ทานน์กดส่งข้อความสั้น ๆ ไปหารุตน์
ข้อความนั้นเหมือนสัญญาณที่เพื่อนสนิทรู้ทันทีว่า
ภารกิจ ของทานน์สำเร็จแล้ว
> [ทานน์] “กูอยู่กับวาน ขอกลับที่พักก่อน
ฝากบอกนัชชา–มารินด้วย”
กดส่งเสร็จ เขาวางโทรศัพท์ลง
แล้วเหลือบมองหญิงสาวข้างกายอย่างเงียบงัน
รถยุโรปสีดำแล่นไปบนถนนริมทะเล
เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังเป็นจังหวะ
คลอไปกับไฟถนนที่ไล่ตามกระจกหน้ารถ
.
วันวานั่งพิงเบาะ สีหน้าเหมือนพยายามควบคุม
หัวใจที่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
-เขาตามมาถึงที่นี่จริง ๆ …
-แล้วตอนนี้อยู่กับฉัน ไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่น
ความคิดนั้นยิ่งทำให้แก้มเธอร้อนวูบ
ทานน์ละสายตาจากถนน
หันมาจับมือเล็กที่วางบนตักเขาอย่างแน่นหนา
>“มือเย็นจัง” เสียงทุ้มเอ่ย
ก่อนก้มลงพรมจูบหลังมือแผ่วเบา
รอยสัมผัสอุ่นจนวันวาสะดุ้งเล็กน้อย
>“พี่คิดถึงวานนะคะ”
วันวาหันมามองตาโต หัวใจสั่นไหว
แต่ยังพยายามเก็บอาการ
>“พี่ทานน์…
