Ang Lihim ni Camila

CHAPTER 1

BUMUKAS ang pinto ng sasakyan sa bahagi ni Val. Bumaba siya at inilahad ang kamay sa akin. Nakita ko naman na nagpatiuna na ang driver niya sa loob ng malaking kabahayan. Déjà vu. Iyon ang umuukilkil sa isipan ko nang mapagmasdan ang dating lugar na nakasanayan kong puntahan noon. Dati-rati ay excited akong makabalik sa mala-palasyong bahay sa isang malayong lugar dahil sa isang layunin: freedom.

Subalit ngayon, tila ayaw nang gumalaw pa ng mga paa ko palabas ng pinto. Kakaibang takot ang nabuhay sa dibdib ko nang makabalik muli sa lugar na ito.

“Do you want me to carry you or – “

“Lalabas na,” sabad ko. Kahit na puno ng kaba ang dibdib ko ay pilit kong nilalabanan iyon. Ilang taon ko nang sinanay ang sarili ko sa ganitong pagkakataon.

Nanatiling nakalahad ang kamay niya ngunit hindi ko pinansin iyon. Kahit na alam kong dehado ako sa lugar na pinagdalhan niya sa akin ay hindi ako basta-basta susunod sa kanya. Para saan pa ang lahat ng pinaghirapan ko ng limang taon kung magpapatalo na lang ako sa kanya ng walang kahirap-hirap.

Napangisi siya dahil sa inasta ko. Kung hindi ko siya nakilala noon, iisipin kong isa siyang drug addict ngayon. Kahit na nakasuot siya ng long sleeve ay obvious na obvious ang mga tattoo niya sa balat na dati ay wala naman. He’s very far from the past five years.

“Alam mo pa rin pala ang daan papasok sa loob,” makahulugang sambit niya. “Buong akala ko ay – “

“Ano sa tingin mo ang dapat kong gawin? Kung ako lang ang papipiliin, hinding-hindi ako papasok sa loob ng pamamahay na ‘yan! You force me! Dahil wala akong choice sa tahasan mong pagdala sa akin dito!” Pakiramdam ko may kung anong sasabog mula sa dibdib ko.

Nagtagis ang bagang niya kasunod ng pagtungo at nang mag-angat siya ng tingin ay nagliliyab na ang kanyang mga mata. “Do you really see me that way? Huh?” Unti-unti siyang humakbang palapit sa akin. Kahit na humahakbang ako palayo sa kanya ay naabutan niya rin ako agad. Lumiliit na ang distansiyang nakapagitan sa aming dalawa.

“Are you really trying to provoke me? Huh?” Naabot niya ang kamay ko at mahigpit na hinawakan. Halos mapiga na niya ang balat ko.

“Ano ba? B-bitiwan mo nga ako!” Singhal ko sa kanya. “N-nasasaktan ako!”

“Yeah, talagang masasaktan ka kapag hindi mo nagawang sumunod sa lahat ng nais ko!” Puwersahan niya akong hinila papasok sa loob. May liwanag sa bandang kusina ngunit madilim na sa iba pang bahagi. Sa lakas niya ay nagawa niya akong hilahin paakyat ng ng ikalawang palapag.

Pumili siya ng isang silid at binuksan ang pinto. Hila-hila niya pa rin ako nang pumasok siya. “Ano ba?! Sabing nasasaktan ako! Ah!”

Marahas niya akong ibinagsak sa kama. Madilim ang buong silid at wala akong makita na kahit ano man kaya sumiksik ako sa headboard ng kama at niyakap ang katawan ko.

“Now, are you afraid of me?” makulog ang boses na tanong niya. Para siyang isang ama na nagkakastigo sa isang anak sa gitna ng madilin na silid. Lumubog ang bahagi ng kama na inupuan niya.

Nahintakutan ako sa nakakatakot niyang boses. Muli akong napasigaw nang maramdaman ko ang isa niyang kamay sa binti ko. Tinanggal ko iyon ngunit saglit lang ay nasa hita ko na ang dalawa niyang kamay. Gumagawa siya ng bilog na mga hugis sa hita habang naririnig ko ang malakas niyang pagsinghap.

Walang babalang sinapo niya ang pang-upo ko gamit ang dalawa niyang kamay samantalang ang labi ay nasa tiyan ko: tini-trace ang gitnang bahagi paitaas ng dibdib ko. Sinupil ko ang tinig ko ng pagtutol.

Tumigil siya saglit upang hilahin ako pahiga ng kama. “Val, stop it!”

Ngunit hindi siya nakinig sa akin. Marahas na niyang tinanggal isa-isa ang suot kong damit. Hindi ko na siya nagawa pang pigilan dahil sa uri ng lakas niya. Pilit ko pa ring tinatakpan ang dibdib kong wala ng saplot gamit ang mga kamay ko sa kabila ng dilim.

Sunod na dumampi ang labi niya sa leeg ko habang pinaghihiwalay ang dalawa kong hita. Doon lumabas ang tinig ko ng pag-iyak. Ipininid niya ang dalawa kong kamay sa itaas saka walang ingat akong inangkin.

“Ah!” Sumigid ang kirot sa pagkakabae ko dahil sa pagbulusok ng kahabaan niya. Lalo pa niyang ibinuka ang hita ko upang madali siyang makalabas-masok sa akin. Hindi siya tumigil sa paghalik sa leeg ko hanggang sa dumako siya sa dibdib ko.

He alternately kissed and sucked my breasts while molding it with his hand. Ramdam ko pa rin ang sakit ng pagpasok niya kahit na tumigil siya sa paggalaw. Unti-unting lumuwag ang pagkakahawak niya sa kamay ko kasabay ng pagdako ng labi niya sa labi ko.

Alam kong rinig niya ang paghikbi ko sa pagitan ng sakit at takot na nararamdaman ko ngayon.

Malakas siyang napaungol nang sa wakas ay naipasok niyang muli sa loob ko ang kanyang kabuuan. Wala siyang pakialam sa nararamdaman ko. Sinakop niya ang labi ko kahit hindi ako tumutugon. Hinayaan ko lang siya dahil wala na akong lakas pa na labanan siya.

Patuloy lamang siya sa paglabas-masok sa akin. Naging mabigat na rin ang kanyang bawat paghinga hbang lalong bumibilis ang paggalaw niya sa ibabaw ko. The only thing I can do is to cry silently in the middle of the dark. I was in pain subalit wala akong kakayahan na pigilan pa siya sa nais niyang marating.

Malalakas na paghangos ng hininga ang sunud-sunod niyang pinakawalan habang pabilis ng pabilis ang pag-angkin niya niya sa akin. Mahigpit pa niya akong niyakap habang umuungol. I heard him like this before. Limang taon na ang nakalipas ngunit kahit anong gawin kong paglimot ay bumabalik ang alaala ng mga taong makilala at nakasama ko si Val. And I regretted it…so much.

Malakas siyang umungol kasunod ng panginginig niya sa ibabaw ko. Akala ko ay tapos na ang lahat ngunit nang muli siyang gumalaw ay nagmistula na lang akong isang manika na walang emosyon na hinayaan siyang angkinin ako ng paulit-ulit.