ในห้องที่กักขังไป๋ซืออวี่เต็มไปด้วยบรรยากาศที่เงียบงัน หญิงสาวร้องไห้จนหลับไปบนเตียงแข็ง มีสาวใช้คนหนึ่งนั่งเฝ้าหน้าประตู ด้านนอกมีทหารฝีมือดีสองนายยืนเฝ้ายาม พวกเขาไม่รู้ตัวเลยว่าเงาหนึ่งกำลังใกล้เข้ามาทุกขณะ
ที่ระเบียงทางเดินเข้าสู่เรือนลับชั้นในของเรือนหลักในจวนไป๋ เสียงฝีเท้าเบาๆ ของทหารยามคนหนึ่งดังใกล้เข้ามาที่ซ่อน แต่เพียงชั่วพริบตา มือใหญ่ของสวี่จื่อเฟิงก็คว้าคอเสื้อทหารผู้นั้น
เสียงหายใจสุดท้ายของยามคนนั้นจมหายไปในอากาศ ก่อนร่างหมดสติจะถูกลากไปซ่อนไว้หลังพุ่มไม้ จากนั้นจึงแอบลอดผ่านหน้าต่างบานแคบของเรือนลับเข้าไป
ตามที่ไป๋เยียนบอกเล่า เรือนลับหลังนี้อยู่ชั้นในสุดของจวน ไม่มีทหารพลุกพล่าน เพราะเกรงว่าความลับจะรั่วไหล มีเพียงทหารที่เฝ้ายามนั้นมีฝีมือในระดับสูงเพียงหกนายเท่านั้น
สวี่จื่อเฟิงปีนขึ้นทางหลังคาเรือนอย่างชำนาญ ลอบเปิดแผ่นกระเบื้องไม้โดยไร้เสียง แล้วเลื่อนตัวลงบนคานไ
