2
1068 Words
2
“ใช่แล้ว ป้านาแกนิสัยดีนะ ลูกสาวแกก็นิสัยดี คนพี่ชื่อมนทิรา ชื่อเล่นว่ากุ้ง อายุเท่าฉันนี่แหละ ตอนนี้ก็ช่วยที่บ้านดูแลกิจการออกแบบตกแต่งภายใน ส่วนคนน้องชื่อเมขลา ชื่อเล่นว่าแก้ว เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยที่เดียวกับแกนะ แต่สวยทั้งพี่ทั้งน้อง ฉันว่าจะจีบมาเป็นพรีเซนเตอร์คอนโดโครงการใหม่ของเราแหละชา”
“สวยจริงอะ”
บ้านเขาทำธุรกิจพวกอสังหาริมทรัพย์เป็นหลัก ปลูกบ้านสร้างคอนโดให้คนเช่าคนซื้อ นอกจากนี้ยังมีธุรกิจอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกันอีกหลายอย่าง ทำให้พ่อแม่และพี่สาวมีงานรัดตัว ชาดกเลยย้ายตัวเองไปอยู่คอนโดหรู ซึ่งก็เป็นกิจการของบ้านเขานั่นแหละ นานๆ จะกลับมาบ้านสักที
บ้านหลังนี้ปลูกอยู่ในย่านชานเมือง มีเนื้อที่ประมาณสามไร่ มีความเป็นส่วนตัวสูง รอบบ้านเป็นสวนหย่อมขนาดเล็ก มีม้านั่ง และเปลญวน บรรยากาศรอบบ้านร่มรื่นแสนสบาย
ชายหนุ่มช่วยพี่สาวหิ้วตะกร้าสองใบ ใบหนึ่งใส่เงาะอีกใบใส่ทุเรียนเดินตามหลังพี่สาวไปยังบ้านข้างๆ ตรงรั้วกั้นสูงท่วมหัว มีประตูเล็กเพิ่มขึ้นมาคงใช้สำหรับไปหาหาสู่ระหว่างสองบ้าน คือบ้านเขากับบ้านของป้ารัตนา
“หางกระดิกเชียวนะ ได้ยินคำว่าสาวสวยเนี่ยไอ้ชา” พี่สาวสะบัดค้อน
“หูก็พอพี่ ไม่ใช่หมานะหางเหิงอะไรเล่า ผมก็แค่ถามดู แล้วนี่ทำประตูเล็กเพิ่มเหรอ”
“ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลยแก ที่จริงพ่อกับแม่รู้จักป้านาแกมานานแล้วเลยชวนให้ย้ายมาอยู่ที่นี่ พอแกมาอยู่พ่อเลยให้เจาะกำแพงทำประตูเพิ่มจะได้ไม่ต้องเสียเวลาขับรถออกไปด้านหน้าโน่น”
ป้ารัตนานั้นสามีเสียไปหลายปีแล้ว ครอบครัวเธอทำธุรกิจเกี่ยวกับการตกแต่งภายใน สามีของเธอรู้จักกับเปรมซึ่งเป็นพ่อของพวกเขา ได้ร่วมงานกันหลายครั้งเลยรู้จักมักคุ้นระดับหนึ่ง พอสามีจากโลกไป นางรัตนาจึงเข้าดูแลกิจการแทนทั้งหมด ซึ่งก็ไม่ใช่กิจการใหญ่โตอะไร อาศัยว่าเปรมชอบอัธยาศัยใจคอและฝีมือการทำงานดีจึงป้อนงานให้ตลอด
“ป้านา ป้านา”
ชนกนันท์ส่งเสียงเรียกเมื่อเข้าไปยืนกลางห้องโถงของบ้าน เวลาแบบนี้แก้วกับกุ้งคงไม่อยู่บ้าน ปกติบ้านนี้มีเด็กรับใช้สองคน คอยทำอาหารกับทำความสะอาด ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไรกับบ้านหลังกะทัดรัดสองชั้นแบบบ้านเดี่ยวในสมัยนี้ ชาดกเลี่ยงไปหาที่วางของฝาก
“เอ ทำไมบ้านเงียบจัง รถก็อยู่นี่นา”
“ไม่อยู่หรือเปล่าพี่”
ชาดกช่วยมองไปรอบๆ บ้าน ซึ่งเงียบผิดปกติอย่างที่พี่เขาว่า
“งั้นลองเรียกอีกที ค่อยโทรเข้ามือถือ ป้านาคะ ป้า...”
