สามี
1524 Words
เมื่อเดินออกมาจากสำนักทะเบียน หญิงสาวมองไปที่เอกสารสำคัญ ซึ่งเป็นใบทะเบียนสมรสของเธอกับโรมราชัน
“เป็นอะไรไป หรือคุณอยากเปลี่ยนใจ เราไปหย่ากันตอนนี้ยังทันนะ” ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยรอยยิ้มเชือดเฉือน เมื่อเขากำลังจะได้รับชัยชนะ หลังจากเฝ้ารอหญิงสาวมาเนิ่นนานหลายปี ถือได้ว่าชีวิตนี้เขาเฝ้ารอเพียงแค่เธอ
“ใครบอกว่าฉันจะเปลี่ยนใจ นับตั้งแต่วินาทีนี้นายคือผู้ชายของฉันจำเอาไว้” เธอหันมายิ้มสู้ยังไงก็อยากลองดูสักตั้ง
เพราะเป้าหมายของเธอก็คือการเลือกใครสักคน มาทำให้เธอหลุดพ้นจากการถูกคลุมถุงชน บวกกับหน้าตาของโรมราชันที่ดูหล่อเหลา ก็น่าจะทำให้เธอสามารถมีลูกสาวหรือลูกชายสักคนกับเขาได้ไม่ยาก
“อย่าริเล่นกับไฟ เพราะถ้ามันติดขึ้นมาเมื่อไหร่ ต่อให้คุณเรียกรถดับเพลิงมาทั้งโลก ก็ไม่อาจดับไฟที่คุณเป็นคนตั้งใจจุดให้มอดดับลงได้”
“พูดจาเพ้อเจ้อ! ขึ้นรถได้แล้ว”
“ครับที่รัก”
เฌอรีนแอบมองค้อน แต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป เธอพยายามทำตัวให้ชินและคุ้นเคยกับชายหนุ่ม เพราะถึงยังไงก็ต้องอยู่กับเขาตลอดระยะเวลาที่กำหนดเอาไว้ในสัญญา ซึ่งอาจจะมากกว่าหนึ่งปีหรือสองปี อยู่ที่ว่าเขาจะมีความสามารถทำให้เธอตั้งครรภ์ได้เมื่อไหร่ หรือถ้าเป็นไปได้ก็อยากใช้ชีวิตกับเขาไปจนวาระสุดท้ายของชีวิต
“นายจำที่ฉันบอกได้ไหม ห้ามพูดอะไรเกี่ยวกับสัญญาเด็ดขาด”
“ผมรู้หรอกน่า”
“คุณย่าคงไม่ชอบนายสักเท่าไหร่ทำใจไว้ด้วยแล้วกัน เพราะถึงยังไงความสัมพันธ์ของเราสองคนก็ต้องจบลงสักวัน” เธอพูดประโยคนี้ออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทว่าอีกฝ่ายกลับรู้สึกน้อยใจอยู่ในที
“ในสายตาของคุณผมคงเป็นได้แค่ไม้กันหมาสินะ”
“สมองนายได้รับการกระทบกระเทือนมาหรือเปล่า หรือสะดุดแล้วความจำหล่นหายไป นายเป็นได้แค่เพียงไม้กันหมานั่นแหละเข้าใจถูกแล้ว"
“คนอะไรไร้หัวใจสิ้นดี”
“ฉันก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก เพราะท้ายที่สุดความรู้สึกของคนเราเปลี่ยนแปลงได้เสมอ”
เฌอรีนยังคงฝังใจในความรักที่บิดาเคยมีให้มารดาของเธอ ถึงแม้สุดท้ายพวกเขาจะจากไปแล้วก็ตามที ทว่าสิ่งที่ผู้ชายคนหนึ่งได้พลาดพลั้งปันใจให้ผู้หญิงอีกคน ที่มิใช่ภรรยาของตัวเอง นำมาซึ่งความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ จนเฌอรีนต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า
“ความรักคือสิ่งสวยงาม ถ้าคุณได้ทำความรู้จักกับผม โลกใบนี้จะกลายเป็นสีชมพู ผมรับรองว่าชีวิตของคุณจะต้องเต็มไปด้วยสีสัน”
