Uzun zamandır yürüdüğüm karanlıkta bilincimi ve bedenimi bulamıyordum, sadece ayaklarımı aydınlatan, kaynağının nerede olduğunu bilmediğim ışığın yardımı ile yürümeye devam ederken üzerimdeki beyaz etekleri parçalanmış ve kana bulanmış elbiseye baktım. Her bir acı kumaştan bir parça almıştı ve geriye tıpkı ruhum gibi hırpalanmış bir elbise kalmıştı. İçerisinde yürüdüğüm sığ su git gide soğuklaşırken ayak parmaklarım karıncalanıyordu.
Pes etmedim ve yürümeye devam ettim.
"Karen?"
Annem sesi ayaklarımın önünü aydınlatan ışığın şiddetini artırırken sesi dört bir yanımdan geldiği için olduğum yerde donup kalmıştım.
"Anne!"
"Karen!"
Karanlıklar aydınlığa kavuştu, her bir renk ışığa sarıldı ve hayatım boyunca öğrendiğim kırmızı, mavi, yeşil, sarı, pembe, turuncu hepsi dört yanımı sardı. Gü
