Love Paradise

Episode 16

Kristina's POV

Sa cafe kami ni Samantha nagkita. She suggest kaya hindi na ako tumanggi dito. Wala naman rin kasi akong alam na lugar na maganda dito.

Bago pa man ako makapasok sa cafe niya kita ko na ang kabuoan nila. Laking pinagbago ni Samantha. Mas gumanda lalo ito. Kasama din niya si Rio. Makikita mo sa kanila ang mga ngiti habang hinihintay akong pumasok.

"Tin!!! Oh my G! Ikaw nga!"

"Samantha."

Lumapit ako sa kanila. I feel so nervous. My hand is shaking too. Kahit sobrang ginaw sa loob ramdam ko ang init sa buong katawan ko.

"Kamusta kana Kristina?"

Tanong sakin ni Rio. Ngumiti ako sa kanya at sumagot.

"I'm good. So far so good. What about you? You too?"

"Okay naman kami."

"Alam mo bang ito si Samantha hindi mapakali? Paggising pa lang kaninang umaga nag-ayos na yan. Tinawagan ang mga staff namin kasi nga magluluto sila ng masarap dahil dadating ka."

"Ano ka ba Rio, Syempre! Makikita ko na ulit si Kristina. I miss you Tin!"

"Hindi naman halata babe."

"Oh siya have a seat. Ahm. Rodge, simulan muna magluto."

"Copy Boss!"

Umupo muna kaming tatlo. Hindi ko pa rin maiwasan ang panginginig ng kamay ko. Ewan ko, siguro nerbyos lang ito kasi ilang years kami hindi nagkita.

"So, Tin. Ano pala ang satin? I mean where did you get my number? Kay William ba? Speaking of William, alam naman namin na Magkasusyo kayo ng kumpanya."

"N-no. Hindi sa kanya."

"I see. By the way it's not important. Anyway I have-"

"Ohh sh*t! Babe, I'm sorry. I forgot. Pupunta pala sina Ben dito with William. Actually, they here."

"It's okay." Confident na sabi ko sa kanila. Bakit pa ba ako magpapa apekto sa kanya.

"With Allysa. I'm sorry Tin." Lumingon ako sa likod. Tama nga sila. Kasama nga si Allysa. But who cares? Kaso habang magkahawak ang kamay. Really? Kung makahawak. Tapos kung makapagsalita sakin eh siya nga itong may babae!

"Ano ba kayo. Relax. I'm okay. I'm fine. Okay? Don't worry about me guys."

"Sure?"

"Yes naman Sam. You know what sam punta na lang tayo sa kitchen mo dating gawi?"

Naintindihan naman kaagad niya ang sinasabi ko. Dati kasi pagnagkakayayaan, kami gumagawa ng pagkain ni Sam while the boys na sala lang umiinom.

"Si-sige Tin. Babe?"

"Sure. Sige na babe punta muna kayo."

Tumayo na ako bago pa man makalapit ng tuluyan sila William. Nauna na rin akong pumasok kasunod si Sam. Ang totoo ang awkward lang kasi. Ako ang asawa pero may ibang kasama ang asawa ko.

"Okay ka lang ba Tin?"

"Oo naman."

"Sorry. Alam ko matagal na kayong wala. Ahm. Hindi lang ako sanay na ganito pa talaga na sitwasyon na magkakasama tayo with Allysa."

Ngumiti ako sa kanya ng kaunti at hinawakan ang kamay. "I'm okay Sam. Don't worry. Mabuti pa at mag handa na lang tayo ng makakain. Dating gawi?"

"Sure! Oh my! Na miss ko to? Ang ganito with you!"

"Ako din. Kaya bago pa magbagsakan ang luha mo tara na at magluto na tayo." Tumawa kami ng malakas. Para kaming mga bata sa ginagawa namin. Na aalala ko tuloy ang dating masasayang araw na hindi ko pa alam ang totoo.

"Ahm. Sam."

"Yes?"

"Kaya ako nakipagkita sa inyo. Kasi."

