แป้นยกมือขึ้นดัด เสียงกระดูกลั่นกร็อบๆ สาวอวบย่างสามขุมเข้าหา และพิไลลักษณ์ได้แต่เดินถอยหลังกรูดๆ นึกแช่งชักหักกระดูกเสี่ยกวง ที่พาเธอมาทิ้งไว้คนเดียว โดยที่เขารีบตามเมียแก่ไป ไม่เหลียวแลเธอเลย
“ฉันมีมือเหมือนกันย่ะ เข้ามาสิ ฉันไม่ยอมให้หล่อนตบฟรีๆ หรอก”
หญิงสาวแสร้งขู่ ทั้งๆ ที่กลัวจนขาสั่น รูปร่างของแป้นถึกเหมือนควาย เธอจะเอาแรงที่ไหนไปสู้ ไม่แคล้วคงโดนตบจนเยิน
“ไม่ต้องท้า...เดี๋ยวแป้นจัดให้!!”
สาวใช้ตัวอวบแสยะยิ้ม ถลาเข้าไปหาพิไลลักษณ์ และตวัดฝ่ามือหนาหนักฟาดผู้หญิงบอบบางอย่างคู่ปรับไม่ยั้ง
“ช่วยด้วยๆ”
พิไลลักษณ์สิ้นความอาย เธอร้องลั่น แต่หาได้มีคนช่วย มีแต่คนยืนมุง และพากันยิ้มด้วยความสาแก่ใจ
วันวาดนั่งกอดอกนิ่งๆ ใบหน้าเธอฉาบไว้ด้วยความเฉยชา ดวงตาเหม่อมองออกไปด้านนอก ในขณะที่พาหนะสมรรถนะสูงวิ่งฉิว ตรงดิ่งกลับคฤหาสน์รูธ!!
เรียวปากสีระเรื่อเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง...
ปรายตามองถุงส
