“ไปกันเถอะ ลุกไหวไหม” เสียงทุ้มของชายหนุ่มเรียกสติของดวงวิญญาณสาวที่นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่บนโซฟา
“ค่ะ” เสียงหวานตอบกลับหากแต่วงแขนแกร่งก็ช้อนเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวก่อนจะพาเดินออกไปนอกบ้าน
“นั่งรอตรงนี้ก่อนเดี๋ยวเอารถมารับ” ชายหนุ่มบอกพร้อมกับวางคนในอ้อมแขนให้นั่งลงตรงโต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้าน
“...” ดวงตาคู่สวยมองตามแผ่นหลังของคนที่เดินเข้าไปในโรงจอดรถ มือหนากระตุกผ้าคลุมรถออกเผยให้เห็นรถยนต์คันหรูแปลกตาจอดอยู่ด้านใน ณัชชาขมวดคิ้วน้อย ๆ ด้วยความแปลกใจเมื่อเธอไม่เคยเห็นรถคันนี้มาก่อน ไม่นานนักรถยนต์คันไม่คุ้นตาก็ถอยออกมาจอดอยู่หน้าหญิงสาวที่นั่งทำหน้างงอยู่
“ทำไมนัทไม่เคยเห็นรถคันนี้เลยล่ะ คุณไม้ซื้อรถตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” เสียงหวานเอ่ยถามคนที่ลงมาช้อนตัวเธอขึ้น
“เพิ่งได้มาวันนี้วันแรก ยังไม่มีขับใบขี่ด้วย”
“หา?” ผีบ้านสาวตกใจกับคำตอบของไม้ “แล้วแบบนี้จะขับไปถึงโรงพยาบาลเหรอคะ เราไปแท
