คืนปราบผี

(NC) มื้อเช้า 1/2

ซ่าา!

สายน้ำอุ่น ๆ ไหลรดเรือนร่างกำยำของหมอผีหนุ่มจนเปียกชุ่มไปทั้งตัว มือใหญ่ข้างหนึ่งสางผมดำขลับที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำขึ้นเมื่อเส้นผมตกลงมาปิดบังหน้าผากก่อนจะลูบไล้ผิวกายที่เต็มไปด้วยฟองสบู่หอมฟุ้ง เขาใช้เวลาไม่นานนักก็จัดการอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย

แกร๊ก!

ร่างใหญ่เดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอวสอบเอาไว้ ดวงตาคมกริบมองมายังเตียงนอนที่ก่อนหน้านี้มีใครบางคนนอนหลับอยู่ทว่าตอนนี้กลับว่างเปล่า

“ตื่นแล้วเหรอ?” ริมฝีปากหนาพึมพำเบา ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไปเมื่อมองนาฬิกาที่แขวงบนผนังห้องแล้วพบว่ายังพอมีเวลาทานมื้อเช้าก่อนไปเรียน

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าใหญ่ของใครบางคนที่ย่างกรายเข้ามาในครัวทำให้ดวงวิญญาณสาวผู้ซึ่งกำลังเตรียมมื้อเช้าอยู่ต้องหันไปมองต้นเสียง

“วันนี้มีข้าวไข่ดาวค่ะ คุณไม้จะกินด้วยกันก่อนไหมแล้วค่อยไปเรียน นัทจะได้ทอดไข่ดาวเพิ่ม” เสียงหวานถามคนที่เดินมายืนซ้อนหลังเธอไว้ก่อนจะหันไปตักไข่ดาวในกระทะใส่จานข้าวที่เตรียมไว้ก่อนแล้ว

“มีแค่นี้เหรอ มีอย่างอื่นให้กินไหม” เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับโอบกอดเอวบางไว้จากด้านหลัง มือใหญ่ข้างหนึ่งเอื้อมไปหยิบจานข้าวจากมือเล็กวางลงบนเคาน์เตอร์ด้านหน้าขณะที่ปลายจมูกโด่งกดลงบนท้ายทอยขาวเนียน

“เฮือก!” ร่างเล็กสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจขณะเดียวกันไรขนอ่อนตามเนื้อตัวก็ลุกชันไปด้วย “คุณไม้อ๊าา” เพียงแค่มือใหญ่เคลื่อนมาเคล้นคลึงเนินเนื้ออวบอิ่มเสียงครางกระเส่าของดวงวิญญาณสาวก็ดังขึ้น ร่างบางแทบอ่อนละทวยเมื่อถูกปลายจมูกของคนด้านหลังซุกไซ้ซอกคอและท้ายทอยจนเกิดเป็นความเสียวซ่าน

“อืมม” เสียงคลอเบา ๆ ในลำคอหนาดังขึ้นเมื่อสูดกลิ่นกายหอมของดวงวิญญาณสาวจนพึงพอใจ มือใหญ่สองข้างที่เคล้นคลึงเนินเนื้ออวบอิ่มค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งที่สาวเจ้าสวมอยู่ออกช้า ๆ ทีละเม็ด… ทีละเม็ด…

“นัทไม่อยากทำตรงนี้” ดวงวิญญาณสาวร้องปรามพลางพยายามดันตัวออกจากวงแขนแกร่งที่โอบกอดเธอเอาไว้จากด้านหลัง หากแต่ยิ่งขัดขืนก็เหมือนกับว่าไม้กอดรัดเธอแน่นขึ้น

“วันนี้จะไปเที่ยวไหน” ทว่าประโยคถัดมาของไม้กลับทำให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบราวกับตกจากที่สูง คนมีแผนการร้ายถึงกับเลิ่กลั่กเมื่อถูกถามแบบนั้น

“คะคือว่า… นัท นัท...”

