เช้าวันใหม่ สวี่จื่อเฟิงตื่นขึ้นก่อนอย่างเงียบๆ มองใบหน้าที่สงบหลับของหญิงสาวในอ้อมแขน ดวงตาของเขาไม่เหลือความกร้าวกระด้าง มีเพียงแววอ่อนโยนที่เปี่ยมด้วยความรู้สึกซับซ้อน
เขาเอื้อมมือแตะแก้มนางเบาๆ ราวกับกลัวว่าจะปลุกนางให้ตื่นจากฝัน
จากนั้นสวี่จื่อเฟิงลุกขึ้นเงียบๆ ผูกดาบไว้ข้างเอว เดินออกจากกระท่อมเพื่อไปหาฟืน และล่าสัตว์เล็กสำหรับอาหารเช้า
เมื่อกลับมาถึง ไป๋ซืออวี่กำลังนั่งอยู่หน้าเตาไฟในครัวไม้เล็กๆ นางหั่นผักกาดขาวและต้นหอมลงในหม้อดิน แม้แววตาจะยังมีแววเศร้าจากเรื่องที่รับรู้ แต่การเคลื่อนไหวยังคงนุ่มนวลอ่อนโยน
ทางด้านหลัง สวี่จื่อเฟิง เดินเข้ามาช้าๆ ในมือถือเนื้อสัตว์ที่เพิ่งล่าได้ และชำแหละส่วนเนื้อกลับมาให้แก่นาง แววตาของเขาดูอบอุ่นยามมองนาง
“ข้าได้เนื้อกวางมา คงพอทำแกงได้สักหม้อ ส่วนหนึ่งข้าจะแบ่งไปถนอมอาหาร เก็บไว้กินวันอื่น” เสียงของเขานุ่มทุ้ม แต่แฝงความเก้อเขินเล็กน้อย
