ภายในห้องสี่เหลี่ยมในบ้านหลังใหญ่ที่เปิดแสงไฟสลัว ๆ พอให้เห็นสิ่งที่อยู่ภายในราง ๆ ปรากฏรอยยิ้มอำมหิตของใครบางคนตรงมุมปาก หลังจากที่ส่งข้อความให้คะนึงนิจเรียบร้อยก่อนจะถอดซิมโทรศัพท์ออกมาหักแล้วทิ้งลงถังขยะ จากนั้นก็หัวเราะด้วยความสะใจที่ได้เห็นหญิงสาวอยู่ไม่เป็นสุขด้วยฝีมือของตนเอง
"อีกไม่นานกูจะส่งลูกสาวมึงไปอยู่ด้วย"
น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเอ่ยออกมากับรูปครอบครัวของคะนึงนิจที่มีพ่อแม่ลูกถ่ายร่วมกันอย่างมีความสุข ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดกับการตายของคนในรูปคล้ายคนใจสลาย แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้นเสียงร้องไห้ที่ปานจะขาดใจได้แปรเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะคล้ายคนสติไม่ดีแทน
"กูเกลียดพวกมึง"
คำว่าเกลียดมาพร้อมกับปลายแหลมคมของมีดที่กรีดลงบนรูปอย่างช้า ๆ จนมันขาดวิ่นถึงได้ยอมหยุดแล้วทำการเก็บกวาดทุกอย่างเพื่อทำลายหลักฐาน จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงพลางยิ้มด้วยความชั่วร้าย
