แต่...กลับทำให้คนที่เธอรักสุขสบายขึ้น
หญิงสาวยกภาพถ่ายที่บิดา มารดาส่งมาให้ขึ้นแตะมุมปาก
บ้านหลังใหญ่แข็งแรง กันได้ทั้งแดดและฝน ภายใต้หลังคาที่ปลอดภัย ไม่ต้องสะดุ้งตื่นกลางดึกเพราะน้ำฝนที่ไหลซึมเข้ามาภายในตัวบ้าน จนไม่สามารถฝืนข่มตาหลับต่อได้ ไม่ต้องกลัวเสียงลมยามพายุใหญ่ซัดกระหน่ำ ไม่ต้องกลัวแม้แต่แมลงมีพิษจะแทรกตัวเข้ามาอยู่อาศัยร่วมกัน สภาพความเป็นอยู่ของคนในครอบครัวดีขึ้น จนเธอรู้สึกภูมิใจ แม้ตนเองจะตกต่ำลงทุกวัน ขอเพียงอย่างเดียว ขอให้คนข้างหลังมีความสุขก็พอ
“เป็นอะไรอะเธอ”
คงเป็นเพราะรอยน้ำตาในดวงตาของเธอ ทำให้เพื่อนร่วมงานหันมาสนใจ
เรณูยังไม่ทันได้ตอบ หล่อนก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน “บ้านใหม่เหรอ? ดีใจด้วยนะ เรณูเก่งนะ เก็บเงินให้พ่อ-แม่สร้างบ้านได้” เป็นคำชมแฝงความอิจฉา เพื่อนทำได้แต่ตนเองยังทำไม่ได้ถึงครึ่งเมื่อเธอมักจะใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย จนเงินเก็บมีไม่มากพอ
“ทยอยส่งไปจ้ะ พ่อกั