“อยากไปไหนไหมเดี๋ยวเลิกเรียนจะพาไป” มือใหญ่หมุนตัวคนตัวเล็กกว่าให้หันมาสบตาด้วยพร้อมกับเอ่ยถาม ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้าหญิงสาวอย่างรอคอยคำตอบเมื่อเห็นว่าคนในอ้อมแขนเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เพียงแค่นี้ไม้ก็รู้แล้วว่าสิ่งที่เขาได้ยินเมื่อคืนไม่ใช่แค่การละเมอทั่วไปแต่เธอมีแผนจะหนีเที่ยวจริง ๆ

ช่างเป็นผีบ้านที่อยู่ไม่ติดบ้านเอาเสียเลย… หมอผีหนุ่มนึกในใจ

“ละแล้วแต่คุณไม้ค่ะ นะนัทไปไหนก็ได้” มือใหญ่ประคองใบหน้าหวานให้หันมาสบตากับเขาอีกครั้งหากแต่ร่างเล็กกลับสั่นระริกราวกับหวาดกลัว ดวงตาคู่สวยฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัดราวกับกลัวว่าจะถูกจับได้

“เดี๋ยวตอนเย็นพาไปเดินห้าง” เสียงทุ้มเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาทว่าแววตากลับเรียบเฉย ยิ่งทำให้ร่างบางที่สั่นระริกหวาดกลัวเขามากขึ้น “ไปไหม” เสียงทุ้มถามต่อ

“ค่ะ ไปค่ะ” ดวงหน้าน้อยพยักเบา ๆ เป็นคำตอบ เจ้าก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายก็เต้นโครมครามแทบจะทะลุออกมา หากแต่มันไม่ได้เต้นแรงเพราะตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวเล่นแต่เพราะกลัวว่าจะถูกจับได้ต่างหากล่ะ…

“วันนี้ฉันมีเรียนทั้งวัน อย่าคิดทำอะไรแปลก ๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะขังเธอไว้แค่ในห้องไม่ให้ออกมาใช้ชีวิตนอกห้องอีก เข้าใจไหม” เสียงทุ้มเอ่ยกับคนตรงหน้า

“เข้าใจแล้วค่ะ”

“ถ้าฉันรู้ว่าเธอออกไปไหน ก่อนจะโดนจับขังฉันจะทำให้เธอรู้ว่าหลอกคนอย่างฉันต้องเจอกับอะระอื้ออ” เสียงทุ้มเงียบหายไปเมื่อมือวงแขนเรียวรั้งท้ายทอยคนตัวสูงกว่าเข้ามาใกล้ก่อนจะเขย่งปลายเท้าให้สูงขึ้นแล้วประกบจูบปิดปากหนา ใช่ว่าเธอจะอยากทำแบบนี้แต่เพราะไม่อยากได้ยินคำขู่ของเขาแล้วต่างหากล่ะ… เพียงแค่สายตาที่เขามองมาหัวใจดวงน้อยก็สั่นไหวแล้ว ยังจะมาขู่กันอีก

“อื้ออ” คนเริ่มก่อนร้องท้วงเมื่อคนถูกรุกเปลี่ยนมารุกเธอเสียเอง เรียวปากหนาดูดดึงกลีบปากน้อยอย่างหื่นกระหายก่อนจะสอดแทรกเรียวลิ้นสากเข้ามาในโพรงปากบางเพื่อตักตวงความหวาน

พรึ่บ!

มือใหญ่สองข้างถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งออกจากเรือนร่างอรชรจนเหลือเพียงแค่แพนตี้ตัวน้อยที่ปิดบังของสงวนเอาไว้ ริมฝีปากหนาละออกจากจูบก่อนจะอุ้มกระเตงร่างเล็กให้นั่งบนโต๊ะกินข้าวโดยไม่ปล่อยให้สาวเจ้าได้ทันตั้งตัว

“คุณไม้เดี๋ยวก่อนอื้ออ” ยังไม่ทันที่คนบนโต๊ะจะได้พูดอะไรต่อริมฝีปากหนาก็ทาบจูบลงบนเรียวปากบางอีกครั้ง กลีบปากน้อยเผยอออกอย่างรู้งานเมื่อฟันคมขบลงเบา ๆ แทนการออกคำสั่ง

“อืมม” เสียงคลอเบา ๆ ของร่างใหญ่ดังขึ้นขณะตักตวงความหวานจากโพรงปากบาง มือใหญ่เคล้นคลึงบั้นท้ายงามงอนแรง ๆ ทำเอาคนถูกกระทำเสียววาบไปทั้งตัว