“บางทีชีวิตของฉันอาจเต็มไปด้วยความหลากหลาย จนไม่มีพื้นที่ว่างให้ใครได้ใช้สีสันเหล่านั้นเข้ามาเติมแต่ง ถึงแล้วลงไปสิ... เจอคุณย่าก็อย่าพูดมาก เงียบเอาไว้เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ภาวะความเป็นผู้นำของเฌอรีน กับท่าทีเชื่อมั่นในตัวเองสูง ทำให้โรมราชันแอบยิ้มตามหลังเธออกไป ถึงยังไงหญิงสาวก็คือรักแรกและรักเดียวของเขา
เฌอรีนพาโรมราชันมาพบผู้เป็นย่า หญิงสาวแอบแสดงสีหน้ากังวลใจ เพราะกลัวชายหนุ่มจะทำให้แผนแตก เธอไม่อยากแต่งงานกับผู้ชายที่เต็มไปด้วยผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลัง ทว่าผู้ใหญ่กลับเห็นว่าคนทั้งคู่เหมาะสมกัน ซึ่งเฌอรีนกลับคิดว่าเสืออย่างเขาไม่มีวันกลายเป็นลูกแมวที่เชื่องได้
“ไม่คิดจะจัดงานแต่งหรือไง แล้วนี่ไม่ทันไรแอบไปจดทะเบียนสมรสกันแล้วเหรอ” ท่าทางของคุณนายพิสมัยไม่ค่อยพอใจ เมื่อเห็นกระดาษแผ่นนั้นวางไว้ตรงหน้า
“ผมชื่อโรมราชันอาชีพหลักทำงานเป็นที่โรงพยาบาลเอกชน ผมเป็นศัลยแพทย์ครับคุณย่า มีบ้านมีรถฐานะมั่นคง ผมสัญญาว่าจะรักและซื่อสัตย์กับคุณเฌอรีนเพียงคนเดียว” ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แววตาของเขาแน่วแน่เสียจนหญิงสูงวัยอดชื่นชมไม่ได้
ทว่าเฌอรีนกลับแอบตำหนิชายหนุ่มในใจ หมอนวดอย่างเขากล้าดียังไง ถึงได้กล้าพูดโกหกบอกคุณย่าของเธอว่าตัวเองเป็นนายแพทย์
“นี่นายไม่ต้องพูดได้ไหม ฉันบอกแล้วไงให้อยู่เงียบ ๆ” หญิงสาวเอ็ดเขาออกไปเบา ๆ ทว่าแววตาของเธอกลับมองค้อนอย่างไม่พอใจ
“ยัยเฌอ... ไปหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงในห้องมาให้ย่าหน่อยสิ”
“ให้ป้าติ๋มไปหยิบให้ก็ได้นี่ค่ะ” หญิงสาวรีบหันไปทางแม่บ้าน เพราะไม่อยากปล่อยให้สามีหนุ่มป้ายแดงของเธออยู่กับผู้เป็นย่าตามลำพัง
“เรานั่นแหละ รีบไปสิ”
“ค่ะคุณย่า” หญิงสาวจำใจต้องลุกเดินไปหยิบของมาให้หญิงสูงวัย แต่ก็ไม่ลืมหันมาสบตาโรมราชัน เพราะเธอกลัวเขาเผยพิรุธให้คุณย่าจับได้
“โรมราชันคุณเพิ่งอายุสามสิบ ทำไมคิดอยากสร้างครอบครัวกับเฌอรีน”
“คุณย่าเชื่อในรักแรกพบหรือเปล่าครับ”
“รักแรกพบเหรอ”
“ใช่ครับ เธอคือรักแรกของผม เมื่อแปดปีที่แล้วคุณเฌอรีนเคยช่วยชีวิตผมเอาไว้ แต่เธอคงจำไม่ได้แล้วมั้งครับ ในขณะที่ผมไม่เคยเลยสักวัน” ถ้อยคำเหล่านั้น ทำเอาหญิงสูงวัยเผยยิ้มออกมา ไม่ว่าชายหนุ่มจะมีฐานะต่ำต้อยหรือสูงศักดิ์ ผู้ชายที่มั่งคงและซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองอย่างเขานั้น ช่างคู่ควรกับเฌอรีนอย่างไร้ที่ติ
