10 บทลงโทษของคนที่กล้าทำร้ายฉัน!
1286 Words
10 บทลงโทษของคนที่กล้าทำร้ายฉัน!
แกร๊ก!
เสียงลูกบิดดังขึ้นในยามวิกาลทำให้คนที่แกล้งนอนหลับ ลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืดมิด มือเล็กทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่นด้วยความอาฆาตแค้น มีดแหลมที่ซ่อนอยู่ใต้หมอนพร้อมจะกระซวกตลอดเวลาหากเขาเข้าทำเรื่องอย่างว่ากับเธออีก
สักพักเหมือนมีบางอย่างกำลังก้าวขึ้นมาบนที่นอน ตามด้วยร่างหนาที่ขึ้นคร่อมทับร่างอย่างช้าๆ กลิ่นกายบวกกับกลิ่นน้ำหอมทำให้เธอรับรู้ได้ทันทีว่าเขาคือผู้ชายคนนั้น คนที่ย่ำยีศักดิ์ศรีของเธอจนย่อยยับ
“ฉันรู้ว่าเธอยังไม่นอน” ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรที่ทำให้เขาเข้ามาหาเธอในยามวิกาล อาจเป็นเพราะรสรักที่ตราตรึงจนห้ามใจไว้ไม่อยู่ ทั้งๆที่เวลานี้ควรนอนเพราะพรุ่งนี้เช้ามีนัดประชุมกับจางเหลียงผู้เป็นหุ้นส่วนธุรกิจค้าอาวุธสงครามให้กับกองทัพ
บัวบูชานอนแน่นิ่ง เพื่อให้อีกฝ่ายตายใจว่าเธอหลับแล้ว เขาดึงผ้าห่มออกตามด้วยมือใหญ่ที่กำลังลากไล้ทั่วเรือนร่างและกำลังจะเข้ากอบกุมเนินเนื้อสาว ทันใดนั้นที่แกล้งนอนหลับก็ลืมตาขึ้นแล้วดึงมีดออกจากใต้หมอน กระซวกแทงไปร่างหนาที่กำลังจะข่มขืนเธอ ด้วยความที่ห้องนี้มืดมากกับเป็นเวลากลางคืน ทำให้เธอไม่รู้ว่าแทงถูกส่วนไหน
ฉึก!
“โอ้ยย!!” ร่างสูงเซถอยหลัง ตกจากเตียงแล้วนอนแน่นิ่งไป บัวบูชาได้โอกาสรีบตามลงไปหากุญแจเพื่อปลดโซ่เส้นใหญ่ออกจากข้อเท้า แล้วเธอก็เจอกุญแจอยู่ในถุงกางเกง รีบไขโซ่ตรวนออกจากข้อเท้าทันที
พรึ้บ!!
แต่ในจังหวะที่เธอกำลังจะวิ่งหนีออกจากห้อง จู่ๆคนที่แกล้งสลบก็คว้าข้อเท้าเอาไว้แล้วกระชากทีเดียวจนร่างล้มลงบนพื้น
“โอ้ยย!”
“คิดว่ามีดเล่มเดียวจะทำอะไรฉันได้หรอ” ด้วยความที่เขาเรียนศิลปะป้องกันตัวมาตั้งแต่เด็กๆจึงสามารถเบี่ยงตัวหลบได้ทัน มีดเล่มจึงนั้นเฉือนเข้าที่ต้นแขนแค่นิดเดียว และแผลแค่นี้ไม่ได้ทำให้เขาถึงกับตายแน่นอน
แต่คนที่จะตายก็คือเธอต่างหาก!
“อะ…ออกไปนะ ไอ้ชั่ว! ไอ้สารเลว!!” บัวบูชาถอยหลังกรู่ด้วยความหวาดกลัวจนกระทั่งหลังชนฝา
“เธอกล้ามากที่คิดจะทำร้ายฉัน แต่ฉันจะบอกอะไรให้…” ร่างสูงเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้า “ต่อให้เธอหนีไปได้ ยังไงก็หนีฉันไม่พ้น เพราะที่นี่ไม่ใช่เมืองไทย”
“วะ…ว่าไงนะ!”
“ที่นี่คือถิ่นของฉัน ถ้าฉันไม่ได้เป็นคนพาเธอออกไป เธอก็ไปไหนไม่ได้อยู่ดี”
“ไม่จริง ฮึก! คุณโกหก”
“ฉันจะโกหกไปทำไม เธอไม่ได้มีประโยชน์อะไรกับฉันขนาดนั้น” มือใหญ่คว้าร่างบางขึ้นมาแล้วกระแทกอัดกับผนัง “ที่ผ่านฉันใจดีกับเธอเกินไปใช่ไหม”
เสียงนั้นเย็นเยือกบาดลึกถึงขั้วหัวใจ แต่บัวบูชาไม่ได้รู้สึกกลัวเลยสักนิด กลับรู้สึกอยากให้เขาฆ่าเธอให้ตายไปซะตอนนี้ ดีกว่าทนอยู่อย่างตายทั้งเป็น
“ชีวิตของคุณจะไม่มีวันมีความสุข รวมไปถึงคนรอบตัวของคุณ เพราะกรรมที่คุณทำไว้กับฉัน…มันอาจจะตกไปที่ครอบครัวของคุณ…โอ้ยย!”
