19 แต่ที่เจ็บไปกว่านั้น...
1438 Words
19 แต่ที่เจ็บไปกว่านั้น...
หลังรู้ข่าวจากโจนาธานว่าบัวบูชากลับมาแล้ว ป้าลูซี่รีบเข้ามาดูแลหญิงสาวด้วยความเป็นห่วงเพราะนางรู้สึกถูกชะตากับบัวบูชาเหลือเกิน เหมือนว่าเป็นลูกสาวแท้ๆในไส้
“ดื่มน้ำอุ่นก่อนนะหนูบัว ร่างกายจะได้อบอุ่น” ป้าลูซี่ยื่นแก้วน้ำอุ่นให้คนตัวเล็ก นางนั่งมองหญิงสาวร่างเล็กด้วยแววตาละห้อย บัวบูชาตัวแค่นี้เอง อิคารัสไม่น่าทำกันได้ลงคอเลย ถ้าให้เทียบ บัวบูชาตัวเล็กกว่านางด้วยซ้ำเพราะคนเอเชียจะมีรูปร่างเล็กกว่าคนยุโรป
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับแก้วน้ำอุ่นไว้ ยกขึ้นจิบเบาๆ แววตาเศร้าๆนั้นทำให้ป้าลูซี่อดเป็นห่วงไม่ได้ กลัวว่าบัวบูชาจะคิดสั้น
“อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ รู้ไหมว่าทางที่หนูไปไม่ใช่ทางออก”
“หนูแค่อยากหนีไปจากตรงนี้ ไม่อยากอยู่ให้เขาย่ำยีอีกแล้ว ฮื้อๆๆ”
“ป้ารู้” นางดึงร่างของบัวบูชาเข้ามาสวมกอดด้วยความสงสารสุดหัวใจ “บางทีหนูก็ควรรักชีวิตบ้างนะคะ ไหนบอกว่าอยากเจอพี่ชาย”
“หนูไม่มีทางเลือกแล้วค่ะ เขาทำร้ายหนู ฮึก! หนูไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ฮื้อๆๆ” หญิงสาวปล่อยโฮออกมาจนร่างอ่อนระทวย “เขาบอกว่าใกล้จะเจอพี่ทัชแล้ว”
“จะ…จริงหรอ!”
“ค่ะ เขาบอกว่าพอจะรู้เบาะแสของพี่ทัชแล้ว หนูไม่อยากให้เขาเจอพี่ทัช หนูไม่อยากเห็นพี่ชายถูกฆ่าตาย ฮื้อๆๆ” หญิงสาวร้องไห้สะอื้นจนตัวโยง เธอไม่อยากเห็นภาพพี่ชายถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตา
“ทำใจเถอะนะหนูบัว คุณอิคารัสไม่ใช่คนที่มีจิตใจเมตตาอย่างที่คิด อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ในเมื่อทัชกรเป็นคนทำ ก็ต้องรับผลที่จะตามมาให้ได้”
“แล้วหนูล่ะคะทำอะไรผิด ทำไมเขาถึงได้ทำร้ายหนูขนาดนี้”
“เพราะหนูคือน้องสาวของทัชกรไง คุณอิคารัสเองก็ไม่น่าพาลไปลงที่หนูเลย ดูรอยแผลพวกนี้สิ…” ป้าลูซี่ได้แต่ส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจกับการกระทำของอิคารัส เชื่อแล้วว่าเขาสามารถทำได้ทุกอย่างจริงๆแม้กระทั่งทำร้ายผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ “คุณอิคารัสทนดูได้ยังไง ป้าเห็นแล้วยังรู้สึกหงุดหงิดเลย”
“เขาคงชอบมั้งคะ ชอบให้หนูเจ็บปวด” บัวบูชายกมือปาดน้ำตาออกจากใบหน้าที่มีแต่ร่องรอยเขียวช้ำ เขาคงไม่รู้สึกอะไรหรอก คงสะใจด้วยซ้ำที่เห็นเธอเจ็บ “…สักวันเขาจะต้องชดใช้”
