Geceden kalan duman, sabahın serinliğinde hâlâ ormanın içinde asılıydı.
Toprak yanık kokuyordu; ağaçların kabukları siyahlaşmış, kökler hâlâ sıcak duman çıkarıyordu.
Elena ellerini toprağa koyduğunda bir ürperti hissetti.
Bu kez toprak sessizdi. Ne fısıltı vardı, ne de yankı.
Sanki biraz önce yaşanan her şey, ormanın kalbini susturmuştu.
Kael, bir ağacın yanına yaslanmış, nefesini düzene sokmaya çalışıyordu.
“Bu lanet… sıradan değil,” dedi alçak sesle.
“Bunlar yalnızca gölgeler değil, geçmişin yankıları.
Sanki toprak, bize unuttuğumuz bir hikâyeyi anlatmaya çalışıyor.”
Arden sessizce yaklaştı, elinde yanık bir dal parçası vardı.
Dala dikkatlice baktı; üzerinde garip semboller, eski harfler vardı.
“Bu… eski dil,” dedi şaşkınlıkla.
“Elena, bu işaretleri daha önce gördüm. Alfa soy
