After Deep Sleep

Chapter 10

Hanggang ngayon ay palaisipan pa rin sa akin kung ano ang sibinabi ni Bryson noong nakaraan na araw. I tried asking him what's does he meant by those words but Bryson keep his words and just smiles.

Papalapit na din ang election kaya misan nalang sila magkita pero oras-oras naman sila kung magtawagan. Kung hindi nangangamoanya ay nasa Pangasinan naman ito dahil tinanggap nito sa wakas ang offer na project rito.

"Bakit hindi mo na kasama ang tanod mo?"

"Busy, malapit na kasi ang election. Sinasama siya ni Tito Ed mangampanya." Sagot o sa tanong ni Rex.

Nasa labas kami ngayon at nakatambay sa cafe malapit sa center. Lunch break namin kaya dito namin napiling kumain.

"Anak siya diba ng Gobernador narin?"

"Oo, bakit?"

"Wala lang..." kibit balikat na sagot ni Rex. "May chismis kasi akong nasagap na ikakasal daw ang anak na lalaki ni Gov at anak na babae ni Mayor, eh. Hindi ko lang sure kung totoo."

Nattigilan ako sa paghigop ng icetea ko nang marinig ko ang sinabi ng kaibigan. Nag-iisang anak lang na lalaki si Bryson at ang anak na babae ni Mayor ay si Luna-- ang kaibigan ko. Luna is the only child of the City Mayor.

Imposible naman na ikasal si Bryson at Luna diba?

Hanggang sa matapos ang kanilang lunch break ay hindi mawaglit sa isipan ko ang 'chismis' daw kuno na nasagap ni Rex. Hindi ko magawang kumalma lalo pa't kinutuban siya dahil sa salitang tinuran ni Bryson nang nakaraan punta nila sa hide out.

Nang makarating ako sa bahay ay agad akong dumaretso sa kwarto at tinawagan si Bry. Naka-ilang ring na ito pero hindi parin nito sinasagot ang tawag ko.

I tried calling him many times but it's just ringing.

Mas lalong tumindi ang kaba sa puso ko. Hindi mapakali ang buo kong sistema. I could felt a giddy on my stomach.

Sa ika-sampung dial ko kay Bryson ay saka lang ito sumagot.

"Sorry, kausap ko kasi si Daddy kaya hindi ko agad nasagot ang tawag mo,"

Napansin ko ang kakaibang himig ng boses ni Bryson. Parang pagod ito at namamaos.

"Hey, are you okay?" iwinalang bahala ko muna ang pagdududa ko.

"Hindi lang maganda ang pakiramdam ko. Kakagaling lang namin sa motorcade parade. Umambon kasi kanina." sagot ni Bryson sa kabilang linya.

Agad naman akong nag-alala.

"Magpahinga ka naman, mahal. Ang dami mong ginagawa lately. Huwag mong abusuhin ang katawan mo." sabi ko sa malumanay na boses.

"I will," pagod na sagot ni Bryson. "Pasensya kana, Sariyah. I failed my responsibility as your boyfriend. Hindi na kita nakakasama nng matagal. Hindi na din kita nailalabas. I'm sorry for not doing enough to make you happy--"

"Shh," putol ko kay Bryson. "I understand. I really do."

"Still, I'm sorry."

"It's fine. Just take a rest first. Marami pa naman ang araw. Hindi tayo nauubusan."

"I promise you, babe. Babawi ako oras na matapos ko ito lahat."

Ngumiti ako kahit hindi naman iyon nakikita ni Bryson. "Okay... Hintayin kita, but for now take your rest."

"Hmm, I will." Batid ko ang galak sa boses ni Bryson. "I love you, always remember that."

"I love you, too." puno nang pagmamahal kong tugon. "I'll hang up now. Magpahinga ka ha?"

"Opo..."

And just like that, all my worries faded away. Isang 'i love you' lang ni Bryson, okay na ulit ako. Maybe that just really a rumors. Hindi naman siguro gagawin iyon ni Tito Ed sa akin. I really just hope for the best.

Katapos nang tawag naman ay nag-half bath lang ako. Gusto kong maagang matulog ngayon dahil balak kung sorpresahin si Bryson sa bahay nila bukas. Kahit lamang sa ganoon ay mapagaan ko ang loob niya. Bryson is really a good partner to me. Visiting him would be the least I could do.

Naghahanda na ako sa pagtullog nang may biglang kumatok sa pintuan ng kwarto ko.

"Bukas 'yan..."

Kasabay naman non ang pagbukas nag pintuan ko. Pumasok doon dito si Luna na namumugto ang mata at dare-deretso ma yumakap sa akin at humagulhol.

"Hey, ayos ka lang ba?" hinagod ko ang likod ni Luna.

"I hate them! I really hate them!" Sigaw nito habang umiiyak.

Hindi ko maintindihan kung sinno ang tinutukoy ng kaibigan. Nabigla din ako dahil minsan lang kung umiyak itong kaibigan ko. Nagpapanggap lang ito palagi na matapang pero soft girl talaga ito.

"I really hate them! I don't want to see them ever again! I hate them!" Luna ranted in anger while crying a river.

Hinayaan nalang muna ni Sariyah ang kaibigan na umiyak sa kanya. She didn't say a single word. Hinayaan niya lang na ilabas ng kaibigan ang hinanakit nito. Luna were saying the same word.

"I hate them!"

Ilang minuto ang iniyak ni Luna bago siya tuluyang kumalma.

"Gusto mo dito ka muna matulog?" I offered in soft voice.

Tumango lang si Luna bilang tugon.

"Okay, dito ka lang. Kukuha lang ako ng tubig sa baba." akmang tatayo ako para kumuha ng tubig ng hawakan ni Luna ang kamay ko.

"I'm really sorry, Sari. I swear I did everthing I could but they have been decided. I'm sorry..."

Napapantastikuhan kong tiningnan si Luna na mahigpit ang hawak sa kamay ko. Her words seem to have a deeper meaning but I just shrugged it off.

"Yeah, no beggies."

"And.. u-uhm, if Dad ask you where I am, can you not tell him?"

Naguguluhan man si Saiyah sa inaakto nang kaibigan pero tumango nalang ito. Baka nagkaroon lang ng misunderstanding sa pamilya ni Luna. Ganon kasi minsan ni Luna kapag magkagalit ito at nang ama nito. Palaging ang bahay namin ang takbuhan ng kaibigan kapag ayaw nito sa bahay.

Bumama ako para kumuha ng tubig para sa kaibigan. Nasa tuktok palang ako ng hagdanan namin at kitang-kita ko ang Mommy ko na may kausap sa harap ng pintuan namin.

"Okay, tatawag agad ako kapag bumisita dito si Luna." iyon ang salitang narinig ko na sinabi ni Mommy sa kausap nito.

Nang maisara ni Mommy ang pintuan ay saka lang ako nagtanong.

"Sino 'yon, Mommy?"

"It's Fred." sagot ng ina. "Hinahanap si Luna."

Napabuntong hinanga naman ang Daddy ko saka nilapitan ng aking ina.

"Luna begged us not to tell Fred where she was. Mukhang may hindi na naman pagkakaintindihan ang mag-ama na 'yan."

"Luna said the same thing." Sabi ko. "She keeps on mumbling 'i hate them' while crying. Ayaw daw niya makita ang Daddy niya."

"Mukhang matindi ang sagutan ng dalawang 'yan." umiling-iling si Daddy na parang dismayado. "Fred sometimes is so suffocating. Sobrang higpit sa anak. niya." Matapos sabihin iyon ni Daddy ay nilapitan naman nito ako at niyakap. "If Daddy is controlling you, please tell it to me, Okay? Anak? Ayaw na ayaw kong nasasakal ka. If Daddy is being strict, kindly tell me directly?"

