เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ ผมกำลังเคลิ้มจู่ ๆ ฝนก็ตกหนักลงมา เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่านั่นแหละครับ ทใำห้ผมสะดุ้งตัวโยน คุณท่านก็คงจะเหมือนกัน ผมรีบเด้งตัวลุกขึ้นไปเปิดประตูแล้วเข้าไปในห้องของคุณท่านอย่างรวดเร็ว เห็นท่านอนนิ่ง ๆ ลืมตาขึ้นมา ผมเลยไปยืนข้างเตียงแล้วกุมมือท่านเอาไว้ด้วยความอ่อนโยน
“ฝนตกครับคุณท่าน เดี๋ยวก็น่าจะหยุด”แววตาของท่านดูเป็นกังวล ผมเลยยืนอยู่แบบนั้นครู่ใหญ่ สักพักคุณนายกับนายก็ลงมา
“อ้าว นนท์ ตื่นเหมือนกันหรอ”นายทักผมแล้วเข้ามาดูคุณพ่อของตัวเอง
“ก่อนที่จะป่วยหนักก็ตกใจเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่านี่แหละ แกสะดุ้งแล้วทำให้หัวฟาดลงที่พื้น ดังนั้น คืนนี้ก็คงจะกลัวไม่เบา”นายอธิบายให้ผมฟัง
“งั้นเดี๋ยวผมเอาหมอนผ้าห่มมานอนที่โซฟาเบดตรงนี้ก็ได้นะครับ เผื่อคุณท่านจะได้อุ่นใจที่มีคนอยู่เป็นเพื่อน”
“ดีมั้ยคะคุณพ่อ”เป็นฝ่ายคุณนายบ้างที่ถามขึ้น
“ผมก็ว่าดีนะ รบกวนอานนท์ด้วยนะ ปกติถ้าลูกชายฉันมา เขาจะ
