หลังจากทำการกล่าวร่ำลาฮูหยินผู้เฒ่า เสนาบดีเสวี่ย และเสวี่ยฮูหยินแล้ว ทั้งสามก็เตรียมตัวออกเดินทาง
เสวี่ยเหวินเจิ้งเดินนำโจวเยี่ยนหงและหลินฉงหยู ไปที่รถม้าที่จอดอยู่หน้าจวน การเดินทางครั้งนี้ใช้รถม้าและขบวนคุ้มกันจากสกุลเสวี่ยเดินทางจากเป่ยโจวไปยังหยางโจวที่อยู่ใกล้กัน ซึ่งใช้เวลาเดินทางเพียงหนึ่งชั่วยามก็ถึงแล้ว
บัณฑิตเสวี่ยอี้เทียนยืนมองอยู่ไกล ๆ ตั้งใจว่าจะมาส่งโจวเยี่ยนหงขึ้นรถเพื่ออำลานางอยู่ห่าง ๆ พลันดวงตาคู่เรียวที่มองนางในดวงใจอยู่ก็เปลี่ยนเป็นมอง สตรีอีกนางด้วยสายตาที่จับจ้อง ดูจากสีหน้าและแววตาแล้ว หลินฉงหยูผู้นี้ไม่ได้กังวลที่จะไปหยางโจวเลยแม้แต่น้อย พร้อมกันนั้นสิ่งที่พี่ชายของตนกำลังปฏิบัติต่อคู่หมั้นอย่างเอาอกเอาใจ
ทั้งยื่นมือให้ขึ้นรถม้าแต่ไม่ยื่นมือให้นาง ทั้งประคองโจวเยี่ยนหงเข้าไปในตู้รถม้าด้วยกันตามลำพัง แล้วให้หลินฉงหยูเข้าไปเองโดยไม่ให้ความช่วยเหลือ แต่อีกฝ่ายก็ยั
