เวลาต่อมา...
“ฉันจะออกไปข้างนอกสักพัก เธอกินข้าวแล้วอย่าออกไปเพ่นพ่านที่ไหน ตอนกลับเข้ามาฉันต้องเห็นเธออยู่ในห้องนอนฉันเข้าใจไหม” ร่างใหญ่เดินเข้ามาบอกดวงวิญญาณสาวที่กำลังเจียวไข่อยู่ในครัวหลังจากที่ทั้งคู่เข้ามาในบ้านได้สักพักแล้ว
“เข้าใจค่ะ”
“เป็นอะไร?” คิ้วหนาเลิกขึ้นเมื่อเห็นว่าเจ้าของคำตอบเอาแต่ยืนก้มหน้าก้มตา มือเรียวสะบัดด้ามตะหลิวเข้าหากระทะที่มีไข่เจียวสีเหลืองน่าทานกำลังฟูขึ้น
“...เป็นผี” คนถูกถามตอบกลับเสียงเบา ดวงตาคู่สวยจู่ ๆ ก็มีหยาดน้ำสีใสโอบล้อมเอาไว้ หัวใจดวงน้อยสั่นไหวแปลก ๆ เมื่อในหัวคิดอะไรไร้สาระขึ้นมา
“รู้แล้วว่าเป็นผี” เสียงทุ้มปนดุเอ่ยพลางลอบมองใบหน้าสวยหวานไปด้วยความไม่ชอบใจ “อย่ามาทำตัวงี่เง่าใส่ฉัน ฉันไม่ชอบ” ร่างใหญ่เอ่ยต่อเมื่อเห็นว่าคนถูกถามเงียบไปแถมยังไม่แม้แต่จะเงยหน้ามาสบตากับเขาอีก
“ไม่ชอบก็ต่างคนต่างอยู่ไปสิ มายุ่งกับคนอื่นทำไม” เสียงหวานพึมพำหากแต
