Nefret ediyordum. Evet, şu an kendimi anlatabileceğim bir kağı olsaydı hissettiğim öfke dair ne varsa oraya yazabilirdim. Yaman’ı anlamak zordu. Onu rahat bırakıyordum, ayrılıyordum. Esme’yi, beni öldürecek kadar sevmesin rağmen bana karşı olan bu tutumu neden, bir türlü anlamıyordum. Ve bu beni daha çok öfkeli bir hale
getiriyordu.
En acısı da ona hesap soramıyordum. Beni, on yıllık hayat arkadaşını neden öldürdün diyemiyordum. Her şey benim için berbat ilerliyordu kısacası.
“Bir saniye.” deyip dışarıya çıktım ve hala Biricik’I tutan Merve’nin yanına gittim. “Merve.”
“Ay ödedin mi? Hemen gidelim yoksa şu salak başımıza iş açacak!”
Biricik ağlaya ağlaya “Eğer ben hastalanırsam falan siz benim yanımda olmazsınız…ben bunu çok iyi anladım.” dediğinde Merve ofladı. “Bir daha içmene izin v
