เศษรักมาเฟีย

12 แขกของฉันรอเธออยู่

12 แขกของฉันรอเธออยู่

‘ที่นี่ไม่ใช่เมืองไทย ที่นี่คือประเทศอิตาลี’

‘ว่ายังไงนะคะ! นะ…หนูอยู่ประเทศอิตาลีหรอ แล้วหนูมาที่นี่ได้ยังไง’

‘น่าจะเครื่องบินส่วนตัวของคุณอิคารัส’

‘แบบนี้ก็เท่ากับว่า…หนูคงหนีไปไหนไม่ได้ใช่ไหมคะ ฮึก….’

‘ป้าถึงบอกไงว่าอย่าพยายามเลย คุณอิคารัสเป็นคนกว้างขวาง แค่ดีดนิ้วเขาก็หาตัวหนูเจอแล้ว จะอยู่หรือไปก็มีค่าเท่ากัน’

บัวบูชานอนนึกถึงบทสนทนาระหว่างเธอกับป้าลูซี่ ยิ่งนางเล่าประวัติของอิคารัสให้ฟังก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวมากกว่าเดิม เขาคือมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในประเทศอิตาลี ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงกล้าทำแบบนี้กับเธอ แค่คำว่าปราณีเขายังไม่รู้จัก หลังจากนี้ชีวิตของเธอก็คงไม่ต่างอะไรจากตกนรกที่มีผู้ชี้ชะตาคือปีศาจร้าย

หลังจากทานข้าวทานยาเสร็จบัวบูชาก็ผล่อยหลับไปด้วยฤทธิ์ของยา กระทั่งตื่นขึ้นมาอีกทีในช่วงหัวค่ำ รู้สึกเหนียวเนื้อเหนียวตัวทำให้เธอกำลังจะลุกจากที่นอนเพื่อไปอาบน้ำ และเป็นจังหวะที่ป้าลูซี่เอาอาหารเย็นมาให้พอดี

“จะอาบน้ำใช่ไหมคะ” นางเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง รีบวางถาดอาหารลงบนโต๊ะแล้ววิ่งไปประคองร่างเล็กให้ลุกขึ้น “เดี๋ยวป้าพยุงไปห้องน้ำนะคะ”

ดูเหมือนว่าอาการของบัวบูยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีกว่าเมื่อเช้าที่อาการแย่จนน่าเป็นห่วง หญิงสาวร่างเล็กขยับกายลุกอย่างยากลำบากเพราะตอนนี้ปวดหนึบไปทั่วทั้งร่าง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพิษไข้หรือเป็นเพราะถูกกระทำอย่างป่าเถื่อนที่ทำให้เธอปวดร้าวได้ขนาดนี้

“ขอบคุณคุณป้ามากๆนะคะที่ช่วยหนู”

บัวบูชาฝืนยิ้มบางๆแทนคำขอบคุณ กัดฟันพยุงร่างอ่อนเปลี้ยไร้เรี่ยวแรงของตัวเองเข้าห้องน้ำ ทันทีที่ก้าวขาเกิดความเจ็บแปล๊บทั่วร่างจนเข่าแทบทรุด แต่ก็ต้องอดทนเดินต่อเพราะตอนนี้ร่างกายสกปรกเหลือเกิน

“อาบเองได้ใช่ไหม เดี๋ยวป้าจะเอาเสื้อผ้ามาวางไว้ตรงนี้นะ”

“ค่ะ หนูอาบเองได้ ขอบคุณคุณป้าอีกครั้งนะคะ” หญิงสาวรับคำแล้วพยักหน้ารับ เมื่อประตูห้องน้ำถูกปิดลง น้ำตาที่แห้งเหือดไปได้สักพักก็ไหลทะลักออกมาอีกรอบ

และทันทีที่เรือนร่างโดนน้ำก็เกิดอาการหนาวสะบั้น แต่เธอก็ยังฝืนอาบน้ำต่อเพราะอยากถูคราบคาวโลกีย์ของผู้ชายคนนั้นออกจากร่างกาย

“ฮึก…ฮื้อๆๆ ไอ้สารเลว!” เธออาบน้ำไปร้องไห้ไป ถูทุกซอกทุกมุมที่ถูกผู้ชายคนนั้นกระทำ รังเกียจร่างกายของตัวเองจนไม่สามารถก้มลงดูร่องรอยแห่งความโหดร้ายที่ประทับเต็มเรือนร่าง

เธอเกลียดเขา เกลียดไอ้สารเลวใจหยาบนั่น สาบานได้เลยว่าถ้ามีโอกาส เธอฆ่ามันแน่!

