Salona indigimizde herkes sessizce koltuklarda oturuyordu. Bu kadar olay olmuştu. Ama biz sonunda Mehmet'le mutluyduk.
Şafağın tam karşındaki koltuğa oturdum. Biraz uğraşmak istiyordum, Şafak'la.
"Bu aralar evinin yolunu unuttun galiba, Şafak." Şafak'ın öfkeli bakışları beni buldu.
"Bundan sonra benim bir evim olacak. Bu evden farklı, senin yolun şaşar belki gelirsin." baya bir öfkeliydi.
"Başka bir evde ne demek Şafak." Mehmet'in araya girmesi iyi olmadı.
"Ben taşınmak istiyorum, abi. Başka bir evde bu demek." Şafağın yüksek çıkan sesi Mehmet'i sinirlendirmişti.
"Böyle bir şey olmayacak. Birkaç gün otelde kalmama izin verdim. Ama başka bir eve çıkamazsın." Mehmet oturduğu koltuktan kalktı.
"Sen bana karışamazsın, abi." aralarının gerçekten bu kadar gerileceğini hiç düşünmemişti
