ภายในห้องทำงานบนโซฟาสีน้ำตาลตัวใหญ่ เคนนั่งหน้างอบอกบุญไม่รับที่เมียไปรับของฝากจากชายอื่น แถมกินเข้าไปด้วยแม้เธอจะทำตามมารยาทแต่เขาก็ไม่ชอบอยู่ดี
คะนึงนิจนั่งลงบนตักของคนขี้หึงเรียบร้อยก็รีบเอามือไปคล้องคอชายหนุ่มพร้อมกับส่งสายตาออดอ้อนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เธอไม่รู้ว่าเวลาแฟนโกรธต้องง้อแบบไหนจึงหยิบยกวิธีจากนิยายที่เคยอ่านและเขียนมาใช้ประโยชน์เผื่อโชคดีเขาจะได้หายงอน
"พี่เคนขา พี่เคนโกรธอะไรน้องเพื่อน หึ" น้ำเสียงหวานหยดย้อยบวกกับสายตาเหมือนแมวน้อยทำให้เคนใจอ่อนยวบจึงถามเมียกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนลงไม่เหมือนก่อนหน้านี้
"ยังมาถามอีก เราไปรับขนมจากหมอนั่นได้ยังไง"
"โธ่ ถ้าไม่รับก็เสียมารยาทแย่สิคะ"
"แต่มันมาจีบเรา ไม่รู้หรือไง"
"ตอนนั้นไม่รู้ แต่ตอนนี้รู้แล้ว อย่าโกรธนะคะ เพื่อนไม่ได้ตั้งใจ"
"ง้อพี่สิ แล้วพี่จะหายโกรธ"
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าในขณะที่มือกำลังสอดเข้าไปใต้กระโปรงตัวสว
