รสเสน่หาโสเภณีเบอร์ตอง
วรดร @ เขียน
บทนำ
เมื่อท้องหิว... และมีหนทางเดียวที่จะรอดจากความหิวโหยนั่นได้ ก็คือการสลัดผ้าบนร่างกายทิ้ง และพลีกายให้ผู้ชายมากหน้าหลายตาโลมลูบ มันเป็นอาชีพน่ารังเกียจในสังคม ถูกผู้คนรอบตัวรุมประณาม...แต่เรณูหรือจะสน เธอไม่กลัวการโดนด่า เท่ากับการไม่มีข้าวสารกรอกหม้อไว้กินกันตาย มีสองชีวิตที่เธอต้องอุ้มชู...คำประณามนั่นไม่ได้ทำให้พ่อ-แม่เธออิ่มท้องเสียหน่อย ศักดิ์ศรีกินไม่ได้ เมื่อเธอเกิดมาพร้อมกับความยากไร้ ...ทางรอดของเธอคือการพลีกายสนองความหงี่ของคนที่รุมประณามเธอนั่นแหละ
โลกสวยไปไกลๆ แถวนี้มีแต่ความต่ำตรม วิถีชีวิตที่วนเวียนอยู่กับความโสมม...ชินชากับคำประณาม และยิ้มรับเสียงด่าทอ เมื่อเธอเป็นอย่างที่เขาว่าจริงๆ
แต่โสเภณีคนนี้แหละที่เป็นขวัญใจของผู้ชายเกือบทุกคน จนกระทั่งเธอได้เบอร์ตองมาครอง เพราะลีลาและความเด็ดดวงเรื่องบนเตียงนั่นเอง
บทที่1.
บ้านปูนชั้นเดี