"You're the best Dad in the world, Dad." Sabi ko at mahigpit na niyakap si Daddy.

Never in my entire life Dad make me feel suffocated. Maalaga ng sobra si Daddy. Ni hindi nga ako nito pinagbubatan ng kamay o sinigawan manlang. I grew up on gentle parenting kaya kung sakali man na magkakaanak kami ni Bryson— I would raise them as how Mom and Dad raised me.

"Pasali naman ako sa yakapan na 'yan."

"Come on here my first baby..." parang bata na Sabi ni Daddy saka pinaggigilan kami ni Mommy at ikinulong kami sa bisig nito.

"Dad, hindi na ako makahinga!" reklamo ko ng may ngiti sa labi. "Hala wait! Kukuha nga pala ako ng tubig ni Luna. Nakalimutan ko tuloy."

Daddy chuckles, "go get some water. Ang Mommy mo nalang ang yayakapin ko. Malay mo makabuo la ulit kami ng kapatid mo."

Napangiwi naman ako. "Dad, you're too old already. Hindi mo na kakayanin gumawa ng kapatid ko."

"Ow, my princess. Don't underestimate this Old man!" mayabang na sabi ni Daddy. "Gusto mo, magpustahan la tayo, eh."

"Nah, sayang lang ang pera ko. Alam ko naman na hindi mo na kaya, Dad. Aminin mo nalang kasi." tumawa ako ng malakas at iniwan sila sa sala. "You're too old, Dad."

"Aba! Kang baga ka, ah!"

Tinampal naman ni Bella ang asawa. "Totoo naman kasi ang sinabi ng anak mo, Samuel. Aminin mo nalang na matanda kana." wika ni Bella at iniwan ang asawa sa sala na laglag ang panga.

"Hey! Wife, take back what you said! Hindi pa ako matanda! I can still make you scream!"

"Yeah, yeah, Samuel. Pigs can fly."

Hinabol mo Samuel ang asawa na si Bella. Habang si Sari naman ay pabalik na sa kwarto at dala ang tubig saka snacks para sa kaibigan.

"You're Dad came here..."

Nakita kong natigilan si Luna bago ito tumikhim.

"Did Dad tells you something?" nanginginig na tanong ni Luna.

"Si Mommy ang nakausap nk Uncle Fred. I didn't get the chance to talk to him. Hinahanap ka lang niya."

Luna sigh in relief. "I'm sorry to get you in trouble."

"It's okay," I laid beside Luna. "Uncle Fred seem to be worried at you. Sure ka bang hindi mo siya kakausapin."

"I don't want to." hindi manlang pinagisipan na sagot ni Luna. "Ayoko muna silang makita ngayon. Galit ako sa ginawa niya."

"Ano ba ang pinag-awayan niyo ni Uncle?"

"He's making decisions for me again! Palagi nalang desisyon ni Daddy ang nasusunod!"

Tinapik-tapik ko ang balikat ni Luna. "Learn how to say no, Luna. Pakiusapan mo si Uncle. Make him understand that you have your own decisions. It's your own life, you get to decided for what you want."

"Better said than done," Luna snorted. "I tried explaining my side to Dad. Sinasabi lang nito na para sa akin ang desisyon nila pero para lang naman iyon sa sarili nila! Siya din naman lahat ang makikinabang. Hindi ko nga alam kung mahal ba nila ako, eh. Hindi ko ramdam na pamilya nila ako. I am just a tool for their benefits!"

Nagsimula na naman na umiyak si Luna. Ako naman ay todo comfort lang.

"Huwag mo lang muna isipan 'yan. For now, rest first. You need to take care of yourself too."

Yumakap ni Luna kay Sari. "I'm lucky I have you, Sari. I hope we still together after this storm. I really hope you forgive me."