EP.13 #อยากลองดีเหรอ

1005 Words

8:21 PM Stalker : เธออยู่ไหนวะ?? ลืมป่ะว่ามีนัด! : อ่านไม่ตอบ? คือไรวะ?? : บีลีฟ! เบี้ยวเจอดีแน่! อยู่ไหน?? จะไปรับ! . . ฉันถอนหายใจแรง ๆ ขณะยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม สายตาหลุบอ่านข้อความที่เด้งขึ้นมารัว ๆ บนหน้าปัดโทรศัพท์ ไม่ต้องตกใจกับชื่อของคนที่ส่งมาหรอก เพราะฉันเป็นคนตั้งชื่อนั้นให้เขาเองกับมือ และใช่… Stalker นั่นก็คือเวฬา! อย่างที่รู้ ๆ กันว่าคืนนี้ฉันมีนัดกับเวฬา มันเป็นนัดที่ฉันไม่เต็มใจจะตกลง แถมยังไม่รู้ด้วยว่าเขาจะพาไปไหน แต่เพราะรับปากไปแล้ว และฉันก็มีศักดิ์ศรีมากพอ เมื่อรับปากแล้วก็ต้องไป . . BBelieve : ไม่ต้อง เดี๋ยวไปเอง เจอที่ไหนว่ามา . . ส่งข้อความตอบกลับเสร็จก็ลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อเตรียมตัวจะกลับ แต่ติดสายตาของใครคนหนึ่งซึ่งนั่งลอบมองกันมาเกือบชั่วโมง ฉันเหลือบตากลับไปมองเขานิ่ง ๆ นัยน์ตาสีดำสนิททอประกายวาววับเล็กน้อยเหมือนแฝงนัยบางอย่าง “จะไปไหนอ่ะ” “กลับบ้านน่ะสิ ฝากลายัยอิงด้วยแล้วกัน ฉันอยู่รอไม่ได้แล้ว” ฉันว่าพลางสะพายกระเป๋า เป็นจังหวะเดียวกับแอลยื่นโพสต์อิทใบเล็ก ๆ มาให้ ฉันรับมาอย่างงง ๆ แล้วถามกลับ “อะไร?” “ลองอ่านเองสิครับ” แอลตอบยิ้ม ๆ พอฉันอ่านข้อความในกระดาษเท่านั้นแหละ เข้าใจความหมายอย่างแจ่มแจ้งเลย . . ‘ฉันมีธุระด่วนต้องรีบไปทำ รถฉันเสียเลยต้องขอยืมรถแกสักสามชั่วโมงนะบีลีฟ เห็นแกนอนหลับสบายเลยไม่อยากปลุก แต้งค์กิ้วมากจ้ะเพื่อนรัก จุ๊บ’ . . ดะ เดี๋ยวนะ… นี่มันคืออะไร?? “ก็ตามนั้น เจ้อิงยืมรถไป” แอลไหวไหล่เป็นเชิงไม่ใส่ใจในคำพูดนั้น แต่เฮ้ย! มันสำคัญกับฉันมากนะเฟ้ย! ยัยอิงฟ้าเอารถฉันไปใช้หรอกเหรอเนี่ย?? แล้วแบบนี้ฉันจะไปหาเวฬาตามนัดได้ยังไงกัน ครืด… . . Stalker : (โลเคชั่น) มาเจอกันที่นี่ภายในสิบห้านาที สายเจอดีแน่! . . บ้าน่า… เวลาแค่นั้นฉันจะไปทันได้ยังไงกัน! เห็นฉันมีปีกหรือไงยะ! “มีธุระด่วนเหรอ หน้าตาดูวิตกนะ” ฉันกัดริมฝีปากอย่างคิดหนักขณะชายตามองน้องชายเพื่อนรัก หมอนั่นนั่งกดเกมไปพลางหยิบขนมเข้าปากไป เขาดูเข้ากับคนง่ายมากทั้งที่เราเพิ่งจะเจอกันไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ สมกับเป็นเด็กนอกจริง ๆ “โอ๊ยให้ตาย แถวนี้แท็กซี่หายากด้วยสิ ทำไงดีเนี่ยบีลีฟ!” ฉันไม่สนใจเขาแล้วหันกลับมาบ่นกับตัวเองเบา ๆ แต่ไม่คิดว่าแอลจะได้ยินด้วย “ก็ให้คนนั้นมารับสิ ไม่เห็นยากเลยนะครับ” “ใคร?” หันกลับไปมองพลางขมวดคิ้วใส่ แอลจ้องตอบกลับมาก่อนเหลือบตาไปทางกระเป๋าฉัน “คนที่เธอนัดไว้ไง ให้มารับที่นี่ก็จบ” เวฬาน่ะเหรอ?? จะให้เวฬามารับฉันที่นี่เนี่ยนะ… ไม่มีทางอ่ะ… แต่ก็นะ… ในเมื่อเขาอยากบังคับให้ฉันไปด้วยดีนัก เขาก็ควรจะกระตือรือร้นเองสินะ ดีซะอีกถ้าเขาไม่มารับ ฉันก็ไม่ต้องไป จบ! แยก! . . . [บทบรรยาย เวฬา] . . ผู้หญิงใจมาร : รถฉันไม่ว่าง ยังไปตอนนี้ไม่ได้ . . เวรเอ๊ย… ยัยนั่นคิดจะเบี้ยวนัดผมเหรอวะ?? ผมขมวดคิ้วใส่หน้าปัดโทรศัพท์ขณะอ่านข้อความจากยัยผู้หญิงใจมารนามว่าบีลีฟ ผมเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้เธอเองแหละ เพราะมันโคตรจะเหมาะกับเธอเลย แต่ช่างเรื่องนั้นแม่งก่อนเถอะ กลับมาที่เรื่องบทสนทนาตอนนี้กันดีกว่า อย่างที่รู้ ๆ กันว่าคืนนี้ผมต้องลงแข่งนัดสำคัญด้วยสภาพร่างกายที่ไม่เต็มร้อย ผมจึงมัดมือชกบีลีฟให้เธอมาด้วยกัน ด้วยเหตุผลที่ว่ายัยนั่นเป็นทั้งหมอและเมีย ซึ่งถ้าพูดตามความจริงแล้ว นับว่านี่เป็นครั้งแรกที่ผมควงผู้หญิงเข้าไปในสนาม เพราะโดยปกติแล้วผมจะเข้าไปที่นั่นคนเดียวแล้วกลับออกมาพร้อมผู้หญิงในนั้นเสียมากกว่า แต่ดูสิ่งที่ยัยนั่นตอบกลับมาสิ มีความภูมิใจในตัวผัวบ้างไหม?? . . Vayla : อยากลองดีเหรอบีลีฟ คิดจะเบี้ยวกันใช่มะ! . . ผมพิมพ์ตอบกลับไปอย่างเริ่มมีอารมณ์นิด ๆ จากตอนแรกกำลังจะสตาร์ทรถกลับต้องหยุดทุกสิ่งอย่างแล้วนั่งคร่อมบิ๊กไบค์คู่ใจเอาไว้นิ่ง ๆ ยังไงตอนนี้ต้องเคลียร์กับยัยเมียใจมารให้รู้เรื่องก่อน! บังอาจคิดจะเบี้ยวผมเหรอ! ไม่ยอมเว้ยพูดเลย! . . ผู้หญิงใจมาร : ไม่ได้เบี้ยว แต่ยังไปตอนนี้ไม่ได้… . . ผมจ้องหน้าจอที่ขึ้นว่ากำลังพิมพ์อย่างใจจดใจจ่อ บีลีฟพิมพ์ ๆ ลบ ๆ จนผมเริ่มจะหงุดหงิด เหมือนเธออยากจะบอกอะไรบางอย่างแต่กำลังลังเล จนในที่สุดข้อความถัดมาก็ปรากฏขึ้น มันคือโลเคชั่นของสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากจุดที่ผมจอดรถมากนัก . . ผู้หญิงใจมาร : (โลเคชั่น) อยากให้ไปมากนักก็มารับเองสิ คอนโด HK ชั้น 14 ห้อง 1404 . . หลังจากอ่านข้อความนั้นจบ ไม่รู้ทำไมอยู่ ๆ มุมปากถึงยกยิ้มขึ้นมา มันแค่รู้สึกแปลก ๆ ที่บีลีฟยอมให้ไปรับกันง่าย ๆ แบบนี้ ที่ผ่านมาผมต้องคอยตามล่าเธออยู่ตลอดโดยมีน้าเมบีชี้นำอยู่เบื้องหลังเสมอ แต่ครั้งนี้มันต่างกันออกไป ผมไม่ได้ตามเธอเพราะคำสั่งของใคร… เวร… ผมจะเสียเวลามานั่งคิดเรื่องบ้าบอเกี่ยวกับยัยนั่นทำไมกันวะ?! ชักจะบ้าเกินไปแล้วนะไอ้เวฬา!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more