กาลเวลาผ่านไปหลายวัน ความเงียบสงบในป่าและความรักที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมา ทำให้บาดแผลของหัวใจค่อยๆ สมาน
ใบหน้าของไป๋ซืออวี่ยิ้มแย้มภายใต้แสงตะวัน นางก้มลงเด็ดสมุนไพรที่ปลูกไว้ข้างกระท่อม ข้างกายคือสวี่จื่อเฟิงที่กำลังช่วยถอนวัชพืชรอบแปลงผักที่พวกเขาช่วยกันปลูกเอาไว้ข้างแปลงสมุนไพร
“เจ้ารู้ไหม สมุนไพรชนิดนี้ ถ้าเคี้ยวกับเกลือจะช่วยคลายพิษไข้ได้ดีนัก”
“แต่กลิ่นมันเหม็น แล้วยังขมอีก” เขากล่าวพลางส่ายศีรษะเมื่อมองเห็นสมุนไพรที่นางชูขึ้นมา
“หึ เจ้าไม่มีความรู้เรื่องสมุนไพรเลยจริงๆ” นางส่ายศีรษะเล็กน้อย เกือบหนึ่งหลังจากเหตุการณ์เลวร้าย ตอนนี้สวี่จื่อเฟิงยิ้มเก่งขึ้นมาก แล้วยังต่อปากต่อคำกับนางเก่งขึ้นอีกด้วย
เขาหัวเราะเบาๆ ลอบมองนางที่ยิ้มตาโค้ง ภรรยาของเขาดูสดใส อ่อนโยน แม้กระทั่งยามที่เขาเป็นคนที่เย็นชาโหดเหี้ยม นางก็ไม่เคยที่จะต่อว่า กลับกัน กลับสอนให้เขาแยกแยะถูกผิดดีชั่ว
“วันนี้เจ้าจะลง