“ป้าเชื่อว่าสักวันเขาจะต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำลงไป แล้ววันนั้นคนที่ต้องเจ็บปวดที่สุดก็คือคุณอิคารัสเอง” นางลูบศีรษะเล็กทุยอย่างอ่อนโยน พยายามไม่สัมผัสร่างของบัวบูชาแรงเกินไปเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะเจ็บ ร่องรอยพวกนี้คิดว่าอีกหลายวันกว่าจะหาย พวกผู้ชายที่ชอบใช้ความรุนแรงแบบนี้ นางเกลียดที่สุด “นอนพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าเช็ดตัวให้นะคะ”
ป้าลูซี่หยิบผ้าชุบน้ำขึ้นมาบรรจงเช็ดร่างให้หญิงสาวด้วยความเห็นอกเห็นใจลูกผู้หญิงด้วยกัน เรือนร่างของบัวบูชามีแต่รอยเขียวช้ำและมีบาดแผลทั่วตัว นึกไม่ออกเหมือนกันว่าพวกนั้นสั่งสอนเธอแบบไหนทำไมถึงได้ตกอยู่ในสภาพนี้
ทำอย่างกะเธอเป็นผักเป็นปลา ไม่มีความรู้สึก ไม่มีหัวใจ
นางเชื่อเรื่องเวรกรรรม เชื่อว่าสักวันอิคารัสจะต้องเจ็บปวดกับการกระทำของตัวเอง แล้ววันนั้นนางจะหัวเราะให้ฟันร่วงไปเลย
@โกดังเก็บสินค้าบนเกาะส่วนตัวของอิคารัส
“สินค้าล็อตนี้จะถูกส่งไปที่กองทัพวันพรุ่งนี้ครับ ผมคิดว่ารอบนี้น่าจะได้กำไรหลายพันล้าน” อิคารัสกำลังเดินตรวจสอบลังสินค้าที่กำลังจะถูกส่งออกไปจากเกาะ โดยมีจางเหลียงผู้ถือหุ้นหลักเดินอยู่ข้างๆ
นอกจากจางเหลียงจะเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญแล้วท่านยังเป็นมาเฟียอาวุโสที่เขานับถืออีกด้วย ท่านเป็นเพื่อนสนิทกับบิดาของเขาที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่สมัยยังเป็นวัยรุ่น จางเหลียงคือมาเฟียที่ทำธุรกิจสีเทารายใหญ่ในแดนมังกร ท่านมีคาสิโนมากมายในทวีปเอเชีย ส่วนเขาสานต่อธุรกิจคาสิโนที่ยุโรปและอเมริกาต่อจากบิดาผู้ล่วงลับไปแล้ว แต่ถ้าให้เทียบ ธุรกิจคาสิโนของจาเหลียงก็ยังสู้ฝั่งของเขาไม่ได้อยู่ดีเพราะพักหลังจางเหลียงชอบปรึกษาว่าอยากขยายฐานคาสิโนมาที่อเมริกา แต่ติดที่บิดาของเขามาเปิดก่อน ทำให้จางเหลียงต้องพับโปรเจ็คนี้ไปเพราะกลัวจะไปขัดกับอีกฝั่ง
“เก่งมากอิคารัส สมกับที่พ่อของนายชมให้ฟังบ่อยๆ”
“ผมเองก็ไม่ได้เก่งอะไรหรอกครับ ทุกอย่างเรียนรู้จากคุณพ่อทั้งนั้น”
“ถือว่ามาเชลโล่สอนลูกชายได้ดีจริงๆ แต่น่าเสียดาย….ที่เขาไม่ได้อยู่ดูความสำเร็จ” ดวงตาคมอ่อนลงเมื่อนึกถึงเพื่อนรักที่เพิ่งจากไปได้ไม่นาน
“ท่านคงภูมิใจในตัวผม” อิคารัสเอ่ยเสียงเบาหวิวเมื่อนึกถึงบิดาอันเป็นที่รัก ในวันที่เขาสามารถขายอาวุธให้กองทัพได้ คือวันที่บิดาของเขาไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว
“ฉันเองก็ภูมิใจในตัวนายเหมือนกัน คนเราจะเก่งได้ต้องประกอบไปด้วยหลายอย่าง นายยอมตัดอะไรหลายๆอย่างออกจากชีวิตเพียงเพราะต้องการเดินตามรอยพ่อ ทั้งๆที่คนอายุเท่านายเขามีลูกมีเต้า มีครอบครัวไปนานแล้ว แต่นายทำได้ ถือว่าใจเด็ดจริงๆ” จางเหลียงเอ่ยชมจากใจ
“บางครั้งผมก็ต้องทำเพราะหน้าที่ ไม่ได้ทำเพราะอยากทำ”
“เส้นทางที่นายเดินอันตรายเกินไป ลองนายมีแฟนดูสิ รับรองว่าคงมีจุดจบไม่ต่างจากพ่อนายแน่นอน”
“…” อิคารัสนิ่งงันเพราะสิ่งที่จางเหลียงพูดถูกต้องทุกอย่าง เขามีความรักไม่ได้ เรื่องนี้พ่อของเขาสอนมาตั้งแต่เด็กๆว่าถ้าไม่อยากให้คนรักตกอยู่ในอันตราย ห้ามดึงใครเข้ามาในชีวิต ไม่เช่นนั้นจะมีจุดจบไม่ต่างจากมารดากับน้องสาว
รอบตัวล้วนมีแต่ความอันตราย เพราะฉะนั้นการอยู่คนเดียวน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด
“นายรู้ใช่ไหม ว่าแม่กับน้องไม่ได้เกิดอุบัติเหตุตายแน่นอน”
“ผมรู้ครับ รู้มานานแล้วด้วย แต่ผมแค่ยังตามหาคนร้ายไม่ได้”
“เชื่อเถอะว่าชาตินี้ยังไงนายก็หาไม่เจอ บางครั้งคนที่เราไว้ใจก็อาจจะเป็นคนที่ร้ายที่สุด อย่างเช่นทัชกร”
“รายนั้นผมไม่ปล่อยมันไว้หรอก ใครก็ตามที่บังอาจทำร้ายคนในครอบครัวของผม มันได้ลงนรกแน่นอน!” อิคารัสเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันทำให้จางเหลียงลอบยิ้มด้วยความชื่นชม อิคารัสใจเด็ดกว่ามาเชลโล่ด้วยซ้ำ
“บางทีถ้ามาเชลโล่ใจเด็ดเหมือนนาย อาจจะยังมีชีวิตอยู่ก็ได้ เพราะความใจดีมากเกินไป เลยไม่รู้ว่ากำลังเลี้ยงงูพิษไว้ในบ้าน”
“ใช่ครับ พ่อของผมท่านใจดีเกินไป แต่ไม่ต้องห่วง ผมจะไปลากมันมาลงนรกเอง ไอ้ทัชกรต้องตายด้วยน้ำมือของผม!” ชายหนุ่มกำหมัดแน่นด้วยแววตาเคียดแค้น เพราะสิ่งที่เขาเกลียดที่สุดก็คือการหักหลัง
จางเหลียงปรบมือให้ชายหนุ่มรุ่นลูกด้วยความชอบใจ แววตาที่มองไปที่อิคารัสเต็มไปด้วยความชื่นชม ไม่น่าเชื่อว่าลูกจะเก่งกว่าพ่อด้วยซ้ำ คนแบบนี้แหละที่น่าร่วมงานด้วย
“ถ้างั้นก็เตรียมตัวส่งมันไปลงนรกได้เลย หึหึ” จางเหลียงกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะชูแก้วเหล้าขึ้นเพื่อแสดงถึงอำนาจและบารมีของตัวเอง เช่นเดียวกับอิคารัสที่กำลังชูแก้วเหล้าขึ้นเพื่อแสดงถึงความน่าเกรงขามของตัวเอง ถึงจะอายุน้อยกว่าจางเหลียงเป็นเท่าตัว แต่อำนาจและบารมีแทบไม่ได้ต่างกันเลยเพราะบิดาของเขาปูทางเอาไว้ให้แล้ว เขามีแค่หน้าที่สานต่อสิ่งที่เหลือและทำให้ดีที่สุดเท่าที่ลูกคนหนึ่งจะทำได้
----------
- Writer
