เวลาต่อมา…
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าของดวงวิญญาณสาวดังกระทบพื้นขณะเดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบ ๆ เพื่อหาใครบางคนหากแต่ไม่เจอเขา
“ไหนบอกว่าให้ลงมานั่งเป็นเพื่อนไง” เสียงหวานพึมพำขณะเดินเข้าไปในห้องครัวแต่ก็พบว่าว่างเปล่า “อ่า… ให้ตายเถอะนี่เราหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ” พอเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่แขวนอยู่บนพนังในห้องครัวถึงได้รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาบ่ายกว่าแล้ว ป่านนี้ไม้คงไปเรียนแล้วเช่นกันเพราะเขามีเรียนตอนบ่าย
“เอ๋? อะไรน่ะ?” ดวงวิญญาณสาวเอียงศีรษะเล็กน้อยพลางขมวดคิ้วสงสัยเมื่อสายตาปะทะเข้ากับของกินมากมายที่วางอยู่บนโต๊ะ ข้างกันนั้นมีกระดาษโพสอิทแปะอยู่
‘ซื้อมาให้เธอกิน ถ้าต้องจุดธูปก่อนถึงกินได้ก็เอาของไปแช่ตู้เย็นไว้ กลับไปจะจุดธูปให้’
‘แล้วก็อย่าคิดหนีไปไหนหรือคิดจะทำอะไรแปลก ๆ ไม่งั้นกลับไปเจอดีแน่’
ข้อความบนกระดาษโพสอิทที่แปะไว้ข้างถุงอาหารทำให้รอยยิ้มหวานบนใบหน้าสวย