“ค่า มาแล้วค่า”
เสียงใสเกินกว่าจะเป็นเสียงของรัตนาตอบมาจากชั้นสอง ก่อนที่สองพี่น้องจะได้เห็นเจ้าของเสียงเดินลงมาตามบันไดอย่างคล่องแคล่ว และไม่ใช่ป้ารัตนาจริงๆ
“อ้าวแก้ว วันนี้ไม่ได้ไปเรียนเหรอจ๊ะ”
ชนกนันท์ทักทายอย่างคุ้นเคย เกือบหนึ่งปีที่ครอบครัวของรัตนาย้ายมาอยู่ที่นี่มีความสนิทสนมกันเป็นอย่างดี
“วันนี้หยุดค่ะพี่เชอร์รี่”
สาวสวยมากๆ อย่างกับนางในวรรณคดีทำเอาชาดกชะงัก ตาคมกวาดผ่านรวดเร็วตั้งแต่ใบหน้าสวยคมผุดผ่องลงมาจนถึงปลีขาขาวนวล เธอสวมกางเกงขาสั้น ความนวลเนียนน่ามองจากเข่าลงไปถึงข้อเท้าชวนมองชวนลูบไล้ เขาไม่อยากถอนสายตาแต่จะเสียมารยาทเกินไป ผ่านไปหลายนาทีชาดกเริ่มหงุดหงิดใจ อะไรน่ะหรือ ดูสิ พี่เขาคุยกับสาวสวยเพลินเลย เธอคงชื่อเมขลา ฟังจากชื่อเล่นที่พี่เขาเรียก ลืมเขาที่ยืนหัวโด่ตรงนี้ซะแล้ว ชายหนุ่มจึงกระแอมในลำคอ
“อ๊ะ จริงสิ ลืมไปเลยคนไม่สำคัญ แก้วจ๊ะพี่เอาทุเรียนกับเงาะมาฝาก ส่วนหมอนี่น้องชายพี่เอง ชื่อนายชาดก นานๆ จะกลับมาบ้านสักที แต่มาทีไรมาแป๊บๆ พวกเธอเลยไม่เจอกันสักที”
เมขลามองคนที่ถูกแนะนำผ่านๆ ยกมือไหว้รวดเร็ว เธอเคยเห็นเขาผ่านๆ ที่มหาวิทยาลัย และรูปเขาที่บ้านไพศาลทรัพย์
“สวัสดีค่ะ”
“นี่แก้ว ก็เมขลาที่ฉันพูดให้นายฟังเมื่อกี้”
ชาดกก้มศีรษะให้นิดๆ กดยิ้มมุมปาก มองกลีบปากจิ้มลิ้ม ดวงหน้าเรียวได้รูปอย่างเผลอๆ เธอสวยเตะตา ใบหน้าอ่อนใส แต่เขากวาดสายตาไปตามร่างระหง เธอสูงเพรียวแต่เตี้ยกว่าเขา ส่วนเว้าส่วนโค้งยั่วใจ โดยเฉพาะหน้าอกหน้าใจที่พกมาล้นเหลือนั้นมันเกินตัวจริงๆ
“อ๊ะเชิญนั่งกันก่อนค่ะ แก้วลืมมารยาทเจ้าของบ้านเลยดูซิ เดี๋ยวจะไปหาน้ำมาให้นะคะพี่เชอร์รี่ พอดีวันนี้แม่กับพี่แม้วพี่ขวัญไปตลาด หาซื้อของมาทำกับข้าวเลี้ยงฉลองที่พี่กุ้งได้งานใหญ่มาน่ะค่ะ ได้ยินว่าพี่กุ้งจะข้ามไปบอกพี่เชอร์รี่เย็นๆ เชิญกินข้าวเย็นด้วยกัน แต่พี่มาซะก่อน”
“โอ๊ย เรื่องน้ำช่างหัวมันเถอะ อย่าลำบากเลยจ้ะ มานั่งคุยกันดีกว่า ที่มหาวิทยาลัยเป็นไงบ้าง ผ่านมาเทอมหนึ่งแล้ว นายชาก็เรียนที่เดียวกับแก้วนะ หมอนี่อยู่ปีสี่แล้ว เคยเจอกันมั่งหรือเปล่า”
เมขลาไม่ทันตอบ สาวอีกคนก็ลงมาจากชั้นบน
“ใครมาเหรอแก้ว...”
มนทิราถามไม่จบเพราะตาเธอสะดุดหนุ่มหล่อเหลาคมเข้มเลยชะงัก จากที่วิ่งลงมาจากชั้นบนก็เดินสงบเสงี่ยมมานั่งข้างๆ น้องสาว หากดวงตาไม่วายชำเลืองมองหนุ่มหล่ออย่างสนใจแต่ระวังกิริยาไม่ให้น่าเกลียดไป แม้นว่าสายตาคู่นั้นเป็นการมองผ่านๆ ไม่ได้จำเพาะเจาะจงว่าสนใจมากมาย ชาดกรู้ว่าเธอคนนี้กำลังสนใจเขาจากประสบการณ์
เธอสวยคมเฉี่ยวปราดเปรียว รูปร่างแสนเย้ายวนใจด้วยวัยสาวเต็มตัวนั่นเอง ชาดกเพ่งพินิจกระทั่งเสียงหวานดังขึ้น
“เชอร์รี่ ได้อะไรมาเยอะแยะเลย”
- Writer
