ตอนที่ 1
1095 Words
วันนี้จันทร์แจ่มต้องรีบตื่นแต่เช้าเพื่อมาจัดเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ เรืองฤทธิ์ สามีของหล่อนซึ่งเป็นนายพลใหญ่ซึ่งเป็นงานประจำที่แม้หล่อนจะมีคนรับใช้ในบ้านหลายคนแต่ก็ต้องจัดเตรียมอาหารเช้าไว้ให้สามีที่ได้ชื่อว่าเด็ดขาดและเจ้าระเบียบ
แต่สำหรับวันนี้แตกต่างไปจากทุกวันเพราะจันทร์แจ่มต้องเตรียมกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ให้สามีของหล่อนที่มีกำหนดจะเดินทางไปต่างประเทศ
หล่อนมีบุตรสาวกับนายพลใหญ่เพียงคนเดียวซึ่งตอนนี้อายุสิบเก้า เป็นสาววัยสะพรั่งและหน้าตาสะสวย ผิวขาวหมวยและอวบอั๋นชื่อว่า กุหลาบ เด็กสาวเดินเข้าไปในห้องครัวเห็นแม่กำลังง่วนอยู่กับการดูแลให้แม่บ้านล้างจานชามและทำความสะอาดห้องครัวจึงถามขึ้น
“แม่มีอะไรให้หนูช่วยหรือเปล่าคะ เห็นว่าวันนี้คุณพ่อเดินทางไปต่างประเทศใช่หรือเปล่าคะ”
จันทร์แจ่มหันกลับมายังลูกสาวของหล่อนที่สวมเสื้อยืดรัดรูปและกางเกงเลคกิ้งอวดรูปร่างอวบอั๋นก่อนจะยิ้มให้
“อ๋อ...ใช่จ้ะ พ่อเขาออกไปตั้งแต่ตอนเช้ามืด วันนี้แม่เลยต้องรีบเตรียมอาหารไว้ให้คุณพ่อทานตอนเช้าก่อนเดินทางไปสนามบิน แล้วนี่พึ่งตื่นหรือ”
จันทร์แจ่มถามบุตรสาวซึ่งหล่อนรู้นิสัยของกุหลาบดีว่าชอบตื่นสายทำให้วันนี้ออกมาส่งนายพลใหญ่ไม่ทัน แต่ดูเหมือนทุกคนในบ้านจะไม่มีใครตำหนินิสัยนี้ของหญิงสาววัยกระเตาะโดยเฉพาะบิดาของหล่อนเพราะไม่ค่อยได้มีเวลาเจอกัน กุหลาบพยักหน้า
“ค่ะแม่...หนูพึ่งตื่น ไม่รู้คุณพ่อว่าอะไรบ้างหรือเปล่าที่หนูตื่นมาส่งท่านไม่ทัน”
“ไม่ว่าอะไรหรอก คุณพ่อเข้าใจ ว่าแต่วันนี้ หนูจะออกไปไหนหรือเปล่า?”
“ไม่ค่ะ...หนูจะมาช่วยแม่นี่ไง เห็นแม่ยุ่ง ๆ ที่จริงหนูนัดส้มโอมาทำงานกันที่บ้าน แต่วันนี้ขออยู่ช่วยแม่ก่อน”
“ส้มโอจะมาเหรอลูก”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวหนูจะโทรบอกส้มโอว่าค่อยทำงานกันพรุ่งนี้ เพราะต้องช่วยงานแม่ก่อน”
“มันก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะ เพราะทุกอย่างแม่เตรียมไว้หมดแล้ว แต่นี่สิ...วันนี้นายเพิ่ม คนสวนจะพาลูกชายมาจากต่างจังหวัด เห็นว่าจะให้มาอยู่ด้วยสักพัก ให้มาช่วยงานที่นี่”
“ลูกชายนายเพิ่ม คนสวนบ้านเรานะเหรอคะแม่?”
