PAGPASOK ko sa aking silid ay agad kong in-lock ang aking pinto, dahil sa hindi ko na kaya pang pigilan ang mga luhang kanina pa rin gustong muling mag-alpasan sa harapan ng aking pamilya, at sa pamilya ni Victor.
Bakit ba nandito na naman ako sa ganitong sitwasyon, pero ang pagkakaiba lang, kung noon sila pa ang nagpipilit sa akin na palayain na lang si Victor at sabay ng pagpapalaya ko ay ang muling buoin ang sarili ko. At ngayon ay sila naman ang pumipilit sa akin, hindi nga lang gaya ng una nilang dahilan kundi ang anggolong ipinipilit na muli akong pumasok sa mundo ni Victor, sa mundong ginagalawan nito. Bakit ba hindi nila naiisip kung ano ang nararamdaman ng kalooban ko. Sana naman maisip din nila, na hanggang ngayon nasasaktan pa rin ako, na pag maiisip ko pa rin ay parang kahapon
