ห้องรับรองใหญ่ คฤหาสน์ธัตทานนท์
แชนเดอเลียร์คริสตัลเปล่งประกายระยับ
เหนือศีรษะ แต่กลับเย็นเยียบเหมือนน้ำแข็ง
กลิ่นชาอู่หลงลอยกรุ่นบางเบาในอากาศ
ไม่อาจกลบความอึดอัดที่บีบคั้นทุกลมหายใจ
---
ธัตทานนท์พาวันวาก้าวเข้ามา
เธอกำแฟ้มเอกสารไว้แน่น ปลายนิ้วเย็นเฉียบ
ขณะที่เขาเองก็รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นผิดจังหวะ
ตั้งแต่ก้าวแรกที่ผ่านพรมแดงผืนใหญ่
บนโซฟาหลุยส์ คุณหญิงพาวิณี
นั่งในท่วงท่าหญิงผู้ครองอำนาจ
ผ้าไหมสีงาช้างสะท้อนแสงไฟให้ใบหน้าเธอดูสง่า
ทว่าลึกลับ
สายตาคมกริบคู่นั้นตวัดขึ้นเพียงเล็กน้อย
แต่กลับทำให้วันวาต้องกลั้นหายใจ
---
ทานน์ น้ำเสียงแน่วแน่แต่แฝงความเกร็ง
>“แม่ครับ…วานเจอตัวคนที่ยักยอกเงินบริษัทแล้ว”
พาวิณี เลิกคิ้วเพียงนิด แต่แววตาเย็นเฉียบ
>“พูดมาเถอะลูก”
วันวา สูดลมหายใจลึก เสียงสั่นเล็กน้อย
>“ผู้ที่อยู่เบื้องหลัง…คือคุณนิภานันท์ค่ะ
หนึ่งในผู้ถือหุ้นใ
