Önümdeki kaldırım taşına ayakkabımın ucuyla ufak ufak vururken duraksadım, bir taş bile olsa, cansız bile olsa ona vurmaya hakkım var mıydı? Ayağımı indirip kaldırım taşına baktım, ya cansız şeyler de canlı olsa ve bizimle konuşsaydı ne yapardık?
Yaşayamazdık herhalde. Üzerine bastığımız yer, yediğimiz ekmek dile gelse çıldırırdık. Düşüncelerime gülecek gibi oldum, onca derdin içinde böyle saçma şeyler düşünecek neşem nasıl olurdu aklım almıyordu.
"Karen!"
Sarp'ın sesiyle sağıma doğru başımı çevirdim önce sonra tamamen ona döndüm. Elini kaldırmış bana sallıyor ve adımlıyordu. Dudaklarımın büküldüğü ve elimin sallandığı kadarıyla ona karşılık verdim. Yanıma ulaştığında arkasından birisi kovalıyormuş da kaybetmek için vakti yokmuş gibi çabucak kollarını bedenime doladı. Şaşkınca, ne yapac
