โรงพยาบาล HR
“บีลีฟจ๋า บีลีฟคนสวย เพื่อนเอารถมาคืนแล้วน้า” เสียงเรียกหวานหยดย้อยดังมาจากยัยเพื่อนรักตัวดีที่พุ่งเข้ามาคล้องแขนฉันทันทีที่เดินเข้ามาภายในห้องพักนักเรียนแพทย์
วันนี้ฉันมีขึ้นวอร์ดตอนเย็นและยังต้องเข้าเวรตอนกลางคืนด้วย โชคดีนะที่ได้นอนมาหลายชั่วโมง ถึงจะแอบแฮงค์นิดหน่อยก็เถอะ และหวังอย่างมากว่าคืนนี้จะไม่เจอเคสหนัก ๆ
“รถแกซ่อมเสร็จแล้วเหรอ”
“ยังเลยน่ะสิ นี่ขับรถมาคืนแกวันนี้ ขากลับคงโทรให้แอลมารับน่ะ” อิงฟ้าบ่นหน้ามุ่ยแล้วเดินไปนั่งลงบนโซฟา ฉันคว้าเสื้อกาวน์มาสวมทับชุดเดรสด้านใน จัดเผ้าจัดผมให้เข้าที่เข้าทาง สายตาเหลือบมองเธอไปด้วย
“งั้นก็ยังไม่ต้องคืนหรอก”
“หา พูดจริงดิ?” ยัยเพื่อนรักทำตาวาววับด้วยประกายความหวังเปี่ยมล้น ฉันมองมันนิ่ง ๆ ก่อนตอบ
“อือ เพราะฉันจะกลับพร้อมแกด้วย”
“อะ… หมายความว่าไงอ่ะ?”
“ก็หมายความว่าฉันจะไปนอนที่คอนโดแกด้วยน่ะสิยัยอิง” ฉันขยายความพ
