Mehmet beni kucağında arabaya bindirdi. Dişlerimi dudaklarıma bastırıyordum, acıdan. Mehmet yavaşça arka koltuğa bıraktı, beni. Melis yanıma oturdu. Mehmet'te şoför koltuğuna geçti. Melis elimi tutuyordu. Birden kendimi sanki doğuruyor gibi hissedince acı içinde gülümsedim. Ama acıyan yerim belimdi. Mehmet'le bir cocuğumuz olursa kime benzerdi. Bu haldeyken aklıma ne düşünceler geliyordu, öyle.
"Nasıl becerdin de düştün Elis?" Melis'in sorusuyla gözlerim şoför koltuğunda oturan Mehmet'i buldu. Mehmet dikiz aynasından bana baktı.
"Yatağın çarptım düştüm. Ani bir hareket yaptım sanırım." diye yalan söyledim. Mehmet yüzünden bir yalan söylemeye başlamıştım.
"Nasıl becerdin, yatağa takılıp düşmeyi." saçma bir yalandı. Melis belime dokununca öne doğru kendimi çektim. Sanki belim alev gibi