“จ้ะ...เป็นลูกชายฝาแฝดซะด้วยนะเขาก็มาคุยกับคุณพ่อแล้วนั่นล่ะ แม่ก็รออยู่ว่าเขาจะพาลูกชายมาตอนไหน เห็นบอกว่าจะพามาไหว้แม่ซะก่อน”
กุหลาบเลิกคิ้ว “นายเพิ่มมีลูกชายฝาแฝดเหรอคะ ไม่ยักรู้เลย แล้วเขาจะมาถึงตอนไหนกันคะ”
“เห็นว่าจะมาถึงตอนเช้า เสียดายที่คุณพ่อต้องรีบเดินทางไม่อย่างนั้นนายเพิ่มจะได้ให้ลูกชายมาไหว้คุณพ่อด้วย”
“คุณพ่อนี่มีงานยุ่งตลอดเลยนะคะ ขนาดหนูเองเป็นลูกก็ยังไม่ค่อยได้เจอเลย บางทีก็อยากชวนไปเที่ยวนู่นนี่บ้าง ก็จะเหงา ๆ หน่อยนะแม่ ดีว่ามีส้มโอเป็นเพื่อนสนิท ไปไหนมาไหนด้วยกัน พูดคุยได้ทุกเรื่อง”
จันทร์แรมกำลังจะอ้าปากพูดก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกดังที่หน้าบ้าน หล่อนชะโงกหน้ามอง
“กุหลาบออกไปดูหน่อยซิลูกว่าใครมา เอ...เดี๋ยวแม่ออกไปดูด้วยดีกว่า คุ้น ๆ ว่าเป็นเสียงนายเพิ่ม”
จันทร์แรมตัดสินใจเดินออกไปหน้าบ้านพร้อมกับลูกสาวและหล่อนก็คิดไม่ผิดเพราะที่หน้าบ้านหล่อนเห็นนายเพิ่ม คนสวนที่คอยดูแลต้นไม้รอบ ๆ บ้านหลังใหญ่ของท่านนายพลยืนอยู่ นายเพิ่มเป็นชายรูปร่างสันทัดและกำยำ ผิวสีแทนเข้มเพราะต้องทำงานหนักขุดดินตัดหญ้าเป็นประจำ แต่น่าแปลกที่อายุของนายเพิ่มห้าสิบกว่าแล้วแต่ก็ยังดูดีและรูปร่างแข็งแกร่งเหมือนนักกีฬา ลักษณะท่าทางของนายเพิ่มนั้นทำให้แจ่มจันทร์ชอบแอบมองตลอดเวลาตอนที่ท่านายพลไม่อยู่บ้าน
“สวัสดีครับคุณผู้หญิง”
นายเพิ่มยกมือไหว้ แต่เขาไม่ได้มาคนเดียวเพราะข้าง ๆ มีเด็กหนุ่มหน้าตาดีสองคนยืนอยู่และยกมือไหว้พร้อมกัน
“สวัสดีครับ”
เด็กหนุ่มทั้งสองพูดพร้อมกัน กุหลาบมองหนุ่มทั้งคู่ที่หน้าตาคล้ายกันและที่สำคัญคือหน้าตาดี อายุน่าจะประมาณยี่สิบต้นๆ รูปร่างกำยำเหมือนนายเพิ่ม แจ่มจันทร์รับไหว้คนทั้งสาม
“จ้ะ...สวัสดีนายเพิ่ม วันนี้ท่านนายพลออกไปตั้งแต่เช้ามืด เลยไม่ได้เจอกันเลย”
“ครับคุณผู้หญิง ผมเรียนท่านแล้วว่าผมต้องไปรับลูกชายที่สถานีขนส่ง นี่ไงครับ ลูกชายฝาแฝดที่ผมบอกคุณนาย”
นายเพิ่มหันไปทางลูกชายทั้งสองที่รีบแนะนำตัวเอง
“ผมไพรครับ เป็นพี่”
“สวัสดีครับ ผมพฤกษ์ ครับคุณผู้หญิง”
แฝดหนุ่มทั้งสองแนะนำตัวเองอย่างอ่อนน้อม และทุกอิริยาบทของเด็กหนุ่มก็อยู่ในสายตาของกุหลาบที่มองไม่วางตา เด็กสาวตื่นเต้นมากพิเศษที่เห็นชายหนุ่มทั้งสอง หล่อนรู้สึกถูกชะตาและในเวลานั้นทั้งไพรและพฤกษ์ก็ส่งสายตากรุ้มกริ่มมายังเด็กสาวที่ยืนหน้าแดงซ่านโดยไม่รู้ตัว
“ยินดีต้อนรับไพรกับพฤกษ์นะ ฉันดีใจที่เธอสองคนจะมาอยู่ที่นี่ จะได้ช่วยนายเพิ่มทำงานและจะได้ช่วยดูแลบ้านตอนท่านนายพลไม่อยู่ เพราะบ้านนี้นอกจากฉันกับลูกสาวก็คือกุหลาบแล้วนอกนั้นก็เป็นแม่บ้าน เป็นผู้หญิงทั้งนั้น”
บทที่ 2
“ขอบคุณครับคุณผู้หญิง ยินดีอย่างยิ่งเลยครับ เราสองคนเต็มใจที่จะมาอยู่ที่นี่ มาช่วยพ่อและช่วยดูแลบ้านให้คุณผู้หญิงด้วยครับ”
ไพรกล่าว ลักษณะของสองหนุ่มแม้จะเหมือนกัน คล้ายกันมากแต่ก็เห็นความแตกต่างชัดเจนเรื่องสีผิว ไพรเป็นหนุ่มผิวสีแทนเข้มส่วนพฤกษ์นั้นผิวออกขาวเหลือง แต่หน้าตาดีไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน กุหลาบยิ้มให้ทั้งสองก่อนจะกล่าวว่า
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อกุหลาบนะคะ เป็นลูกสาวของคุณแม่”
- Writer