"Kasi?"

"Ma-may gusto sana akong malaman. Tungkol sa."

"Tungkol kay William ba?"

Huminga ako ng malalim at tumango lamang sa kanya. Kaya naintindihan niya ito.

"Gusto kong malaman kung anong nangyari sa kanya. Sa panahon na wala ako."

"Ahm. Gusto mo bang malaman yan? Alam ko karapatan mo malaman. Nag woworry lang ako sayo baka."

"Okay na ako Sam. Gusto ko lang malaman kung totoo ba?"

"Totoo ang alin?"

"Na ha-halos tapusin ni William ang buhay niya dahil sakin? Is that true Sam?"

"Sa-saan mo naman yan nakuha?"

"It's not important Sam kung kanino. The important here is to know the truth."

"Tin" halos pabulong niyang sabi sakin. Tumango lamang siya. Ilang minuto kaming tahimik. So tama nga si Axcel. Babae nga, at ako ang dahilan.

"Ga-ganon ba siya ka desperado para gawin niya ang bagay na yun?"

"Tin, kung alam lang namin na magkakaganon siya hindi kana dapat namin inilayo. At mas lumalala ng hindi kana namin mahanap. Pero na nanaig parin samin ang nagawa ni William. Kaya hinayaan kana lang namin."

"Mahirap man paniwalaan Kristina. Isa lang ang masasabi ko. Mahal kaparin ni William. Halos sirain niya ang buhay niya ng mawala ka. Kung hindi dahil sa mga kaibigan Rio niya hindi siya titino. Palaging sinasabi nila Rio kung ganyan siya hindi ka niya mahahanap. But Tin, don't blame yourself. Tignan mo naman. Okay na siya! Diba? Kaya huwag ka nang mag-alala pa."

"I don't know Sam. Tuwing nagkikita kami sa Kumpanya he always says, pinapa alala niya palagi na asawa ko siya. Yung tipong pagmamay-ari niya ako."

"Kaya nga sabi ko sayo mahal kapa ni William. Always prepare yourself lalo na kayong dalawa ang may-ari ng kumpanya. Parati kayong magkikita. Gano'n talaga ang mga lalaki. So territorial. Ganyan din naman si Rio. Hmm. Magkaiba lang kasi sa ganoong sitwasyon kayo nagkakilala. I have a question Tin."

"Ano yun?"

"When you remember all the good memories with William, Us. May pinagsisihan kaba sa nangyari? Nagsisisi ka ba na nakilala mo kami? May part ba sa diddib mo na naging masaya kana kasama mo kami? Minahal mo rin ba si William?"

Ano bang dapat isagot ko? Medyo nalilito pa kasi ako. Ang totoo may kunting saya ako lalo na pag naiisip ko ang masasayang araw namin ni Will. May kirot din dahil nawalan ako ng anak. At sinisisi ko si William.

"It's okay. Hindi mo kailangan sagutin. May gusto pa sana akong itanong. I know it's a private Tin."

"Go ahead."

"Nevermind. Na-nakalimutan ko ehh." Ngumiti siya ng pagak. Alam ko may gusto siyang itanong. Hindi ko na lang siya pinilit pa. Natatakot din naman ako kung ano ang itatanong niya.

Nag focus na lang ako sa ginagawa ko. I'll cook our favourite food kapag nagkakasama kaming lahat. Ang beef steak. Tuwang-tuwa pa kami habang naghahanda kami ni Sam. Panay rin ang bisita ni Rio sa kusina. Panay din ang sorry niya sakin. Wala naman problema sakin kung kasama ni William si Allysa. Ang ikina iinis ko lang the way he treat me like he owns me. Na bawal ako sumama sa mga lalaki. Tapos siya ang lumalandi diyan!

"Tara na?"

"Sure." Lumabas kaming dalawa na may dalang pagkain. Ang ibang pagkain naman ay dala na ng crew nila. Kaya hindi kami nahirapan sa paglabas mg ibang pagkain.

"Wow! Is that you Tin?"

