พิไลฉวยกระเป๋าสะพายข้างตัวมาคล้องไว้ที่แขนซ้าย นางผุดลุกขึ้นยืน เดินนวยนาดออกไปช้าๆ “ถ้าฉันเฮง!! ฉันจะโทร. มาให้แกไปรับนะพิไล ฉันไม่ไว้ใจคนพาไปเลย...ดูเจ้าเล่ห์พิกล” นางหันมากล่าวกับพิไลลักษณ์ ก่อนจะดันประตูออกไปด้านนอก
สาวโสภาคลี่ยิ้ม เธอภาวนาให้มารดามือขึ้น จะได้ไม่ต้องจำกัดจำเขี่ย เรื่องกินเรื่องอยู่ สองสาวไม่ได้คิดถึงเรื่องอับจน เพราะไม่เคยมีใครรวยเพราะการพนัน เงินที่ได้มามันเป็นเงินร้อน อยู่ไม่นานเดี๋ยวก็ลอยไปเข้ากระเป๋าคนอื่น หากยังไม่หยุดเดินเข้าประตูนรก
บ่าย2กว่า...เสียงโทรศัพท์ส่วนตัวของพิไลลักษณ์กรีดร้อง หญิงสาวกดรับก่อนกรอกเสียงตอบไป
“มีอะไรคะคุณแม่ ได้หรือเสีย...”
คนโทร. มาไม่ใช่ใครที่ไหนเลย พิไลนั่นเอง
“ฉันบอกแกแล้วนี่พิไล ถ้าฉันรวยฉันจะโทร. หาแก” พิไลคุยฟุ้ง เวลานี้ในกระเป๋านางมีเงินสดฟ่อนใหญ่ เฉียดๆ หนึ่งล้านบาท เป็นความโชคดีสุดๆ จนนางอยากอวดใครสักคน
“จริงเหรอคะคุณแม่!
