หลังจากผมเดินตัวเบากลับเข้าห้องของตัวเองในช่วงเช้ามืดของอีกวันหนึ่ง กว่าจะตื่นมาอีกทีก็เลยเก้าโมงไปแล้ว นายและคุณนายไม่ได้มาปลุกหรือต่อว่าผมเลยสักนิด แถมพอผมตื่นขึ้นมาอาบหน้าอาบท่าแล้วเดินเข้าครัวเพื่อไปหาอะไรกิน คิดอยู่ในใจว่าคงจะต้องมาทำกับข้าวกินเองแน่ ๆ เพราะวันนี้ไม่ได้ลุกขึ้นมาช่วยคุณนายเตรียมของ แต่ปรากฏว่า ที่โต๊ะกินข้าวในครัวที่ผมจะนั่งกินเป็นประจำ มีกับข้าวอย่างง่าย ๆ สองอย่างที่ทำเตรียมไว้ คงจะเป็นคุณนายแน่ ๆ ต้มจืดเต้าหู้หมูสับสาหร่าย กับไข่เจียวใส่แหนมที่ผมชอบกิน
“อ้าว ดีขึ้นแล้วหรอนนท์”พี่มาลีคนที่ช่วยผมดูแลคุณท่านเอ่ยทัก หลังจากที่เธอเปิดประตูออกจากห้องคุณท่านมา ผมทำหน้างง ๆ เล็กน้อย ด้วยว่าไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรดี ว่าแต่ผมเป็นอะไรวะ
“ได้ยินคุณนายเขาบอกว่า เอ็งท้องเสียตั้งแต่เมื่อคืน”พี่มาลีเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วมาจับบ่า “แล้วเอ็งก็ตื่นมากินไข่เจียวแหนมนี่นะ มันจะทำให้ท้องไม่