"Akala ko pa naman Ben na pa Wow ka sa luto ni Kristina na kanina kapa laway ng laway sa bango ng ulam."

"Pano hindi mapapa Wow! Sobrang ganda niya. Kundi lang siguro asaw-"

Binatukan siya ni Denver kaya hindi natuloy ang sasabihin ni Ben.

"Ikaw ang daming daldal! Kumain kana nga lang diyan."

"Sorry Tin. Anyway how are you?" Tanong sakin ni Denver. Niyakap din niya ako. Alam kong may pilyong yakap ang ginawa niya dahil sa mga titig ni William kay Denver. Wala namang malisya sakin ang ginawa niya alam ko naman na palabiro silang lahat.

"I'm good. Na miss ko kayo."

"Ikaw rin. Lalo na nung isa. Alam muna." Sabay kindat sakin.

"Baliw." Tawa naming dalawa. Hindi ko na rin pinansin pa si William. Kahit alam kong nakatitig siya sakin, hindi ako dapat magpadala sa kanya. Bahala ka diyan sa buhay mo!

"Tara na Tin. Dito kana sa tabi ko."

Napuno ng masasayang kwentohan at asaran habang kami kumakain. Minsan hindi ko rin maiwasan ang tignan si William. Nagkakataon din na pagtumitingin ako sa kanya napapatingin din siya sakin.

Sarap niyang tusukin. Lalo na ang mga mata niya! Bakit hindi na lang si Allysa ang punteryahan niya! Palagi naman yata kasama si Allysa sa lahat ng lakad niya. Kagaya ngayon? Kasama niya. Anong matatawag mo sa ganyan? Friends? LQ? Friends with benefits? Or landi-landian?

"Pst. Malaki siguro kasalan ng ulam sayo noh? Kita mo yan? Durog-durog na."

Nanlaki ang mata ko sa nakita ko. Napansin kaya niya, nila? Nakakahiya ka naman Tin!

"Mas ma-masarap kapag durog-durog." Pagsisinungaling ko sa kanya. Ngumisi lamang siya sakin. Alam ko naman hindi maniniwala si Sam.

"Maniwala sayo. Sige na kumain kana diyan. Huwag kang papaapekto sa kanila. Don't worry. Ikaw parin ang gusto namin para kay Will."

"Sam naman!" Sabi ko sa kanya sa mababang boses. Para naman hindi marinig nila.

"Biro lang. Ikaw kasi. Sige na kain lang ng kain."

Wala naman akong choice kundi kumain na lang. Sana naman matapos na ang araw na ito at ng makauwi na ako. Masakit sa mata makita silang ganyan.

"Thank you Kristina bye! Mag-iingat ka."

"Thank you din sa inyo. Mauna na ako sa inyo. Bye guys."

Umuwi na ako ng maaga. Hindi ko na rin pinansin pa si William. Si Allysa lang ang pinansin ko para makapag paalam. Medyo awkward man ayaw ko naman may masabi silang lahat sakin. Wala sigurong alam si Allysa what's going on between me and William.

Pagdating ko sa bahay naligo kaagad ako. This is my daily routine pag-umuuwi ako deretso sa banyo para maglinis ng katawan. Buti na lang ay wala pa sina Mom, makakatulog din ako ng maaga. Pag naabotan kasi ako ni Mom sigurado makikipagdaldalan na naman yun. I don't want to interrupt her. Lalo na pagmasaya siya kapag nagkwekwentohan kami ng kung ano-ano.

Pipikit na sana ako when I heard my phone ring. Unregistered number. Maaga pa naman kaya sinagot ko na ito.

"He-hello?" Alanganing sabi ko. Medyo kinabahan ako dahil dinig ko ang hininga niya over the phone. Alam ko lalaki ito.

"Hello My Wife. Whe-where are you? Please co-come here."

"William?"

"Oh yes! It's me. You're Hu-husband."

"Teka! Lasing kaba? Nasa bar kaba? Pwede ba William umuwi kana at matulog!"

