เวลาต่อมา…
“เดี๋ยวสองสาวนั่งรอตรงนี้นะ อย่าพากันไปไหนเข้าใจไหม” บาสเอ่ยกับสองสาวขณะวางของลงบนพื้นหญ้าริมขอบสระในสวนสาธารณะข้างตลาดนัดซึ่งเป็นจุดที่ผู้คนมักมาเล่นและซื้ออะไรติดไม้ติดมือมานั่งจับกลุ่มกินด้วยกัน เพราะบรรยากาศช่วงเย็นนั้นดีมากและมีแสงไฟจากทั่วบริเวณสาดส่องให้ความสว่างน่านั่งเล่นนั่งพักผ่อน
“เดี๋ยวฉันกับไอ้บาสมา” ไม้บอกคนที่นั่งลงกับพื้นหญ้าพลางยีผมเธอเบา ๆ ก่อนจะเดินออกไปกับบาส
“สงสัยสองคนนั้นไปซื้อน้ำแน่เลย พวกเราลืมซื้อน้ำมา” มินตราเอ่ยขึ้นเมื่อคลี่ถุงพลาสติกมากกมายออกเพื่อจัดแจงของกินรอหนุ่ม ๆ
“งั้นเหรอ ฉันก็ลืมไปเลยมัวแต่ตื่นเต้นกับของกินอย่างอื่น” ดวงวิญญาณสาวเอ่ย “ว่าแต่เธอมองเห็นฉันได้ยังไง คุณไม้ทำให้วิญญาณมองไม่เห็นฉันแล้วนะ” ไม่รอช้าไปกว่านี้เมื่อความสงสัยนั้นเต็มหัวณัชชาไปหมด
ตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอเจอกับบาสเธอก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างที่แผ่ออกมาจากตัวบาส แต่พอเ
