มหาลัยDL
07:30น.
เวียงพิงค์...
“ชื่ออะไรครับน้อง?” เสียงของพี่ผู้ชายหน้าตาตี๋ๆ ตัวสูงๆ ขาวๆ สวมแว่นตาหนาเตอะเอ่ยถามฉันพลางชี้มือมาที่ฉัน ฉันจึงค่อยๆเดินเข้าไปหาพี่เขาอย่างช้าๆ
“สวัสดีค่ะพี่^_^” ฉันยกมือไหว้สวัสดีเขา เขาก็ยกมือรับไหว้ฉัน
“ชื่ออะไรอ่ะเรา พี่จะได้เขียนป้ายชื่อให้” เขาเอ่ยบอกฉันพลางชูปลายชื่อสีชมพูให้ฉันดู ฉันจึงพยักหน้าเข้าใจ
“ชื่อเวียงพิงค์ค่ะ^_^” ฉันตอบพี่เขาไป เขาก็ยิ้มให้ฉันและเริ่มเขียนชื่อฉันลงไปในปลายชื่อ ด้วยลายมือสวยๆบรรจงตัวใหญ่เท่ากันเป๊ะเลยพร้อมกับรูปหัวใจดวงเล็กๆ หนึ่งดวง และเขาก็ยื่นป้ายชื่อมาให้ฉัน
“ขอบคุณค่ะ^_^” ฉันยกมือไหว้ขอบคุณเขาและรับป้ายชื่อมา เขาก็ยิ้มให้ฉันพลางโบกมือบ๊ายบายให้ฉัน ฉันจึงยิ้มแหยๆส่งไปให้เขาและค่อยๆหันหลังเดินไปรวมกลุ่มกับพวกเพื่อนๆที่ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่กันมามีเพียงฉันที่สะพายกระเป๋าเป้หนึ่งใบไว้ข้างหลังแค่นั้นเอง
“เธอ...หวัดด