“ฉันเกลียดแกไอ้ชาติชั่ว เกลียดที่สุด! ฮื้อๆๆ”

กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ใช้เวลานานพอสมควร หญิงสาวเปลี่ยนใส่เสื้อผ้าที่ป้าลูซี่นำมาแขวนไว้หน้าห้องน้ำอย่างทุลักทุเล จู่ๆร่างกายก็เกิดหนาวสะบั้นขึ้นมาอีกรอบ แต่ครั้งนี้ทำให้เธอหน้ามืดจนทรงตัวแทบไม่อยู่ รีบพาร่างกายอันแสนอ่อนเปลี้ยออกจากห้องน้ำเพื่อมานอนพัก

“นอนพักก่อนนะ คุณอิคารัสออกไปทำธุระ เขาคงไม่กลับมาตอนนี้หรอก” ป้าลูซี่บอกหญิงสาวหน้าซีดที่กำลังยืนเหม่อลอยอยู่ข้างเตียง สภาพของเธอในตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากคนใกล้ตายเลยด้วยซ้ำ คงโดนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจจนมีภาวะเซื่องซึม

“หนูไม่อยากให้เขามาเลย หนูไม่อยากเจอเขา ฮึก…” น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าค่อยๆไหลลงมาอย่างช้าๆ หากไม่ติดว่าเป็นห่วงพี่ชาย เธอคงฆ่าตัวตายในห้องน้ำไปแล้ว แต่พอจะทำจริงๆ กลับนึกถึงสัญญาที่ทัชกรเคยให้ไว้

‘ดูแลตัวเองดีๆนะ แล้วพี่จะกลับมารับ’

"ป้าเองก็ไม่อยากให้หนูเจอเขาเหมือนกัน คุณอิคารัสนี่ก็เหลือเกิน โกรธแค้นพี่ชายก็ไม่ควรมาลงที่น้องสาวเลย”

“เขาคงจับหนูมาเป็นข้อต่อรอง” บัวบูชาร่ำไห้สะอึกสะอื้น ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรกับชีวิตบ้าง แต่เธอก็ยังอยากให้พี่ชายรอด เพราะชีวิตของเธอไม่เหลืออะไรให้ภาคภูมิใจอีกแล้ว “มาเฟียคงทำได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งทำร้ายผู้บริสุทธิ์”

ทว่าในตอนนั้นเองกลับมีเสียงเหี้ยมดังมาจากประตู ทำเอาร่างเล็กถึงกับสะดุ้งตกใจด้วยความกลัว รีบวิ่งไปหลบหลังป้าลูซี่

“ใครใช้ให้พาเธอออกมา!” เจ้าของเสียงเดินเข้ามาปรากฎกายอยู่ตรงหน้าบัวบูชา เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจและเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหน้าของปีศาจร้ายชัดเจนเต็มสองตา

ก่อนหน้านี้คิดว่าเขาคงเป็นพวกชายต่างชาติหน้าตาโหดเหี้ยม หนวดเครารกรุงรัง ดูน่ากลัว แต่เปล่าเลย…ผู้ชายคนนี้มีใบหน้าหล่อสลักเหมือนหลุดออกมาจากเทพนิยาย คิ้วคมเข้ม ผมดำสนิท จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากหยักได้รูป เขาเป็นผู้ชายที่ตัวสูงมากๆ ผิวขาวเนียนชนิดที่ผู้หญิงยังต้องอาย ถ้าไม่ติดว่าเขาเป็นมาเฟีย คงนึกว่าเป็นนายแบบที่หลุดออกมาจากนิตยสาร ไม่เคยเห็นผู้ชายที่หล่อเหลาเอาการขนาดนี้

แต่สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องนั่นก็คือดวงตาอันแสนดุดันที่เหมือนจะฆ่าเธอให้ตายคามือ

ถึงจะหล่อแค่ไหน แต่เขาก็คือเป็นคนที่ทำร้ายเธอจนปางตายอยู่ดี พระเจ้าประทานใบหน้ามาให้แต่ทว่านิสัยกลับสวนทาง

“พอดีป้าเข้าไปทำความสะอาดห้อง แต่เห็นเธอไม่สบายเลยพาออกมาค่ะ” ป้าลูซี่ไม่ได้พูดเรื่องที่เรียกคุณหมอมาเพราะกลัวอิคารัสจะไม่พอใจ

ชายหนุ่มปรายตาดุมองหน้าป้าลูซี่ แต่ก็ไม่กล้าว่าอะไร เพราะมีความเกรงใจนางอยู่ไม่น้อย

“แค่นี้ไม่ถึงกับตายหรอก” คนตัวสูงตะคอกเสียงเหี้ยมแล้วเดินเข้ามากระชากร่างเล็กออกมา ทำให้เธอเสียหลักล้มลงบนพื้น ป้าลูซี่รีบวิ่งเข้าไปประคองร่างของเธอเอาไว้ด้วยความสงสาร

“ใจเย็นๆนะคะคุณอิคารัส ป้าไม่ได้ตั้งใจพาหนูบัวออกมา แต่หนูบัวไม่สบายจริงๆ เห็นไหม ตัวเธอยังร้อนอยู่เลย”

