พันธะร้ายนายโฮสต์สุดหล่อ

ธนภัทร

หลังจากไปพบลูกค้าเสร็จ ก็กินเวลาไปเกือบยี่สิบนาฬิกาแล้ว เฌอรีนได้โทรหาผู้เป็นย่าทันที เธอบอกกับหญิงสูงวัยไปว่าจะค้างที่คอนโดฯ ของโรมราชัน เพราะใกล้กับจุดนัดพบลูกค้ารายใหญ่ ไม่อยากขับรถวนกลับไปเพราะดึกแล้วเธออยากพักผ่อน

“คุณย่าว่าไง” รินลดาหันไปถามเพื่อนรักด้วยความห่วงใย

“ก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่บอกให้ดูแลตัวเองดี ๆ”

“แล้วแกจะไม่โทรบอกสามีสักนิดเหรอ ฉันว่ามันแปลก ๆ อยู่นะ”

“ฉันส่งข้อความไปบอกเขาแล้ว พร้อมโลเคชั่นจุดนัดพบ แต่เขายังไม่อ่านเลย”

“อืม... แกจะขับเองหรือให้ฉันขับ” เลขาสาวที่พ่วงตำแหน่งเพื่อนรักขอความเห็นจากเจ้าของรถยนต์คันหรูราคาหลายสิบล้าน

“ฉันขับเองก็ได้ เอากุญแจมา”

เวลานี้สองสาวกำลังมุ่งหน้าไปยังจุดหมาย ภายใต้จิตใจที่แฝงไปด้วยความคิดต่าง ๆ นานา ทำให้รินลดาแอบส่งข้อความหาชายคนรัก เพราะกลัวธนภัทรจะคิดไม่ซื่อกับเฌอรีน

/////

เวลาผ่านไปได้สักพัก รถยนต์คันหรูได้เลี้ยวเข้ามายังโรงแรมระดับห้าดาว ที่เต็มไปด้วยจุดนัดพบของเหล่าบรรดานักธุรกิจ ทั้งในและนอกประเทศ ซึ่งสถานที่แห่งนี้มีทั้งบ่อนคาสิโน ด้านในคือศูนย์รวมสิ่งผิดกฎหมาย และอบายมุขนานัปการ

ธนภัทรคือลูกชายของมาเฟียเก่า อิทธิพลของบิดายังคงแผ่ไพศาลคุ้มครองให้เขาทำธุรกิจสีเทาได้อย่างราบรื่นไร้อุปสรรคขวางกั้น

หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องรับรอง ซึ่งได้ตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหราราวกับเขาและเธอคือคู่รักนัดเดท มองไปรอบ ๆ ดูโรแมนติกมากเป็นพิเศษ เขาใส่ใจรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ เสียจนเฌอรีนอยากหันหลังกลับ

แม้กระทั่งดอกฟอร์เก็ทมีน็อท ที่หญิงสาวชอบเป็นชีวิตจิตใจ เขาได้สั่งให้พนักงานเหมามาทั้งร้าน เพื่อสื่อถึงอีกฝ่าย “อย่าลืมฉัน” แทนความหมายกับการตั้งตารอใครสักคน ทว่าธนภัทรกลับไม่รู้ที่มาที่ไป ว่าทำไมเพราะอะไร ? เฌอรีนถึงได้ชอบดอกไม้ชนิดนี้เป็นพิเศษ

“เชิญนั่งครับคุณเฌอรีน” เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างวางอำนาจ

“ขอบคุณค่ะ รินมาสิ! ขอเก้าอี้ให้เพื่อนฉันด้วยค่ะ” หญิงหันไปกวักมือเรียกรินลดา เมื่อเห็นเพื่อนรักยืนนิ่งอยู่กับบอดี้การ์ดหน้าประตูทางเข้า ทว่าเธอกลับเห็นอีกฝ่ายส่ายศีรษะไปมาเบา ๆ

“ไม่ต้องห่วงหรอก รินลดาจะไม่เป็นไร”

“แล้วทำไมถึงให้เธอมานั่งด้วยไม่ได้” คราวนี้หญิงสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห้วน

“ผมอยากใช้ช่วงเวลาพิเศษนี้กับคุณ ใครหน้าไหนก็ขวางไม่ได้ ดื่มด้วยกันก่อนสิ” เขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาเชื้อเชิญหญิงสาวดื่มเป็นเพื่อน ทว่าเฌอรีนกลับนั่งนิ่ง

“ช่วงนี้จระเข้ที่บ่อกินอาหารไม่ค่อยอิ่ม หนังขาดแคลนอาจส่งผลกระทบต่อบริษัทของคุณ... แล้วยังจะเดือดร้อนเพื่อนของคุณอีกด้วยนะเฌอรีน” ธนภัทรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่าแววตาของเขากลับแฝงความร้ายกาจเอาไว้ ประดุจเปลวไฟพร้อมลุกไหม้ลามเลียร่างกายของเธอ

“คุณเห็นชีวิตของคนเป็นผักปลาหรือไง ทำไมต้องเอาความเป็นความตายของเพื่อนฉันขึ้นมาขู่ คุณก็รู้ว่าฉันมีสามีเป็นตัวเป็นตน อย่าพยายามเลยนะคะมันไม่มีประโยชน์หรอก”

“พาเธอออกไป!” เขาตวาดขึ้นด้วยน้ำเสียงเดือดดาล

“หยุดนะ! ก็ได้ค่ะฉันจะดื่มเป็นเพื่อนคุณ” หญิงสาวหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ พลางมองไปที่ประตูเพื่อหวังให้ใครคนนั้นตามเธอมาโดยเร็ว ทว่าก้มเหลือบมองข้อความที่ส่งไป โรมราชันก็ยังไม่อ่านสักทีไม่รู้ว่าป่านนี้เขามัวทำอะไรอยู่ ถึงได้ละเลยเวลาที่เธอต้องการขอความช่วยเหลือจากเขา

“เป็นอะไรไป แค่แวะมาทานข้าวกับผมสักมื้อ คุณต้องฝืนใจขนาดนั้นเลยเหรอเฌอรีน” เขาปวดใจทุกครั้งที่ถูกหญิงสาวปฏิเสธ ยิ่งรู้ว่าเธอแอบไปจดทะเบียนสมรสกับหนุ่มบาร์โฮสต์ ทำให้ธนภัทรอยากกำจัดโรมราชันไปให้พ้นทาง

“ฉันเป็นผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่ามีสามีแล้ว การมานั่งดื่มกับคุณธนภัทรแบบนี้เกรงว่าจะไม่เหมาะสมนะคะ ภาพลักษณ์ของฉันไม่เท่าไหร่ แต่นักธุรกิจอย่างคุณนี่สิ” ถ้อยคำเหล่านั้นไม่มีผลต่อจังหวะการเต้นของเขาเลยสักนิด เพราะถึงยังไงก็ไม่มีใครกล้าแตะลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ของเจ้าพ่อมาเฟียแห่งเอเชียอยู่แล้ว

“สามีคุณน่ะเหรอ หึ!” เขาหัวเราะอยู่ในลำคอราวกับกำลังเย้ยหยันอีกฝ่ายอยู่ในที เพราะธนภัทรไม่เชื่อว่าเฌอรีนจะรักผู้ชายทำงานแบบนั้นจริง อีกทั้งบ้านของเธอคงไม่ยอมรับ ถ้าหากทุกคนรู้ว่าโรมราชันประกอบอาชีพที่ไม่เกื้อหนุนภรรยา ซ้ำอาจทำให้เฌอรีนตกต่ำลงไปด้วย