แก้วน้ำเย็นเฉียบมีไอน้ำเกาะพราวรอบตัวแก้ว วันวาดเดินถือมาวางไว้ใกล้ๆ โจนาธานชายหนุ่มจึงถือโอกาส จัดให้หนึ่งดอก!!
หล่อนไม่ได้ตอบ แต่นั่นเท่ากับทำให้พายุอารมณ์ของโจนาธานพัดกระพือขึ้น!!
“พูดกับฉันเนี๊ยะ!! มันจะทำให้ดอกพิกุลหล่นจากปากเธอเหรอหะ!!” ชายหนุ่มตวาดเสียงแหลมปรี๊ด
หญิงสาวถอนใจ เธอหมุนตัวเดินหนี แก้วน้ำใบนั้นเลยการเป็นที่ระบายอารมณ์ของโจนาธาน
เพล้ง!
โจนาธานสะบัดมือ ปัดแก้วน้ำโชคร้าย หล่นแตกละเอียดบนพื้น...เกร็ดน้ำแข็งเกลื่อนกระจายบนพื้นพรม น้ำกระเซ็นเปียกเป็นหย่อมๆ
“อุ้ยตาย....อย่าค่ะ อย่าเข้ามา แป้นเอง แป้นจัดการเอง”
ชายหนุ่มกำลังจะแผดเสียง แต่สาวใช้ตัวอวบรีบถลาเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน แป้นวิ่งทะเล่อทะล่าเข้ามา ในมือหล่อนมีทั้งไม้กวาดและถังขยะ
ท่ามกลางความวุ่นวาย มีสายตาสองคู่มองสบกัน ดวงตาคู่หนึ่งอ่อนเศร้า แต่ดวงตาอีกคู่เล่ากับขึงขัง แต่เมื่อดวงตาเศร้าๆ เบือนหนี ดวงตาทะมึงถึง
