29 ผมไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น
“หายไปไหนมา” จางเหลียงเอ่ยถามอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นมาเฟียหนุ่มรุ่นลูกเดินเข้ามาในห้อง เขารออิคารัสได้สักพักแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่มาสักที ปล่อยให้เขารอจนอารมณ์เสีย
“ขอโทษครับ พอดีผมติดธุระ”
“ธุระอะไรของนาย” จางเหลียงหรี่ตามองด้วยสายนิ่งเรียบ เหมือนรู้ว่าอิคารัสทำอะไรอยู่ถึงได้มาช้า
“ไม่ใช่ธุระสำคัญอะไรหรอกครับ เรื่องเล็กน้อย” อิคารัสหย่อนสะโพกลงนั่งตรงข้ามกับมาเฟียหนุ่มรุ่นพ่อ รู้สึกว่าวันนี้จางเหลียงดูอารมณ์เสียแปลกๆ
“ให้มันจริงเถอะ” จางเหลียงหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบด้วยสีหน้าตรึงเครียด ก่อนจะกวักมือเรียกให้ลูกน้องนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้อิคารัส “วันนั้นทำไมหนีกลับมาก่อน”
วันนั้นที่จางเหลียงหมายถึงก็คือวันที่อิคารัสไปทำงานด้วย ทุกอย่างเกือบจะดีอยู่แล้วเชียว แต่อิคารัสดันหนีกลับก่อน ทิ้งให้เขาต้องทำงานต่อเพียงคนเดียว
เขารู้ดีว่าที่อิคารัสรีบกลับเพราะอะไร
