เจ้าสัว จักรภัทร....
“โอ้วววว อิหนู” ผมพูดขึ้นอย่างพึงพอใจในเรือนร่างของเด็กสาววัยแรกแย้มแววตาของผมจ้องมองเรือนร่างบางที่นั่งคร่อมอยู่บนตักผมด้วยสายตาแห่งความพึงพอใจ หนูผิงเป็นเด็กหัวอ่อนมาก หลอกอะไรนิดอะไรหน่อยก็เชื่อไปซะหมด มีวิธีอื่นตั้งเยอะแยะที่จะยอมให้ผมอนุญาตให้เธอเรียนหมอน่ะ แค่ผมพูดคำกำกวมสองแง่สองง่ามสื่อถึงความต้องการของผมเธอก็ยอมใช้วิธีนี้กับผมหึ^_^
“ป๋าขา” เสียงหวานเอ่ยเรียกผมเสียงกระเส่า ทำให้ผมละสายตาจากหน้าอกที่เต่งตึงผ่านเสื้อเชิ้ตตัวบางขึ้นไปมองหน้าที่สวยหวานริมฝีปากสีชมพูระเรื่อของเธอทำให้ผมอยากจะดูดดึงหยอกเย้า แต่วันนี้เวลาของผมช่างน้อยนิดซะเหลือเกิน
“เรียกป๋าทำไมครับ?” ผมเลิกคิ้วเอ่ยถามเธอ ดวงตาสีนำ้ตาลอ่อนจ้องมองมานัยน์ตาสีดำของผม
“ป๋าให้หนูผิงเรียนหมอนะคะ อีกสามวันเขาจะเปิดให้สอบแล้ว แต่..."เสียงหวานเงียบลงทำให้ผมแปลกใจว่าทำไมเธอถึงพูดไม่จบ ผมหรี่ตามองเธอใบหน้าหว
