บทที่12.สวรรค์มีตา...นรกมีจริง......

1563 Words

“มาทำอะไรแถวนี่ยะ...หล่อนมีสตางค์มาซื้อชุดแพงๆ พวกนี้ด้วยเหรอ?” คำถามที่แฝงความดูแคลนไว้เต็มๆ ผสมกับแววตาเหยียดหยัน แป้นขยับ สาวอวบพร้อมชนเมื่อรู้สึกไม่ชอบใจผู้หญิงคนใหม่ที่เหมือนจะรู้จักกับวันวาดเป็นอย่างดี แต่ไม่ใคร่จะเป็นมิตรเท่าไร “ใครอะคุณวาด...ดูเหมือนจะเป็นเมียน้อยเสี่ย หล่อนดีกว่าเราสองคนตรงไหน มาทำเป็นดูถูก” เสียงแป้นไม่ได้เบาเลย ดังนั้นพิไลลักษณ์จึงได้ยิน ในขณะที่สาวๆ กำลังจะกระโจนเข้าห่ำหันกัน...หนุ่มๆ กลับจ้องมองกันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ “เข็นกูไปตรงนั้นหน่อยเอก” เสียงของโจนาธานเข้มเสียจนเอกแอบเป็นห่วง หากเจ้านายเป็นปกติเหมือนเดิม เอกคงไม่อนาทรหรือร้อนอก ร้อนใจ แต่นี่เพราะโจนาธานยังไม่แข็งแรง ถึงเสี่ยกวงจะเป็นแค่ชายสูงวัย แต่แขนขาของมันก็เป็นปกติดี “ครับ” เอกรับคำ เขาเกร็งตัวระวังภัยให้เจ้านายเต็มที่ การ์ดอีกสามคนด้านนอก ตั้งท่าเตรียมรับสถานการณ์ฉุกเฉิน เมื่อรู้อยู่แก่ใ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD