เวียงพิงค์
“หนูผิง” เสียงของๆติฝุ่นเอ่ยเรียกฉันที่ห่วงชื่นชมกับดอกไม้สวยๆของทางที่พักของพวกเราที่นี้อยู่ติดทะเล ห่างไกลผู้คนมาก มีเพียงตึกใหญ่ตั้งตระหง่านสวยงามอยู่ตรงกลางและแยกไปทางซ้ายและขวาจะมีบ้านพักเป็นหลังเล็กๆ คล้ายๆกับพวกทางรีสอร์ทไปในตัว สถานที่ที่นี้สวยมาก วิวสวยร่มเย็นสบาย และที่สำคัญเจ้าของที่นี้ไม่มีแขกอื่นมาพักเลยเพราะทางมหาลัยของฉันได้ทำเรื่องขอเช่าที่นี้สามวันขอให้มีเพียงพวกนักศึกษามหาลัยDLเท่านั้น และฉันก็เสียเงินในการเข้ารับน้องครั้งนี้ไปหลายหมื่นเหมือนกันจะว่าเงินของฉันก็ไม่ใช่ เป็นเงินของท่านเจ้าสัวตั้งหากล่ะ ฉันยังไม่เจอท่านอีกเลยตั้งแต่วันนั้นที่ท่านให้บัตรเครดิตฉันมาสามใบโดยแต่ละใบยอดวงเงินให้ใช้ไม่อั้นจะกดเป็นเงินสดก็ได้เหมือนกัน แต่ฉันใช้แค่เรื่องเรียนเท่านั้นไม่ใช้ออกนอกลู่นอกทาง เรื่องเสื้อผ้าที่ฉันใส่ท่านเจ้าสัวก็เป็นคนสั่งให้คนเอามาให้ฉันเองที่บ้าน มีเสื้อผ้าเ
