mo ba sinabi sa kaniya na pumunta muna sa kaniyang kwarto?” tanong naman ni Mrs. Celeste sa kanilang katulong, dahil iniwan nito ang kaniyang anak na kumain ng hapunan.
Napakamot naman ang katulong nang itanong iyon sa kaniya,
“Ah—eh mam, sinabi ko naman po kanina pero sabi po niya diyan nalang daw siya eh at hihintayin daw po niya ang kaniyang boyfriend. Ayaw po talaga eh,” tugon naman nito,
Nang sabihin iyon sa kaniya ng kanilang katulong ay umalis ito at itinapon sa labas ang ibang basura.
Nang dahil sa pag-aalala nito sa kaniyan
