พรึบ
“อื้ออ ป๋าขาาา”เสียงหวานของร่างบางที่ถูกวางลงบนเตียงนุ่มนิ่มเอ่ยเรียกชายหนุ่มที่เป็นคนอุ้มร่างของเธอมานอนลงบนเตียงอย่างเบามือ
“งื้ออ อย่าทำเสียงอ้อนแบบนี้หนูผิง”เสียงนุ่มตำ่เอ่ยบอกร่างบางไปพลางอดใจไม่ได้ที่จะก้มหน้าลงไปหอมแก้มนวลของเธออย่างแผ่วเบา
“หนูผิงพูดเสียงธรรมดาเองนะคะ”ร่างบางเอ่ยขึ้นหลังจากที่เจ้าสัวผละหน้าออกมาจากเธอแล้ว
“อย่าเถียงป๋าอิหนู”เจ้าสัวเอ่ยขึ้นพลางยกมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองออกไปด้วยทำให้หนูผิงหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาด้วยความเขินอาย เพราะเธอเองก็ไม่เคยชินกับเรือนร่างเปลือยของผู้ชายแบบนี้เลย และไหนจะหุ่นที่แสนจะมีเสน่ห์เย้ายวนซิกแพคเป็นก้อนๆนั้นของเจ้าสัวทำให้หนูผิงใจเต้นเเรงรัวเร็วด้วยความตื่นเต้น
พรึบ
“ป่ะป๋า เลือดป๋าออกเยอะมากเลยค่ะ!!”หนูผิงที่เลื่อนสายตามองไปยังเรือนร่างหนานวลเนียนใสของเจ้าสัวก็ต้องตกใจขึ้นและรีบลุกขึ้นไปดูแผลที่เเขนของเจ้าสัวทันท
