“ถ้าเธอไม่เริ่มก่อนคิดว่าฉันอยากพูดถึงหรือไง”
“คุณเป็นสุภาพบุรุษค่ะ เท่าที่วาดรู้จัก วาดหวังแค่คุณจะรักษาคำพูด”
หญิงสาวกล่าว เธอสรรเสริญความเป็นชายของโจนาธานและหวังให้มันกระทบใจเขาบ้าง
“ก็เพราะฉันเป็นผู้ชายไง ฉันถึงต้องการเธอ”
ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงใกล้ๆ เขาทาบปากแกร่งร้อนกับกลีบปากนุ่มนิ่ม บดจูบแรงๆ เหมือนต้องการลงทัณฑ์ ก่อนที่ความรุนแรงจะเปลี่ยนไป กลายเป็นความอ่อนหวานรัดรึง จูบยาวนานเกือบทำให้วันวาดใจอ่อน เธอวูบวาบไปทั้งตัว ผิวกายซ่านระริก กับสัมผัสจากผู้ชายที่น่าปรารถนา
“พะ พอเถอะคะ เราไม่ควรทำแบบนี้” วันวาดวิงวอนเสียงพร่า เธอสูดลมหายใจแรงๆ เมื่อชายหนุ่มถอนปากออกไปจากกลีบปากของตนเอง
“ทำไมล่ะวาด เธอก็รู้สึกดีไม่ใช่หรือ?”
ชายหนุ่มถามกลับเสียงเคร่ง เขาไม่ค่อยเข้าใจความคิดของหญิงสาวเท่าใดนัก เมื่อหล่อนเองก็รู้สึกคล้อยตาม ความปรารถนาของหล่อนปรากฏขึ้นในดวงตาสีดำ...มันมีแววกังวลและละอายปน