"Come babe. Let's have a drink."

"Sir tama na po yan lasing na po kayo."

"Pwede ba! F*ck! Don't touch me! Nasaan ba ang manager mo?!"

Rinig ko sa kabilang linya ang boses lalaki na inaawat si William. Nataranta naman ako bigla dahil sa sinagot ni William. Lalo na lasing na lasing na siya. Papiyok piyok na nga kung magsalita.

"Hello Ma'am? Asawa po ba kayo ni Sir William?"

"Huh? Oo? I mean hi-hindi"

"Ano ba Kristina huwag ka ngang mataranta." Saway ko sa aking sarili.

"Ano po Ma'am?"

Oh sh*t narinig pala ni Kuya! "Ah ehh. Wa-wala po. I mean location? Pupunta ako diyan para iuwi si William."

Pagkatapos niyang sabihin ang lugar, halos paliparin ko ang kotse ko. Buti na lang hanggang ngayon ay wala pa sila Mom. Pagnagkataon nandito na sila tiyak magtatanong sila sakin kung saan ako pumunta.

Hindi rin ito gaano kalayo. Kaya hindi nagtagal nakarating na ako sa lugar. Tama nga ako isa itong bar. Makikita mo sa labas ng bar madadaming tao. May ibang tao na naghahalikan na dahil sa kalasingan, ang iba naman inaakay na halos hindi na rin makalakad, may mga sumusuka din sa gilid.

Pagkapasok ko, sumalubong sa akin ang mabahong alcohol na pinaghalong pawis at usok ng sigarilyo. This is my first time, first time makapasok sa ganitong lugar. Hindi naman kasi ako party people.

Nilibot ko ang aking paningin. Hindi ko makita si William. Ang sabi sakin nasa gilid ito ng bar umiinom. Kaya ginawa ko pumunta pa ako sa pinakadulo.

Bingo! Si William nga! For f*ckingsake may kahalikan! D*mn! Nakaramdam ako bigla ng inis, init ng katawan na halos ramdam ko sa aking tainga ang nakikita ko.

Sarap sabunutan ang babaeng nakaupo sa harapan ni William habang nilalapa ang bibig ni William! Humanda ka saking haliparot na babae ka!!!!

"Will! William Mondragon!!!!"

Nataranta bigla si William! Napatayo ito na halos ang babae sa unahan niya ay napaupo sa sahig. Dinig ko din ang pag hiyaw niya. Pati ang paghiyaw ang landi!

"Ouch naman babe! Sino ba siya?! Ikaw sino ka ba?! Yaya ka ba niya? Umuwi ka na lang girl total nakapantulog kana sa outfit mo. Ako na ang bahala sa boss mo. Right babe?"

"Shut up!" Sigaw ni William sa babae. Hindi ako tumingin sa kanya kundi sa haliparot na babae. Yaya? Tignan lang natin.

"What did you just say to me? Yaya? Hindi ko yata gusto ang tabas ng dila mo! For your information I'm not his maid. I'm his Wife. Asawa ko ang nilalamon mo kanina pa! Ano?!"

Lumapit ako sa kanya at dinuro-duro sa kanya ang tinidor. Medyo nanginginig ang kamay ko but d*mn! Mas nananaig ang galit ko kay William!

"Babe come down!"

"Isa kapa!!! Baka gusto mong paligoan kita ng Zonrox para matanggal ang kalandian mo. Or mas better acido!!! Ikaw naman na haliparot ka! Huwag kang basta-basta bubukaka at papatong na kahit kanino! Ang landi mo!!!"

Nakita ko naman ang pagmumutla ng mukha ng babae. Natakot siguro ito sa mga sinabi ko. Wala akong pakialam kung natakot man ito. Mas mabuti nga ito, mabuti na rin sa kanya bagay lang sa kanya para hindi na siya padalos dalos na bubukaka sa kahit kanino!

"Ikaw naman!!!! Umuwi kana!!!!!"