“ยัยเฌอที่คุณรู้จัก ภายนอกดูเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยว แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องแบกรับทุกอย่างไว้เพียงลำพัง ทั้งเรื่องงานและที่บ้านเธอต้องรับผิดชอบตั้งแต่อายุยังน้อย”
“คุณย่าวางใจเถอะครับ ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่มีวันทิ้งให้คุณเฌอรีนต้องเผชิญกับโลกใบนี้เพียงลำพังอย่างแน่นอน”
“ย่าไม่รู้หรอกนะว่าเราสองคนได้ทำข้อตกลงหรือเงื่อนไขอะไรไว้หรือเปล่า ถึงได้ด่วนตัดสินใจไปจดทะเบียนสมรสกัน ยังไงย่าก็ฝากให้คุณหมอช่วยดูแลยัยเฌอด้วยนะ” หญิงสูงวัยรู้สึกถูกชะตาโรมราชันตั้งแต่แรกเจอ เพราะนางเชื่อว่าชายหนุ่มมีความจริงใจให้กับเฌอรีน
“ผมเต็มใจที่จะปกป้องและดูแลคุณเฌอรีนเป็นอย่างดี คุณย่าไม่ต้องห่วงนะครับ วางใจได้เลย... ผมจะทำทุกอย่างให้หลานสาวของคุณย่าได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงโชคดีที่สุดในโลก”
“ขอบใจมากนะพ่อหนุ่ม” เวลานี้คนทั้งคู่ได้พูดกันถูกคอ เพราะโรมราชันเก่งจิตวิทยาในการเอาอกเอาใจคนแก่ จึงทำให้คุณนายพิศมัยเอ็นดูหลานเขยคนนี้เป็นพิเศษ
เวลาผ่านไปได้สักพัก หลังจากทำความรู้จักกันแล้ว เฌอรีนพาชายหนุ่มเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องของเธอ เพราะการแสดงต้องสมบทบาททุกขั้นตอน
“ตู้เสื้อผ้าของนายอยู่ตรงนั้น ถึงแม้ฉันต้องการมีลูกกับนายแค่ไหน ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อม แล้วใบตรวจโรคล่ะได้เอามาด้วยหรือเปล่า”
“นี่ครับ รับรองผมไม่มีโรคติดต่ออะไรทั้งสิ้น ร่างกายของผมสมบูรณ์แข็งแรง พร้อมสำหรับเป็นพ่อพันธุ์ให้คุณได้อย่างเต็มร้อย”
“พูดจาน่าเกลียด”
“โธ่คุณ... สมัยนี้เขาไม่เก๊กกันแล้ว ว่าแต่นั่นรูปของใคร”
“หยุดนะ! ห้ามแตะต้องเด็ดขาด” ชายหนุ่มรีบชักมือกลับ เพราะเห็นสีหน้าและแววตาของเฌอรีนดุเอาเรื่องน่าดู
“คุณวาดเองเหรอ”
“อืม...”
“ใครน่ะ... แฟนคุณเหรอ ทำไมวาดจากทางด้านหลัง”
“เรื่องของฉันนายไม่ต้องยุ่งหรอก”
“ผู้ชายในความลับกับค่ำคืนอันมืดมิด” โรมราชันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงระคนกำลังน้อยใจ ทั้งที่เขากับเธอเพิ่งทำสัญญาและลงนามในข้อตกลงเสร็จ ระยะเวลาไม่มีกำหนดก็จริง
ทว่าเมื่อไหร่ที่เฌอรีนตั้งครรภ์ เธอคลอดลูกเสร็จร่างกายสมบูรณ์แข็งแรงทั้งแม่และเด็ก ถ้าหากวันนั้นมาถึงเขากับเธออาจต้องหย่าขาดจากกัน โดยไม่มีสิทธิ์ใด ๆ ในตัวบุตร
ซึ่งโรมราชันคิดว่ามันเป็นการเอาเปรียบมากเกินไป เฌอรีนไม่ควรสร้างข้อตกลงนี้ตั้งแต่แรก ถึงยังไงเด็กที่เกิดมานั้นก็ลูกเขาทั้งคน แต่เขาก็ตัดสินใจลงนามไปแล้ว เพราะคิดว่ารักแท้คงแพ้ใกล้ชิดได้ไม่ยาก
- Writer
