Yattığım yatağımdan izlediğim duvarın üzerindeki pürüzlerin yerlerini ve lekelerin rengini ezberlemiştim. Artık gözlerimi kapatsam bile aklıma düşen tek şey sürekli izlediğim duvardı.
İlk başlarda evde dinlenmem için ısrar eden babamken şimdi kalkıp okula gitmem gerektiğini söyleyip duruyor ve evden çıkmam için usanmadan her sabah aynı konuşmayı yapıp gidiyordu. Sevindiğim tek şey üç haftadır eve düzenli gelip gitmesi ve benimle ilgilenmesiydi. Sahip olduğum tek şey annem ve babamken ikisinin sevgisini birden kaybetmek kaldırabileceğim türde değildi. Ölümüne kadar her işimde bana yardım eden beni sürekli koruyup kollayan annemin yokluğunu hissediyordum. Öyle güçsüz ve ailesine bağımlı bir hale gelmiştim ki onlar olmadan düştüğüm bu bataklıktan çıkamıyordum. Yol gösterilmesine alışmışken ş