Hinila ko si William palabas ng bar. Kahit mabigat tiniis ko ang bigat niya makalayo lamang sa lugar na ito.

"Pasok!!!!" Sigaw ko sa kanya. Nakakairita lang kasi. Napahiya ako sa ginawa niya. Ngayon ko lang din nakita ang suot ko naka pantulog pala ako. Kaya pala gano'n na lang ang tingin sakin ng mga tao bago pa man ako makapasok sa loob ng bar. Kasalanan ito ni William! Sa sobrang taranta nakalimutan ko ng magpalit ng damit!

"Saan ka nakatira. Ihahatid na kita. Bukas muna kunin ang sasakyan mo!"

"Take me home wherever you want babe. Asawa kita kaya kahit saan okay lang."

"William!!! Isa!!!"

"Fine! Don't yell at me babe. Please?"

"Sumagot ka kung ayaw mong sigawan kita! Napupuno na ako sayo William. Alam mo ba yun?"

"I know. Masarap ka lang talaga asarin. F*ck! Nakakagigil kanarin alam mo ba yun?"

Biglang may kuryenteng dumaloy sa katawan ko. Sa sinabi niya lalo na sa pinaghalong hininga at alcohol sa loob ng sasakyan ko. Bumabalik lahat ang masasayang araw sa isla. The way, the way we make love lalo na paglasing kami.

"Sasabihin mo ba or papababain kita dito?"

"Ang sungit na naman ng asawa ko. Oo na, sa condo ko. San Francisco St. 4th Floor Room 21."

I used my Google Map para mahanap ko ito ng mabilis. Ilang minuto lang ay nakarating na kami sa sinabi niya. Isang tingin pa lang dito alam ko mayayaman ang mga nakatira.

"Baba kana! Huwag mo akong pahirapan William. Kalalaking tao mo hindi mo kaya ang sarili mo! Sa susunod na iinom ko pwede ba huwag mo akong idadamay! Ang sarap pa naman ng upo mo kanina habang may lumalapa sayo!"

"Selos kaba? Hindi ko naman kasalan, siya ang unang nagpakita ng motibo. Nabigla na lang ako sa ginawa niya. Believe me babe."

"Tumigil ka!!! Palusot kapa!!!! Ganyan kayo mga lalaki! Magaling magsinungaling!!"

Nasa ground floor na kami. Binati kami ng guard. Nagulat ako sa ginawa ni William tinanggal niya ang kamay ko at bumalik sa guard. Hindi ko na rin siya nahabol. Hinintay ko na lang na makabalik sa gawi ko.

"Ano yun? Akala ko ba hindi mo kaya ang sarili mo? Bakit parang kiti-kiti ka papunta doon?"

"Wala! Sabi ko sa kanya pakibantayan ang sasakyan ng asawa ko baka may siraulo sa paligid."

"Pinagluluko mo ba ako? Will, may mga cctv kaya dito at alam ko mayayaman ang nakatira dito kaya sinong siraulo gagalaw ng sasakyan ko? Aber?!!"

"Naninigurado lang po. Tara na nga at pagod na ako."

Pinatong niya ang kamay sa batok ko. Wala na rin ako nagawa pa.

Pipindot na sana ako ng elevator ng sumigaw ang gwardiya.

"Ay Ma'am! Ma'am! Ma'am! Si-sira po ang elevator ngayon. Hindi po kayo makaka gamit."

"Really? Pati ba sa isa? Turo ka sa isang elevator."

"Opo Ma'am. Pasensya na po kayo. May hagdanan naman po."

Bagsak balikat ng marinig ko ang hagdanan. "Really? 4th floor pa nakatira ang mukong na ito!"

"Pasensya na po. Wala po akong magagawa."

"Fine! Naku pinapahirapan mo talaga ako William!!!"

"Don't worry hindi ako magpapabigat sayo."

"Shut up!!!!"

Inumpisahan na namin umakyat gamit ang hagdanan. 2nd floor pa lang hingal na hingal na ako. At ang gago parang masaya lang sa ginagawa!

