EP.4 — หน้าที่แรกของผู้ช่วยส่วนตัว

1033 Words

เช้าวันแรกในคอนโดของนายหญิง ฝนตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน—ทั้งตื่นเต้น ทั้งกังวล ทั้งสงสัยว่าชีวิตของเธอต่อจากนี้จะเป็นยังไง เธอเปิดม่าน ห้องถูกแสงแดดอ่อนๆ ส่องเข้ามาอย่างสวยงาม แต่ความสวยงามนั้นกลับทำให้ฝนรู้สึก…เหมือนอยู่ในกรงทองมากขึ้น เมื่อเดินออกจากห้อง เธอก็เจอสายตาคมๆ ของอัญที่นั่งอยู่ในโซนครัว กำลังจิบกาแฟเหมือนนางพญานั่งรอผู้ใต้บังคับบัญชา อัญสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาว กางเกงสแลคเข้ารูป ลุคเรียบ แต่หรู จนฝนใจสั่นแบบไม่รู้เหตุผล “ตื่นแล้วเหรอ” เสียงของอัญเรียบ แต่ฟังแล้วอุ่นแปลกๆ ฝนรีบโค้งเล็กน้อย “ค่ะ นายหญิง” อัญชำเลืองมองหัวจรดเท้า “ดีขึ้นกว่าเมื่อวานเยอะ ดูสดชื่นขึ้นนะ” ฝนหน้าแดง “ขะ…ขอบคุณค่ะ” อัญวางแก้วกาแฟลงเบาๆ “มา เดี๋ยววันนี้ฉันจะเริ่มสอนงานให้” ฝนพยักหน้าหลายครั้งอย่างตื่นเต้น แต่เธอไม่รู้เลยว่า “งานของผู้ช่วยนายหญิง” มันไม่เหมือนงานของใครบนโลกใบนี้… ⸻ หน้าที่ที่ไม่เคยคิดว่าจะต้องทำ อัญพาฝนไปที่ห้องทำงานส่วนตัว ห้องเต็มไปด้วยแฟ้มเอกสารและคอมพิวเตอร์สองจอ “เธอจะช่วยฉันจัดการตารางงาน ประสานงานประชุมและตรวจดูเอกสารบางส่วน” อัญชี้ไปที่โต๊ะว่าง “อันนั้นคือโต๊ะของเธอ นั่งข้างฉัน” ฝนพยายามตั้งสมาธิ แต่แค่เดินเข้าไปใกล้อัญ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ก็ทำให้หัวใจเต้นแรงอีกครั้ง อัญเปิดไฟล์เอกสาร “ลองตรวจอันนี้ให้ฉัน ดูว่ามีจุดไหนผิด” “ค…ค่ะ!” ฝนเริ่มทำงาน แต่พอทำไปได้สักพัก เธอรู้สึกถึงสายตาหนึ่งกำลังมองอยู่ เธอหันกลับไป… และพบว่าอัญกำลังมองเธอจริง ๆ มองแบบไม่หลบด้วย “อะ…อะไรเหรอคะ นายหญิง?” อัญตอบสั้นๆ “ไม่มีอะไร แค่ดูว่าเธอตั้งใจดีไหม” ฝนหน้าแดงจนร้อนวูบ แล้วรีบก้มหน้าลงไปสนใจเอกสารเหมือนเด็กโดนครูจับได้ ⸻ โทรศัพท์ปริศนา… และอารมณ์หึงที่อัญไม่ยอมรับ ระหว่างที่ทำงาน หน้าโทรศัพท์ฝนสว่างขึ้น เป็นข้อความจากเพื่อนผู้ชายคนเดิมในบ้านเก่า “ฝนย้ายออกไปแล้วเหรอ ถ้ามีอะไรให้ช่วยบอกเรานะ” ฝนกำลังจะกดตอบ แต่… มือของอัญคว้าโทรศัพท์ไปก่อน ฝนตกใจสุดชีวิต “นายหญิง! นั่นของฉัน—” อัญกดปิดหน้าจอ แล้ววางลงตรงหน้าเธอ สายตานิ่ง ดูไม่พอใจเหมือนเธอเพิ่งโดนแย่งอะไรสำคัญไป “เขาเป็นใคร” น้ำเสียงเย็นเฉียบขึ้นเล็กน้อย “เพื่อนค่ะ…เพื่อนเฉยๆ” ฝนรีบตอบ อัญจ้องนิ่ง “ผู้ชาย?” “ค…ค่ะ แต่ไม่ได้อะไร—” อัญพูดแทรกทันที “ห้ามคุยกับเขาในเวลางาน” “แต่ว่า—” “และถ้าไม่จำเป็น…ไม่ต้องคุยเลยก็ได้” ฝนตาโต “เอ๊ะ…นี่คุณกำลังสั่งฉันเหรอคะ?” อัญยกคิ้ว “สัญญาบอกว่าต้องทำตามคำสั่งฉันทุกข้อ จำไม่ได้เหรอ?” ฝนเงียบไปทันที ไม่ใช่เพราะกลัว… แต่เพราะหัวใจดันเต้นแรงกับประโยคนี้แบบแปลกๆ อัญหันใบหน้าเข้ามาใกล้ จนปลายจมูกกระทบกันเบาๆ “ฉันไม่ชอบให้ผู้ช่วยของฉัน…มีคนอื่นมายุ่งวุ่นวาย” น้ำเสียงนั้น… มันไม่ใช่เสียงของเจ้านาย แต่มันเป็นน้ำเสียงของ ใครบางคนที่กำลังหึง ฝนกลืนน้ำลาย “นายหญิง…นี่คุณกำลัง—” อัญตัดบท “ทำงานต่อซะ ก่อนฉันจะคิดเรื่องลงโทษเธอที่เถียงฉันเมื่อกี้” ฝนนิ่งสนิทเหมือนโดนสะกด แล้วรีบก้มลงไปทำงานต่อด้วยหน้าแดงก่ำจนพูดอะไรไม่ออก ⸻ ช่วงบ่าย: ความใกล้ชิดที่ลึกเกินเหตุผล หลังทำงานไปครึ่งวัน ฝนเริ่มเมื่อยหลัง เธอบิดตัวเบา ๆ อัญที่กำลังนั่งทำงานหันมาเห็นพอดี สายตาคมคู่นั้นลากผ่านแผ่นหลังของฝนช้า ๆ “ปวดเหรอ” “นิดหน่อยค่ะ นั่งนานไปหน่อย…” อัญลุกขึ้น เดินมาข้างหลังฝน และ—วางมือทั้งสองข้างลงบนไหล่เธอเบาๆ ฝนสะดุ้งทันที “น…นายหญิง!?” “อยู่นิ่ง ๆ” เสียงทุ้มต่ำสั่งแบบไม่เปิดช่องให้ปฏิเสธ อัญกดนิ้วลงบนไหล่ฝนอย่างนุ่มนวล กดตรงจุดที่ตึง แล้วนวดช้าๆ อย่างชำนาญจนน่าแปลกใจ ฝนเม้มปากแน่น พยายามกลั้นเสียง เพราะมันสบาย…จนเธอไม่อยากให้ใครเห็นสีหน้าตัวเองตอนนี้ “ดีขึ้นไหม” อัญถามเบาๆ ใกล้หูจนลมหายใจของเธอแตะผิวฝน “ด…ดีขึ้นค่ะ” “ดี” อัญโน้มหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม เสียงเธอหายไปครึ่งหนึ่ง เหลือเพียงลมหายใจที่รุมสัมผัสต้นคอ “เพราะฉันไม่ชอบเห็นเธอเจ็บ…ไม่ว่าตรงไหน” หัวใจฝนเต้นแรงจนเหมือนจะหลุดออกมา มือเธอสั่น แต่ไม่กล้าขยับหนี ร่างกายมันชัดเจนเหลือเกินว่า… ใกล้กว่านี้อีกนิดเดียว เธอจะไม่เหลือความเป็นตัวเองแล้ว ⸻ และแล้ว…คำสั่งใหม่ก็มา หลังจากความใกล้ชิดที่ทำให้ฝนแทบล้มทั้งยืน อัญกลับไปนั่งที่เดิม ช้า ๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ดวงตาของเธอไม่ได้ปิดไวเหมือนก่อน มันอ่อนลง…ลึกขึ้น…และเหมือนมีอะไรที่ฝนอ่านไม่ออก จากนั้นอัญพูดเสียงเรียบ “คืนนี้ เธอจะไม่ได้นอนห้องเดิม” ฝนเงยหน้าทันที “คะ? แล้วต้องไปนอนที่ไหนคะ?” อัญวางปากกา หันมาสบตาฝนอย่างเจาะจง “ห้องฉัน” ฝนชะงัก หัวใจเต้นรัวจนแทบหลุดออกมา “มะ…มาอยู่ในห้องของนายหญิงเหรอคะ? ทำไม—” อัญตอบช้าๆ น้ำเสียงทุ้มต่ำจนตัวฝนร้อนวูบขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ “เพราะคืนนี้…ฉันต้องการเธอใกล้กว่านี้” ฝนพูดอะไรไม่ออก อัญยิ้มมุมปาก เป็นรอยยิ้มที่ทั้งอันตราย ทั้งดึงดูด จนฝนไม่รู้เลยว่าอะไรคือขีดจำกัดของหัวใจตัวเองแล้ว “เตรียมตัวไว้ฝน” อัญพูดโดยไม่ละสายตา “เพราะตั้งแต่คืนนี้ไป ฉันจะเริ่มใช้สิทธิ์ของนายหญิง…เต็มที่” ฝนใจเต้นแรงจนแทบล้ม นี่มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น และสิ่งที่จะเกิดขึ้นคืนนี้… อาจเปลี่ยนความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไปตลอดกาล

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more