“สำออยมากกว่า! ตอนนี้มีลูกค้ารอเธออยู่”

“ฮึก! ไม่…ฉันขอร้อง อย่าทำแบบนี้เลยนะ ได้โปรด~” เมื่อได้ฟังเช่นนั้นบัวบูชาถึงกับสะท้านไปถึงแนวไขสันหลัง ยกมือไหว้อ้อนวอนหวังให้ชายร่างสูงเห็นใจ เพราะแค่นี้เธอก็แทบไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกอีกแล้ว

“ถ้าไม่ยังไม่อยากไปขายตัวที่ซ่องก็ลุกขึ้นมา”

“ฉันเจ็บ~ ฮึก….ฉะ…ฉันลุกไม่ไหว ได้โปรด…”

“ถ้าไม่ลุกฉันจะโทรเรียกลูกน้องมาลากตัวเธอออกไปส่งที่ซ่อง”

ป้าลูซี่ได้แต่ส่ายหน้าให้กับความห่ามของอิคารัส บัวบูชาป่วยอยู่แท้ๆแต่ก็ยังไม่ปราณี นางอยากช่วยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากภาวนาขอให้อิคารัสเห็นใจบัวบูชาบ้าง

บัวบูชาที่ไร้แม้กระทั่งเรี่ยวแรงจะลุก แต่ก็ต้องฝืนร่างกายเพราะไม่อยากถูกส่งตัวไปขายที่ซ่อง ค่อยๆลุกขึ้นอย่างยากลำบาก ยิ่งขยับก็ยิ่งปวดร้าวไปทั่วร่างกาย แต่นั่นก็ยังไม่ทันใจคนใจหยาบ เขาเดินเข้ามากระชากต้นแขนของเธอขึ้นแล้วเหวี่ยงร่างออกจากห้อง

“โอ้ยยย!!”

“ชักช้าจริงๆ เดี๋ยวลูกค้าฉันรอนาน”

“ใจเย็นๆหน่อยสิคะคุณอิคารัส เห็นใจเธอบ้าง หนูบัวป่วยอยู่นะ” ป้าลูซี่ทนดูการกระทำอันแสนป่าเถื่อนไม่ไหว รีบออกตัวปกป้องบัวบูชา แต่อิคารัสก็ยังไม่ยอมปล่อย

“จะให้ผมเห็นใจน้องสาวของไอ้ชาติชั่วงั้นหรอครับ อย่าลืมสิว่าผู้หญิงคนนี้ก็มีส่วนในการใช้เงินที่พ่อผมจ้างมัน!”

“ป้ารู้ว่าคุณโกรธแค้นทัชกร แต่การกระทำแบบนี้ไม่ใช่ลูกผู้ชายเขาทำกันนะคะ ป้าอยากให้คุณมีสติกว่านี้ อย่าให้ความแค้นครอบงำจนไร้ความเป็นมนุษย์ หนูบัวไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่ชายแอบมาทำงานกับมาเฟีย”

“ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ในเมื่อยังไม่เจอตัวพี่ชาย งั้นก็จัดการกับน้องสาวมันก่อนจะเป็นไร” อิคารัสไม่ได้สนใจคำเตือนของป้าลูซี่ กระชากร่างบางออกจากห้องในสภาพทุลักทุเล “เลิกสำออยแล้วรอปรนนิบัติแขกคนสำคัญฉันดีกว่า”

อิคารัสเอ่ยเสียงทุ้มต่ำเยือกเย็นบาดใจคนฟัง

“ได้โปรด….ฉันไหวแล้วจริงๆ อย่าทำแบบนี้กับฉันเลยนะ เห็นใจฉันเถอะ ฮื้อๆๆ”

“แขกของฉันเม็ดเงินหนานะ บางทีเธออาจจะชอบก็ได้”

“แต่ฉันป่วยอยู่ คุณน่าจะเห็นใจฉันบ้าง”

“ทำไมฉันต้องเห็นใจ ในเมื่อพี่ชายเธอกล้าทำร้ายพ่อฉัน น้องสาวของมันฉันก็ไม่ปราณีเหมือนกัน” บัวบูชาหน้าซีดเผือดลงทันใด ขอบตาทั้งสองข้างร้อนผ่าวเพราะพิษไข้กำลังรุมเร้าอีกรอบ “ไปกันเถอะ คืนนี้เธอต้องปรนนิบัติแขกของฉันจนกว่าเขาจะพอใจ”

บัวบูชาถูกอิคารัสลากตัวออกไปท่ามกลางเสียงร้องห่มร้องไห้ ขอร้องให้เขาเห็นใจ แต่ดูเหมือนว่าปีศาจร้ายตนนี้ใจหยาบเกินกว่าจะเมตตาชีวิตของคนคนหนึ่ง ร่างของเธอจึงลอยตามแรงกระชากไปที่ห้องรับแขก เพื่อพาไปหาแขกคนสำคัญที่รออยู่ที่นั่น

----------------