"Bilisan mo ngang humakbang? Ang bigat mo kaya!"

"Binibilisan ko na nga diba? Alam mo na lasing ako di ko makita masyado ang hagdan doble ang nakikita ko."

"Ano kaya mangyayari sayo kung wala ako ngayon?!"

"Well I don't know. But thanks. Pinuntahan mo ako!"

"Malamang! Sino ba naman hindi matataranta sa ginawa mong pagsigaw sa staff! Kailan kapa naging basagulero?"

"Nang iwan mo ako."

Tila napaso ako sa sinabi niya. May kunting kirot akong naramdaman. Bakit ba sa tuwing na aalala ko ang nangyari. Bakit ako ang nasasaktan sa pag-iwan sa kanya. Sa pagtago. Kung tutuusin siya ang may atraso pero bakit baliktad ang nararamdaman ko?

"Not now Will."

Sabi ko sa kanya sa mababang tono.

Hindi na rin ako nagsermon sa kanya kahit hirap na ako sa pag-akay sa kanya. Mabibilis na hininga lang ang aming naririnig habang papuntang itaas.

"Finally!" Hingal kong sabi. Hinanap ko ang Numero ng kanyang condo. "The key's"

"Kiss? Sa loob na babe. Baka may makakita satin dito. Ikaw ha hindi kana makapagpigil."

Aba! Tumatawa pa ang gago!

"Susi William! Hindi Kiss!"

"Oh? I thought you want kiss from me. Linawin mo kasi."

"Bahala ka nga!" Tinitignan ko siya sa paglagay ng susi kaya inagaw ko na ito." Ako na nga! Baka abutan pa tayo ng umaga."

"Hindi naman kasi ako shooter. Pwera na lang kung sa ibaba. Shooter talaga ako."

"William! Ang manyak mo! Hala pasok na! At ng makatulog kana."

"Ouch! Dahan-dahan naman Wife. Kung makatulak sa kama. Parang may balak."

"Siraulo! Sige na at aalis na ako. Salamat ha. Salamat talaga."

"Dito kana matulog please?"

"William! Bitawan mo nga ako. Ang bigat mo!"

"Hindi mo ba ako namimiss? Sa ganitong posisyon? Right here sa kama?"

"Ano ka ba Will! Hindi sa lahat ay pwede mong gawin."

Nagulat na lang ako sa ginawa niya. Binukaka niya ang paa ko at hinawakan ang p********e ko. Ramdam ko rin na may likidong lumalabas dahil sa ginagawa niya. Exploring my womanhood.

"Ohh Will. Ahh."

"Do you like it?"

"Y-yes... Ahhh... I mean No!!!" Tinulak ko siya ng malakas at sinampal ng malakas ng akmang hahawakan niya ang kamay ko.

"William naman!!! Papalampasin ko ngayong araw. Please lang! Huwag ka ng uulit."

"Kahit kunti ba Kristina, kahit kunti hindi mo ba ako minahal?! Tell me?!"

Hindi ako sumagot sa kanya. Nalilito pa rin ako. Ayaw kung magsinungaling. F*ck! It's true!! Minahal ko siya!!!

Tumalikod na ako ng tuluyan at tumakbo papalayo sa condo niya. Hindi na rin ako lumingon kahit na sumisigaw siya sa pangalan ko. Gusto kong makalayo. At pumunta sa puntod ng anak ko, anak namin ni William.

"Baby, bakit ba kay sakit." Hagulgol ko sa harapan ng puntod ng anak ko.

"Sinungaling ako. Mahal ko ang Papa mo. Hindi ko lang maamin dahil sa ginawa niya sakin, dahil na rin sa pagkawala mo."

Bakit ba kay daya ng mundo! Bakit pa sa akin nangyari ang ganito? Bakit pa kailangan kong maranasan mawalan ng anak? Bakit?

Puro tanong na lang palagi ang nasa isip ko. Alam ko naman kung sino lang ang makakasagot sa tanong ko kundi ako lang din. Wala ng iba.