เหมือนไปกระตุกต่อมเดือดของเขาเข้า ร่างเล็กถูกเหวี่ยงอัดผนังอีกรอบ และครั้งนี้ส่งผลให้เธอเจ็บจนเผลอส่งเสียงร้องออกมา เจ็บราวกับกระดูกหักไปทั่วร่าง
ชายหนุ่มที่มีปมหลังเพราะคนในครอบครัวถูกฆาตรกรรมถึงกับเดือดดาลขึ้นมาทันที ใครก็ตามที่แตะต้องครอบครัวของเขา มันต้องเจอดี และเธอคนนี้กำลังท้าทายอำนาจมืด
“กล้าดียังไงถึงกล้ามาแตะกับครอบครัวของฉัน!”
“คุณรักครอบครัวของคุณ ฉันก็รักพี่ชายฉันเหมือนกัน แล้วทำไมฉันถึงจะพูดถึงครอบครัวคุณไม่ได้ ในเมื่อคุณก็ไม่ได้วิเศษวิโสมาจากไหน”
“เพราะพวกเขาตายไปแล้ว!!” เขาตะคอกเสียงดังลั่นห้อง ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ดูเหมือนว่ารอบนี้เขาจะเดือดกว่าที่ผ่านมา “และพ่อฉันก็ตายด้วยฝีมือพี่ชายเธอ!”
“วะ…ว่าไงนะ”
“พี่ชายเธอฆ่าพ่อฉัน ทั้งๆที่ท่านอุตส่าห์ดึงมันขึ้นมาจากขุมนรก ชุบเลี้ยงอย่างดี แต่มันกลับหักหลังท่าน!”
“มะ…ไม่จริง พี่ชายฉันไม่ใช่คนแบบนั้น เขาไม่ได้ทำ”
“พี่ชายเธอคือมือขวาของพ่อฉัน และมันก็เป็นคนฆ่าท่าน รู้หรือยังว่าทำไมฉันถึงต้องตามล่าตัวมัน!!” เขาออกแรงกระชากผมคนตัวเล็กเข้ามาใกล้เพื่อให้เธอได้ยินชัดๆเต็มสองหู
“ถ้าเขาฆ่าพ่อของคุณจริงๆแล้วฉันผิดอะไร ในเมื่อฉันไม่รับเคยรู้เรื่องพวกนี้เลย ฮื้อๆๆ” บัวบูชาปล่อยโฮออกมาทันทีหลังรู้ว่าที่ผ่านมาพี่ชายของเธอทำงานอะไร ถึงว่า...ทำไมเขาชอบทำตัวลับๆล่อๆ บางทีก็หายไปหลายอาทิตย์ ที่แท้ก็แอบมาทำงานให้พวกมาเฟีย
“เพราะเธอมีส่วนใช้เงินที่พ่อฉันเป็นคนจ้างมัน และเธอต้องชดใช้ที่บังอาจทำร้ายฉัน!”
มือใหญ่กระชากผมของเธอให้เดินตามไปจนกระทั่งถึงห้องน้ำ จัดการเปิดน้ำที่อ่างล้างหน้าจนกระทั่งน้ำเต็ม เขาจับศีรษะของหญิงสาวกดลงไปในน้ำ ร่างเล็กจึงดิ้นรนด้วยความทรมาน พยายามปัดป่าย แต่ก็สู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้ ทำให้เธอเผลอกลืนกินน้ำเข้าไปหลายอึก
“กลัวตายหรือยัง ฉันถามว่ากลัวตายหรือยัง!”
“อึก!! แค่ก!แค่ก! คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย ทำร้ายได้แม้กระทั่งผู้หญิง”
“ฉันทำได้มากกว่านี้ ถ้าเธอยังกล้าพูดถึงครอบครัวฉันอีก” เขาจับศีรษะของเธอกดลงน้ำอีกรอบแล้วตรึงเอาไว้ ความโกรธแค้นอัดแน่นอยู่เต็มอกทำให้เขาเผลอกดศีรษะเล็กแช่อยู่ในน้ำนานเกินไป จนร่างเล็กที่ดิ้นเอาเป็นเอาตายค่อยๆอ่อนแรงลง
และในวินาทีนั้นเขาก็รีบดึงศีรษะของเธอขึ้นมา พบว่าหญิงสาวหายใจรวยริน แต่แทนที่เขาจะช่วย กลับปล่อยร่างเล็กทรุดฮวบลงไปนอนกองอยู่บนพื้น
“แค่ก!แค่ก! คนเลว….” บัวบูชาสำลักน้ำออกมา ไม่มีแม้กระทั่งเรียวแรงจะขยับร่าง อีกทั้งพื้นห้องน้ำก็เย็นเฉียบจนปวดไปถึงกระดูก
ร่างสูงยืนเท้าเอวมองด้วยสายตานิ่งเรียบ แต่ไม่ก้มลงไปช่วย เพราะนี่คือบทลงโทษที่เธอกล้าทำร้ายเขา
“ฉันยังไม่ให้เธอตายตอนนี้หรอก ตราบใดที่ยังไม่เจอมัน”
เขาพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป ทิ้งให้หญิงสาวนอนนิ่งเดียวดายอยู่บนพื้นห้องน้ำอันแสนเย็นเฉียบ
หยาดน้ำตาไหลทะลักออกมาด้วยความอดสู ไร้เรี่ยวแรงจะลุกพาตัวเองออกไปจากตรงนี้ ปล่อยให้ร่างกายอันแสนเย็นเฉียบนอนนิ่งอยู่บนพื้นที่มีน้ำเจิ่งนอง
แต่ห้วงความรู้สึกสุดท้ายก่อนจะหมดสติไป เธอกลับนึกถึงแต่พี่ชาย
“พะ…พี่ต้องหนีไปให้ได้นะ ฮึก! อย่าให้เขาหาเจอ….”
- Writer