“อ๊าา” เสียงครางกระเส่าของดวงวิญญาณสาวดังขึ้นเมื่อริมฝีปากหนาเคลื่อนต่ำลงมาซุกไซ้ซอกคอบาง เรียวลิ้นสากลากผ่านเนื้อคอขึ้นลงช้า ๆ จนไรขนอ่อนตามเนื้อตัวผีบ้านสาวลุกซู่

“คุณไม้อ๊าา” เสียงหอบหายใจของผีบ้านสาวถี่ขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเรียวลิ้นสากตวัดไปมาตามติ่งหูน้อยเบา ๆ ก่อนจะเม้มแรง ๆ จนร่างบางสะดุ้งโหยง ความเสียวกระสันที่เกิดจากการเล้าโลมของหมอผีหนุ่มทำให้หยาดน้ำหวานสีใสไหลเยิ้มออกมาจนกลีบดอกไม้งามเบื้องล่างชื้นแฉะ

“อืมม” คนตัวใหญ่คำรามเบา ๆ เมื่อเคลื่อนริมฝีปากลงมาดูดดึงยอดอกน้อยทำเอาหัวใจคนถูกกระทำเต้นรัว ร่างบางเริ่มร้อนรุ่มราวกับถูกไฟเผาเมื่อความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้น ช่วงล่างชื้นแฉะปวดตุบขึ้นมาราวกับกระหายหาบางอย่าง

“คุณไม้อ๊าา พะพอแล้วอ๊าา” เสียงครางกระเส่าของดวงวิญญาณสาวปลุกเร้าอารมณ์หมอผีหนุ่มได้เป็นอย่างดี อาวุธร้ายที่ผงาดพร้อมรบใต้ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่เริ่มปวดตุบราวกับร้องท้วงต้องการการปลดปล่อย

“อื้ออ อ๊าา” เอวบางบิดเร้าไปมาเมื่อคนตรงหน้าตะโบมจูบลงตามเนินอกอวบอิ่มขณะที่มือใหญ่เคลื่อนเข้าไปใต้แพนตี้ตัวบางเคล้นคลึงทับทิมเม็ดงามแรง ๆ จนเกิดเป็นความเสียว

“อ๊าา” ท่อนแขนเรียวค้ำยันพื้นโต๊ะด้านหลังเอาไว้เมื่อมือใหญ่ละออกจากแพนตี้ ผ้าเช็ดตัวที่พันรอบเอวสอบเอาไว้ถูกดึงออกมาวางลงข้างร่างบางเผยให้เห็นอาวุธร้ายที่ผงาดขึ้น เพียงแค่ดวงตาคู่สวยปะทะเข้ากับท่อนร่างเปลือยเปล่าของชายหนุ่ม ใบหน้าหวานก็เห่อร้อนขึ้นมาด้วยความเขินอาย

“ยกสะโพกขึ้น” เสียงทุ้มเอ่ยบอกขณะที่มือใหญ่รูดแพนตี้ตัวน้อยออกจากช่วงล่างของหญิงสาว ดวงตาคมกริบจ้องมองกลีบดอกไม้งามชื้นแฉะครู่หนึ่งด้วยความพึงพอใจก่อนจะจับอาวุธร้ายขึ้นมาถูกไถส่วนปลายกลางรอยแยกชื้นแฉะ เพียงแค่นั้นเสียงครางกระเส่าของผีบ้านสาวก็ดังขึ้น

“อ๊าา”

“อย่าบีบขา” เสียงดุว่าให้คนคนตรงหน้าเมื่อสองขาเรียวบีบเข้ากันแน่น

ปึก!

“อ๊ายย”

“อ๊าสส” เสียงคำรามของหมอผีหนุ่มดังขึ้นเมื่ออัดกระแทกอาวุธร้ายเข้าไปในดอกไม้งามเพียงคราวเดียว สัมอุ่นชื้นที่โอบล้อมกระบอกอาวุธร้ายเอาไว้เริ่มทำให้อารมณ์กระสันของชายหนุ่มพลุกพล่านจนต้องเริ่มขยับสะโพกเข้าหาร่างอรชรที่ร้องครางอยู่

>>> กลับมาอัปแล้วนะคะ จากนี้จะอัปทุกวันแล้วค่ะ ^_^