ชายหนุ่มตอบกลับเสียงอ่อย เขาไม่ได้รังเกียจพี่ชายที่มีรสนิยมแบบนั้น เพียงแค่ตกใจและตั้งรับไม่ทัน
“ช่างเถอะ!! ที่นี้แกก็เลิกระแวงฉันได้แล้ว เรื่องวาดกับฉันไม่มีทางเป็นไปได้”
เบนพูดต่อ...การที่เขายอมคายความจริงก็เพื่อให้โจนาธานสบายใจ
ชายหนุ่มหน้าร้อนวูบ ข้างแก้มมีริ้วแดงๆ ที่ถูกจับได้...ใช่!! เขาระแวงพี่ชาย เมื่อตัวเองไม่สมบูรณ์ เป็นแค่ไอ้เดี้ยงที่เดินไม่ได้
“เออ...”
“แกแข็งแรงขึ้นนะโจ แกเดินได้ยังวะ ฉันว่าแกปิดอะไรฉันไว้แน่...ขาแกมีความรู้สึกแล้วใช่มั้ย?”
เบนคาดคั้น ผลการตรวจร่างกายของโจนาธานล่าสุด เขาแข็งแรงและดีขึ้นกว่าเก่า จนเบนคิดว่าโจนาธานน่าจะเคลื่อนไหวได้บ้างแล้ว เพียงแต่ไอ้น้องชายยังไม่คิดจะบอก
คนป่วยจอมเหวี่ยงเงยหน้าขึ้นยิ้ม แต่แล้วเขาก็ต้องตาค้าง เมื่อมีใครบางคนเดินเข้ามาในห้อง
“แม่!!”
โจนาธานเรียกมารดาเสียงหลง เขาขมวดคิ้ว มองหน้านางแบบไม่อยากเชื่อตา
“ยะ!! แม่เอง...ไงหน
